காவிரிக்கரையிலிருந்து கங்கை வரை. - பகுதி - 2-1
காசிப்பயணம். -1.
முன் காலத்தில் காசி யாத்திரை போவதென்றால், இறுதிப் பயணம் என்பதாகவே சொல்வார்கள். காரணம் போக்குவரத்து வசதி இல்லாத அந்தக் காலத்தில் எத்துனை சிரமப்பட்டாலும், காசி விசுவநாதரை தரிசிப்பதையே வாழ்நாளின் முக்கிய நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர் பல்லோர்.
ஆனால் இன்றைய நிலையே வேறு. எத்துனை விதமான போக்குவரத்துகள். அதுவும் இந்த விமானப் பயணம் எளிமையாக்கப் பட்டவுடன், ஆண்டவனின் தரிசனம் பெறுவது எளிதான வரமாகிவிடுகிறது. காரணம், பழைய காலம் போன்று குடும்பம், தொழில் என்று அனைத்தையும் விட்டு மாதக்கணக்கில் நேரம் செலவிட வேண்டிய தேவை இருப்பதில்லை. எல்லாம் அவன் செயல்!
நாங்கள் கோவையிலிருந்து விமானம் மூலம் முதலில் தில்லி சென்று அங்கிருந்து காசி செல்வதாக முடிவெடுத்திருந்தோம் காரணம் எங்கள் மகள் தன் குடும்பத்துடன், அமெரிக்காவிலிருந்து, தில்லி வந்து எங்களுடன் சேர்ந்து கொள்வதாகத் திட்டம். இந்த இடத்தில் முதலில் நான் இன்னம்பூர் ஐயாவையும், திரு தேவ் அவர்களையும் நினைவு கூறாவிட்டால் நன்றி மறந்தவளாவேன். ஆம் நாங்கள் தில்லி பயணம் என்று ஆரம்பித்தவுடனே இ ஐயா , எனக்கு ஒரு அருமையான நண்பர் தில்லியில் இருக்கிறார். அவர் ஒரு நல்ல பத்திரிக்கை ஆசிரியர், அவர் பெயர் பெண்ணேஸ்வரன், மிக நல்ல மனிதர் என்று அறிமுகப்படுத்தினார். திரும்பவும் என் கணவரிடமும் கூறினார். ஆனால் நாங்கள்தான் ஏன் அவருக்கு சிரமம் கொடுக்க வேண்டும் என்று அமைதியாக இருந்து விட்டோம். ஆனால் திரு தேவ் ஐயாவோ, தானே திரு பென் ஐயாவை தொடர்பு கொண்டு எங்களைப் பற்றிச் சொல்லி முடிந்த உதவி செய்யுமாறு கூறிவிட்டார்.
எந்த பிரதிபலனும் எதிர்பார்க்காமல் உதவி செய்பவர்கள் உலகில் வெகு சிலரே. அதில் திரு பென் சாரும் ஒருவர். அத்துனை நல்ல உள்ளம் கொண்ட மனிதர். தில்லியை சென்று அடைந்தவுடன், எங்களை முதன் முதலில் தொடர்பு கொண்டவர் அவர்தான். மனிதர் நாங்கள் போன் செய்து பேச வேண்டும் என்று கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. பல் வலியினால் மிகவும் சிரமப்பட்டுக் கொண்டு, பல மணி நேரங்கள் மருத்துவமனையில் செலவிட வேண்டிய நிர்பந்தத்தில் இருந்த அந்த சூழலில் கூட எங்களை மறக்காமல், தானே போன் செய்து தொடர்பு கொண்டார். அது மட்டுமல்ல, விமான நிலையத்திற்கே எங்களுக்கு காரும் அனுப்பி வைத்தார். ஆக தில்லி மாநகரத்தின் புறாக்கூட்டம் கூட பென் சாருக்குப் பிறகுதான் எங்களுக்கு அறிமுகம்! வட நாட்டுப் பயணம் எங்களுக்கு புதியதாகினும் பென் ஐயாவின் தயவால், மிக எளிதாக வாகன வசதி, தங்கும் இடம் (அதுவும் மிகவும் பாதுகாப்பான மற்றும் குறைந்த வாடகையில்) மட்டுமன்றி, பாராளுமன்றம் பார்ப்பதற்கான அனுமதியும் வாங்கிக் கொடுத்தார். ஒரு நல்ல சகோதரர் அங்கு இருந்தால் என்னென்ன உதவிகள் ஒரு சகோதரிக்குச் செய்வாரோ, அத்தனை உதவிகளும் செய்தாரவர். ஆனால் இத்தனைக்கும் அந்தப் பயணத்தின் போது ஒரே முறைதான் அவரைச் சந்திக்க முடிந்தது. டிசம்பர் மாதம் 21 ஆம் தேதி மதியம் 14.50 க்கு தில்லி சென்று அடைந்தோம். காலை 11.40 க்கு கோவை விமான நிலையத்தில் கிளம்பி 2 மணி 10 நிமிடத்தில் தில்லி சென்று அடைந்தோம்.
