Poetry by Lee Si-young
Translated by Chae-Pyong Song and Anne Rashid
தமிழில் - பவள சங்கரி
- Taebaek Mountain, Photography by Kim Kyung-sang
வளியினூடே ஏகும் அம்பாய்
இலக்கைப் பற்றிக் கொண்ட
அதன் சர்வமும் தவிக்கிறது.
எம் மொழிமட்டுமே அவ்வளியினூடே
ஊடுறுவி எவருடைய இதயத்தையேனும்
தீண்டக்கூடுமாயின், அதன் ஆணிவேரையே
துளைக்கக்கூடுமாயின்,
ஆனமட்டும் ஆட்டிவைத்துவிடுமதை.
கங்கின் விதை போன்றோ,
முதற்காதல் கீதம் போன்றோ
சர்வமாய் மலர்ந்து கிடப்பதேயது.
இலக்கைப் பற்றிக் கொண்ட
அதன் சர்வமும் தவிக்கிறது.
எம் மொழிமட்டுமே அவ்வளியினூடே
ஊடுறுவி எவருடைய இதயத்தையேனும்
தீண்டக்கூடுமாயின், அதன் ஆணிவேரையே
துளைக்கக்கூடுமாயின்,
ஆனமட்டும் ஆட்டிவைத்துவிடுமதை.
கங்கின் விதை போன்றோ,
முதற்காதல் கீதம் போன்றோ
சர்வமாய் மலர்ந்து கிடப்பதேயது.
Poetry by Lee Si-young
시(詩)
화살 하나가 공중을 가르고 과녁에 박혀
전신을 떨듯이
나는 나의 언어가
바람 속을 뚫고 누군가의 가슴에 닿아
마구 떨리면서 깊어졌으면 좋겠다
불씨처럼
아니 온몸의 사랑의 첫 발성처럼
전신을 떨듯이
나는 나의 언어가
바람 속을 뚫고 누군가의 가슴에 닿아
마구 떨리면서 깊어졌으면 좋겠다
불씨처럼
아니 온몸의 사랑의 첫 발성처럼
Like an arrow that goes through air
and sticks to the target,
its whole body quivering.
If only my language
could go through the wind
and touch someone’s heart
and enter it deeply, shaking hard.
Like a seed fire,
or like the first song of love
made with the whole body.
and sticks to the target,
its whole body quivering.
If only my language
could go through the wind
and touch someone’s heart
and enter it deeply, shaking hard.
Like a seed fire,
or like the first song of love
made with the whole body.
