பவள சங்கரி
இப்புவியின் சுகங்களனைத்தையும் முழுமையாகத்
தங்கு தடையின்றி அனுபவிக்கும் வகையில் துண்டாடிய புவனமதைத் துறந்தவர் எவரோ அவரே துறவி.
சான்றோருக்கும், கவிவாணருக்கும் இடையே அங்கோர்
பச்சைப்பசும்புல்வெளி இருக்கிறது; அந்தச் சான்றோரதைக் கடக்க நேர்ந்தால் விவேகியாகிறாரவர்;
கவிவாணரதைக் கடக்க நேர்ந்தாலோ
தீர்க்கதரிசியாகிவிடுகிறார்.
இருப்பினும் சந்தையில் தங்கள் தலைகளைக்
கூடையில் சுமந்து கொண்டு, ”ஞானம்! விற்பனைக்கு ஞானம்!” எனக்கூவித் திரியுமந்த தத்துவ ஞானிகளைக்
கண்டேன் யான்.
பாவமந்த தத்துவ ஞானிகள்’. தம் இதயத்திற்கு உணவளிக்கும்
பொருட்டு தம் சிரசையே விற்க வேண்டியதாகிறது.