அன்று மாலை நாங்கள் தங்கியிருந்த வேதாந்த மடத்திலிருந்து, விமான நிலையம் வெகு தொலைவு அல்ல என்பதும் ஆறுதலாக இருந்தது. காரணம் நாங்கள் சென்ற அந்த டிசம்பர் மாதம் உச்சமான குளிர்காலம். நாங்கள் தேவையான குளிர் உடைகள் அனைத்தும் எடுத்துச் சென்றிருந்ததனால், ஓரளவிற்காகவாவது சமாளிக்க முடிந்தது. ஆனால் பனி மூட்டம் மிக மோசமாக இருந்த காரணத்தினால் ஓட்டுநர் மிகவும் சிரமப்பட்டார், பாதையைக் கனடுபிடிப்பதற்கு. அன்று எங்களுடைய முக்கிய நிகழ்ச்சியே பென் சாரைச் சந்திப்பதுதான். அன்று மாலை அவரைச் சந்தித்து நானும் என் கணவரும் உரையாடிக் கொண்டிருந்தோம். அந்த சில மணித்துளிகளில் வெகு சரளமாக தன் வாழ்க்கைப் பற்றியும், தில்லி வாழ்க்கை முறை பற்றியும், தன் பத்திரிக்கை வளரும் விதம் பற்றியும் மிக இயல்பாக பல நாட்கள் பழகியவர் போல பேசிக் கொண்டிருந்தார். அன்று இரவு கடுங்குளிர் காரணமாக வெளியில் எங்கும் செல்லும் எண்ண்ம் வரவில்லை. அடுத்த நாள் காசிப் பயணம் புறப்படுவதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்து முடித்தோம்.
வருண பகவான் ஆசி கூறும் விதமாக தூறல்களாக இட்டு, குளிர்ந்து, இறைவன் தண்ணளி போல் விளங்கியது.
22 ஆம் தேதி மதியம் 14.20 மணிக்கு ஸ்பைஸ் ஜெட் விமானம் மூலமாக தில்லியிலிருந்து, கிளம்பி 15.45 மணிக்கெல்லாம் வாரணாசி வந்தடைந்து விட்டோம்.
நாங்கள் கிளம்பிய தினம் டிசம்பர் 21 ஆம் திகதி, புனித திருவாதிரைத் திருநாள். அன்று சிவபெருமானுக்கு மிக விசேசமான நாள். திருவாதிரை விரதம் என்பது சைவ சமயப் பெண்களுக்கு மிக முக்கியமான ஒரு விரதமாகும். இந்த விரதம் மட்டும் எக்காரணம் கொண்டும் தவிர்க்கக் கூடாது என்பர் பெரியோர். திருமணம் ஆகாத பெண் குழந்தைகள் தனக்கு நல்ல கணவன் வாய்க்க வேண்டியும், திருமணம் ஆன பெண்டிர் தன் கணவர் நீண்ட ஆயுளுடனும், சகல செல்வங்களுடன் மனம் நிறைந்து வாழ்வதற்கும் ஆண்டவனிடம் விண்ண்ப்பிக்கும் ஒரு விரதமாகும்.
இளையான்குடி மாற நாயனாரும் அவர்தம் மனைவியாரும் சிவனடியார்களுக்கு உணவு அளித்தபின்பே தங்கள் பசியாறும் வழக்கமுடையவர்கள். கடும் வறுமையில் சிக்கித் தவித்துக் கொண்டிருந்த வேளையில், வயலில் விதை நெல் விதைத்திருந்தனர். இளையான்குடி மாறனாரும் அவர்தம் மனைவியாரும் உணவு உண்ணாது இருந்த நாளில் இறைவர் அவர் இல்லத்தில் எழுந்தருள, அவருக்கு உணவு சமைக்க வழி அறியாத தம்பதியர், வயலில் விதைத்த விதை நெல்லை வாரி கொண்டு வர செல்கின்றனர். புள்ளும் உறங்கும் நள்ளிரவு வேளையில், வயலுக்குச் சென்று கொண்டுவந்த நெல்லை அலசி உமி நீக்கி, அதை வீட்டில் இருந்த கொஞ்சம் வெல்லத்தைப் போட்டு, களி செய்து அதை ஆண்டவனுக்குப் படைக்கின்றனர். ஆண்டவன் மீது இந்த தம்பதியர் கொண்ட மாறாத அன்பு உலகிற்கு தெரிய வருகிறது. ஆண்டவனின் திருவிளையாடல்களில் இதுவும் ஒன்று. இந்த நாளைத்தான் நாம் திருவாதிரை என களி செய்து வைத்து ஆண்டவனுக்குப் படைக்கின்றோம். இதையே தெய்வப் புலவராம், சேக்கிழார் பெருமான்,
உள்ளம் அன்பு னொண் டுக்கவோர் பேரிடாக்
கொள்ள முன் கவித்துக் குறியின் வழிப்
புள்ளும் உறங்கும் வயல் புகப் போயினார்
வள்ளலார் இளையான்குடி மாறனார்.
வாரணாசியில் விமானம் விட்டு இறங்கி அங்கிருந்து முன் கட்டணப் பதிவு ஊர்தி எடுத்துக் கொண்டு நாங்கள் ஏற்கனவே பதிவு செய்து வைத்திருந்த ஆச்சி மடம் நோக்கி கிளம்பினோம். விமான நிலையத்திலிருந்து கோவில் இருக்கும் இடம் சுமாராக 22 கி.மீ. இருக்கும். வழி நெடுக போக்குவரத்து நெரிசல் அதிகமாக இருந்த காரணத்தினால்,ஸ்ரீ காசி நாட்டுக் கோட்டை நகர சத்திரம், சென்று அடைவதற்கு 1 மணி 20 நிமிடங்கள் ஆகிவிட்டது. ஊரே கோவிலாக இருக்கும் அதிசயம் அங்கு காணலாம். அதாவது பழமை மாறாத தெருக்கள்,அதைவிட நாங்கள் தங்கியிருந்த சத்திரம் பற்றி கூற வேண்டும். குறைந்தது 400 ஆண்டுகள் பழமையான கட்டிடம். அங்கங்கு வர்ணம் மட்டும் பூசி புதுப்பித்துள்ளார்கள். காலத்திற்கேற்றவாறு குளிர்சாதனங்கள் போன்ற வசதிகள், இவை மட்டும் தான் சற்றே புதுமையைத் தோற்றுவிக்கிறது. நாங்கள் சென்று சேர்ந்தது மாலை நேரம். 198 வருடங்கள் பழமையான கட்டிடம், மிக உயரமான படிகள், மூன்று மாடிகள் பெட்டியையும் தூக்கிக் கொண்டு ஏற வேண்டும். வெளி ஆட்கள் எவருக்கும் உள்ளே செல்ல அனுமதி இல்லை.
எப்படியோ பெட்டியையும் தூக்கிக் கொண்டு மேலே ஏறிச் சென்று அங்கு அந்த சத்திரத்தின் மேனேஜரைச் சென்று பார்த்தோம். எங்களைப் பார்த்தவுடன், என்ன....என்ன வேண்டும்........என்றாரேப் பார்க்கலாம்!
அவ்வளவு கரடு முரடாகக் கூடவா ஒரு புதிய மனிதரிடம் நடந்து கொள்வார்கள் என்று எண்ணியதென்னவோ உண்மைதான். ஆனால் அது எவ்வளவு தவறு என்பதை உணர்ந்த போது தவறாக நினைத்ததற்கான வேதனை இருக்கத்தான் செய்தது. ஒருவரைப் பார்த்தவுடன் எடை போடுவது எவ்வளவு முட்டாள்தனம். என்பதற்கும் ஒரு உதாரணமானது அந்த சம்பவம்.
காசி விசுவநாதர் ஆலயத்திற்கு கிட்டத்தட்ட 200 ஆண்டுகளாக நித்ய பூசைக்கான நைவேத்தியங்கள் மேற்படி சத்திரத்திலிருந்துதான் செல்கிறது. அவர்கள் கொடுக்கிற அனுமதிச்சீட்டு எடுத்துக் கொண்டு போனால் இரவு நேர அர்த்த சாம பூசை முழுவதும் சுவாமியின் திருமுன் அமர்ந்து திவ்யமாக தரிசனம் பெறலாம் அங்கேயே சத்திரத்திலேயே முன் கூட்டியே பதிவு செய்தால் மூன்று நேர உணவும் தயார் செய்து கொடுக்கிறார்கள். அன்று இரவே அபிசேகம் பார்க்கும் வாய்ப்பும் கிட்டியது. இறைவன் திருமுன் அமர்ந்து, குடம் குடமாக பால், பன்னீர், பஞ்சாமிர்தம் என அனைத்து அபிசேகம் மற்றும் திருமணக் கோல அலங்காரமும் கண்டது கண் கொள்ளா காட்ட்சிகள். ஆண்டவன் திருமேனி அத்துனை அழகு, அதுவும் பெரிய வெள்ளியிலான ஐந்து தலை நாகம் கவசம், குடை பெரிய மாலைகள் என சுவாமியின் அலங்காரம் கண் கொள்ளா காட்சி!
கிழக்கு ரயில்வே, வடக்கு ரயில்வே இந்த இரண்டு ரயில்வேக்களை இணைக்கும் மோசல் சராய் ஜங்சனில் இருந்து காசி (ராஜ்காட் ஸ்டேசன் ) 7 மைல் தூரத்தில் இருக்கிறது. இதற்குப் பிறகுதான் பனாரஸ் கண்டோன்மென்ட் ஸ்டேசன் இருக்கிறது. காசி இரயில் நிலையத்திலிருந்து விசுவநாதர் கோவில் சுமார் 2 மைல் தூரத்தில் இருக்கிறது. காசி நகரத்தின் வடக்கில் வருணா நதியும், தெற்கில் அசி நதியும் கங்கை நதியில் கலக்கின்ற காரணத்தால், காசி வாரணாசி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. ஆதி காலத்திலிருந்தே காசி இந்துக்களின் புனிதத் தலமாக இருந்து வந்துள்ளன.
சிவபெருமான், தன்னுடைய திரிசூலத்தின் மீது கால்களை வைத்து நின்று காசி மாநகரத்தைப் படைத்தார் என்பர் முன்னோர். பகவான் சங்கரர் இந்த காசி நகரத்திலிருந்துதான் வந்தார் என்றும் நம்பப்படுகிறது.ஆகவே எந்த ஒரு உயிரினமும், தன்னுடைய சரீரத்தை இங்கு தியாகம் செய்தால் மோட்சம் அடைந்து, சிவலோகம் சித்திக்கப் பெறுவார்கள் என்பதும் ஐதீகம். ஆகையால் பலர் காசியிலேயே இறந்துவிட வேண்டும் என்ற பேராவலில், தங்கள் இறுதிக் காலங்களை இங்கேயே கழிக்க விரும்புகிறார்கள்.
காசி விசுவநாதர் கோவில் ஔரங்கசீப் அழித்து விட்டதால், தற்போது உள்ள கோவில் மகாராணி அகல்யா பாயினால் கட்டப்பட்டது என்கின்றனர். இதுமட்டுமன்றி பஞ்சாப் நாட்டு அரசர் ராஜா ரஞ்ஞித் சிங் என்பவர் தங்கங்களையும் பதித்து வைத்துள்ளார் என்கின்றனர். காசி விசுவநாதர் ஆலயத்தின் கோபுரம் 51 அடிகள் உயரமுள்ளது. கோவிலின் உள்ளே நேபாள அரசரால் வழங்கப்பட்ட ஒரு பெரிய மணி தொங்கவிடப்பட்டுள்ளது.இந்த மணியின் நாதம் வெகு தொலைவிற்கு ஒலிப்பதாக உள்ளது இதன் சிறபம்சமாகும். கசி விசுவநாதரின் ஆலயத்தில் சாவன் மாதத்தில் பக்தர்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருக்கும் என்கின்றனர்.
இந்தோர் மகாராணி அகல்யா தேவியால், 1785 இல் கட்டப்பட்ட இக்கோவிலில் ரஞ்ஞித் சிங் ராஜாவால் 22 மனு தங்கம் வைக்கப்படுள்ளது என்கிறார்கள். அன்று இரவு இராக்கால பூசை முடிந்து சத்திரம் திரும்ப,11 மணி ஆகிவிட்டது. திவ்ய தரிசனத்தின் இன்பமான நினைவுகள் மனதிற்கு ஆழந்த அமைதியை ஏற்படுத்தியது. இதுதானே ஆன்மீகத்தின் நிதர்சனம்!
அடுத்த நாள் காலை விசுவரூபதரிசனமும், அபிசேகமும், விடியற்காலை 3 மணிக்கே ஆரம்பித்து விடும் என்றார்கள். அதற்கும் செல்வது என்ற முடிவுடன் தான் படுத்தோம். ஆனால் பயணக் களைப்பு மற்றும் இரவு நேரம் கழித்து வந்ததாலும் காலை எழுந்து கிளம்ப சற்று கால தாமதம் ஆகிவிட்டது. அந்த பயங்கரக் குளிரிலும், கொதிக்கும் வெண்ணீர் குளியல் இதமாகத்தான் இருந்தது. 7 மணிக்குத்தான் கிளம்பி கோவிலுக்குச் செல்ல முடிந்தது. நாமே நம் கையால் ஆண்டவனுக்கு பாலபிசேகம் செய்யும் வரமும் மற்ற வட நாட்டுக் கோவில்கள் போல இங்கும் கிடைக்கும்.
கோவிலுக்குச் செல்வதற்காக அறையை விட்டு வெளியே வந்தபோது மேனேசர் ஒரு தம்பதியினரிடம் கோபமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. முன்பின் அறியாதவர்களிடம் கூட இப்படி இவ்வளவு கோபம் காட்ட முடியுமா என்று. உதவி என்று வருபவர்களுக்கு சற்று இன்முகத்துடன் பழகினால் நன்றாக இருக்குமே என்று உள்ளத்தினில் உறுத்தியது, முகத்தில் தெரிந்து விட்டது போல. இல்லாவிட்டால், சேவை செய்வதற்காக வந்திருந்த ஒரு முதியவர், தானே அருகில் வந்து தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு, அந்த மனிதரை தவறாக எண்ண வேண்டாம், வேலைப்பளு அவரை அப்படி கோபப்படச் செய்கிறது. அவர்கள் முன் பதிவு செய்யாமல் திடீரென்று வந்து ரூம் கேட்கிறார்கள், அதனால்தான் அவர் டென்சன் அகி விட்டார். வாடிக்கையாக வருபவர்களாதலால், தவிர்க்கவும் முடியாமல் தடுமாறுகிறார். உடனே நான், இருந்தாலும்.......என்று இழுத்தேன்.
அவருக்கு லேசாக என் மீது கோபம் வந்தது போல இருந்தது. நெற்றியில் முடிச்சு விழ என்னை உற்று நோக்கியவர், பேசாமல் திரும்பிப் போனவர், என்ன நினைத்தாரோ திரும்ப வந்து, எங்கள் அருகில் வந்தவர், அம்மா அவரைப் பற்றி, நீங்கள் தவறாக புரிந்து கொண்டுள்ளீர்கள் அம்மா, அவர் மாமனிதர் அம்மா என்றார்.. எனக்கும் ஒன்றும் விளங்கவில்லை. அப்பொழுது அவர் கூறிய விசயம் கேட்டு நாங்கள் மிகவும் நெகிழ்ந்துப் போனதோடு, இன்றளவும் அவரிடம் தொடர்பு கொண்டு நலம் விசாரித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். .......
ஒரு முறை சில வருடங்களுக்கு முன்பு, ஒரு பெரியவர் காசி விசுவநாதர் தரிசனத்திற்காக வெகு தொலைவில் இருந்து வந்தவர், இங்கு வந்து கடுமையான நெஞ்சு வலி வந்து அவதிப்பட்டிருக்கிறார். அவரை மருத்துவ மனையில் சேர்த்து தன் கைக்காசு 40000 வரை செலவு செய்து, அவரின் உறவினர்கள் வருவதற்குள் அந்தப் பெரியவரை காப்பற்றி விட்டாராம். அவருடைய உறவினர்கள் கண்ணீர் மல்க அவருக்கு நன்றி சொல்லி பணமும் திருப்பிக் கொடுத்து விட்டுச் சென்றனராம். அது மட்டுமல்லாமல், துபாய்நாட்டில் வேலை வாங்கித் தருவதாகக் கூறி ஒரு பெண்ணை கூட்டி வந்து காசியில் விட்டுச் செல்ல அந்தப் பெண்ணும் மொழியும், வழியும் தெரியாமல் தவிக்க, சத்திரம் வந்து சேர்ந்த அந்த நடுத்தர வயது பெண்ணை எடைப்பாடி பக்கம் உள்ள அவருடைய சொந்த கிராமத்திற்கு தன் செலவிலேயே டிக்கெட் எடுத்துக் கொடுத்து அனுப்பியுள்ளார். இதையெல்லாம் அவர் எங்களிடம் சொல்லிவிட்டு பின்பு வேகமாக நிற்காமல் சென்று விட்டார். ஆனால் எங்கள் உள்ளம் நெகிழ கண்கள் பணிக்க தவறாக நினைத்ததற்கு மானசீகமாக வருத்தமும் தெரிவித்தோம்............
காலையில் சென்று விசுவநாதர் ஆலய தரிசனம் முடிந்து அன்று விசாலாட்சியையும் தரிசித்து விடுவது என்று கிளம்பினோம். இரவு கங்கை ஆர்த்தி சென்று பார்க்க வேண்டும் என்றும் திட்டம். காலை நேரம் கூட்டம் மிக நெரிசல். செக்யூரிட்டி செக்கிங், மிக கடுமை. பல அடி தூரத்திற்கு முன்பே, செக்கிங் ஆரம்பமாகிறது. புகைப்படம் எடுக்கும் வாய்ப்பே துளியும் இல்லை. செல்பேசி கூட எடுத்துச் செல்ல இயலாது. ஒரு புகைப்படம் கூட காசி விசுவநாதர் ஆலயத்தை எடுக்க முடியவில்லையே என்று வருத்தமாகத்தான் இருந்தது. தங்கக் கோவில் அழகை ஊனக் கண்ணால் ரசித்து, மனக்கண்ணால் ஆழ்ந்து நோக்கி, உள்ளிருத்தி சேமித்துக் கொள்வது மட்டுமே ஒரே வழி.
அண்ணபூரணி கோவில் விசுவநாதர் ஆலயம் அருகிலேயே உள்ளது. இக்கோவில் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாகும். இந்த அண்ணப்பூரணியை வீட்டில் வைத்து வழிபட்டாலே உணவிற்குப் பஞ்சம் இருக்காது என்பார்கள். கோவிலின் மகிமையைப்பற்றிக் கூறவும் வேண்டுமோ. தீபாவளி சமயம் மூன்று நாட்கள் மட்டுமே அண்ணப்பூரணி தங்கச்சிலை பக்தர்களுக்காக திறக்கப்படுகிறது. நாங்கள் சென்ற சமயம் அந்த பாக்கியம் கிடைக்கவில்லை.
காசி ஒரு மாபெரும் தீர்த்த தலமாக இருப்பதற்கு மற்றொரு காரணம், அத்தலம் 1500 ஆண் மற்றும் பெண் தெய்வங்களின் கோவில்கள் உள்ளடங்கிய ஒரு ஆன்மீக உலகம் எனலாம். காசி விசாலாட்சி கோவில் ஒரு குறுகிய சந்தில், மீர் காட் அருகில் உள்ளது. இக்கோவிலின் அழகைச் சொல்லி முடியாது. லட்சுமி தேவியின் அம்சமான விசாலாட்சி கோவில் மன நிம்மதி அளிக்கும் மற்றொரு தலமாகும்.
அன்று இரவே கங்கா ஆர்த்தி செல்ல திட்டமிட்டோம். முன்கூட்டியே படகு ஏற்பாடு செய்து கொண்டோம். கரையில் இருந்தும் தரிசனம் செய்யலாம். ஆனால் கூட்டம் அலை மோதுவதால், படகில் சென்று தரிசிக்கலாம் என்றால் அங்கும் நெரிசல்தான். இருந்தாலும் மன நிறைவுடன் முழு பூசையும் கண்டு பரவசமடையும் வாய்ப்பும் அமைந்தது. ஒன்பது படித்துறைகளில் ஒரே நேரத்தில் இந்த பூசை நடைபெறுவதும் சிறப்பு. நூற்றுக்கணக்கான மணிகள் ஒலிக்க, மேள தாளங்கள் முழங்க, ஏழு அர்ச்சகர்கள் ஒரே வரிசையில் நின்று கொண்டு ஒரே நேரத்தில் தீபாராதனைகள் செய்யும் காட்சி பரவசமூட்டக் கூடிய ஒன்றாகும். காசி செல்பவர்கள் எக்காரணாம் கொண்டும் தவிர்க்கக் கூடாத நிகழ்ச்சியாகும் இது. இறுதியில் ஐந்து முறைகள் செய்யும் ஆர்த்தி மிகச் சிறப்பு வாய்ந்ததாகும்.
இன்னும்பல கோவில்கள் காசியிலேயே தரிசிக்கப் போகிறோம்.
தொடரும்.
--
