இன்கண் - கலீல் கிப்ரான் ( மொழி பெயர்ப்பு )

இன்கண்

வருடம் ஒருமுறை நாட்டின்பக்கம் தலை காட்டும் ஓர் துறவியும், அம்மகானை நெருங்கியே, இன்கண் குறித்து இயம்பும்படி வேண்டினாரே!

மறுமொழியாய் பகன்றாரே அம்மகானும்:

இன்கண் என்பது சுதந்திர - கானம்,

ஆயினும் அஃது சுதந்திரமன்று.

அது உம் இச்சைகள் மலரும் பருவம்,

ஆயினும் அஃது அவற்றின் கனிகள் அன்று.

அது உயர்ச்சி நோக்கி அழைக்கும் ஆழம்

ஆயினும் அஃது ஆழமும் அன்று உயரமும் அன்று.

அது கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட சிறகுகளே.

ஆயினும் அஃது சூழ்ந்து கொண்ட வெற்றிடம் அன்று

ஓய், ஒவ்வொரு மெய்மையிலும் , இன்பமே சுதந்திர கீதம்.

மேலும், யாம் உவகையுடன் நிறைந்த  இதயத்துடன்

உம்மை இசைக்கச் செய்கிறேன்;

இருப்பினும் உம் இதயம் அந்த இசையினூடே

உம்மையே இழக்காமல் இருக்கச் செய்வேன்.

உம்முடைய இளவல்களோ உண்மகிழ்வே உன்னதமாக 

எண்ணி எதைஎதையோ நாடிச்செல்கின்றனர்.

அது காரணம் கொண்டு அவர்கள் விசாரணைக்கும்

கண்டிப்புக்கும் ஆளாக்கப்படுகின்றனர்.

யாம் அவ்விளவல்களை ஒருகாலும் விசாரிக்கவோ, கண்டிக்கவோ செய்யோம். அவர்களின் தேட்டத்தை ஏற்போம்.

அவர்கள் இன்பத்தைக் கண்டுபிடிக்கலாம்;

ஆயினும் அவள் மட்டும் தனித்து அல்ல;

சகோதரிகள் எழுவராம் அவளுக்கு, அதிலும் கடையவள்,

இன்பத்தினும் இனியவள்.

வேருக்காக பூமியைத் தோண்டி ஆங்கே புதையலைக் கண்டெடுத்த

மானிடனை அறிந்திலையோ நீவிர்?

உம் மூதறிஞரில் சிலர், இன்பம் என்பது மயக்க நிலையில் இழைத்த தவறென துயருற்று நிற்கின்றனர்

ஆனால், துயர் என்பதெல்லாம் , மேகம்சூழ் மனமேயன்றி

அதற்கான தண்டனம் அன்று.

அவர்கள் தம் இன்பங்களின் நன்மையுணர்தல் நலம்,

காரணம் அவைகள் கோடையின் அறுவடைகளாகலாம்.

இருப்பினும் அந்த சோகமே சுகமாயின் அவர்கள் சுகமாக்கப்படட்டும்!

மேலும், உம்மவரில் தேட்டலில் திளைத்திருக்கும் இளவலாகவும் இல்லாமல்

நினைவலைகளைச் சுமக்கும் முதியோராகவுமன்றி இரண்டுங்கெட்டானாக

இருதலைக்கொள்ளியாய் இருப்போரும் உள்ளனரே;

அவர்களின் தேட்டலின் திணறலிலும், நினைவலைகளின் தீண்டலினாலுமே

அனைத்து இன்பங்களிலிருந்தும் விலகி இருக்கின்றனரே,

அவர்தம் இச்சைகளை புறக்கணிக்கவாவது செய்யலாம் அன்றி 

அதற்கெதிரான தவறைக்கூட இழைக்கலாம்.

ஆயினும் அவர்களை முன்னிறுத்துவது அவர்தம் உண்மகிழ்வுகளே!

ஆம், இப்படித்தான் அவர்கள் நடுங்கும் கரங்களுடன், வேருக்காகத் தோண்டும் குழிகளிலும் புதையலைக் கண்டெடுக்கின்றனர்.

ஆயினும் அந்த ஆர்வத்தை புண்படுத்தக்கூடியவர் எவர் 

என்று எமக்குக் கூறுங்கள்.

எங்கேனும் கீதமிசைக்கும்புள் , இரவின் இனிமையை புண்படுத்துமா,

அன்றி அந்த மின்மினிதான், நட்சத்திரங்களை புண்படுத்துமா?

உம்முடைய தீசுவாலையோ அன்றி கரும்படலமோ அவ்வளிக்குச் சுமையாகக்கூடுமோ?

பணிக்காரனால் இடர்பாடு இழைக்கும் நித்சலமான குளமாக 

எண்ணிப்பார் உம் இச்சையை?

மறுதலிக்கலாம் உம் இன்பங்களை அடிக்கொருமுறை, ஆயின்

உம் சரிவுகளின் விருப்பத்தை சேமித்துக்கொள்

இன்று புறக்கணிக்கப்படுவதாகக் காட்சியளிப்பது, மறு நாளுக்காகக் காத்திருக்கக்கூடும் என்பதை எவர் அறிவார் ?

தம் பாரம்பரியத்தையும்,  உண்மையான தேவையையும் உம் சரீரம்

அறிந்திருப்பதோடு , அது வஞ்சிக்கப்படாமலும் இருக்கலாம்.

உம் சரீரம் என்பது உம் ஆன்மாவின் நரம்பால் இசைக்கப்படும் யாழிசை,

அதிலிருந்து இனிய நாதத்தை மீட்டுவதோ அன்றி குழப்பி ஒலிகளை 

வெளிப்படுத்துவதோ எதுவாயினும் உம்மால் மட்டுமே .

“ நன்றாக இல்லாத இன்பத்திலிருந்து, நன்றாக உள்ள இன்பத்தை எவ்வாறு அடையாளம் காணப்போகிறோம்? “, என்று உம் இதயத்தைக் கேட்டுப்பார் இப்போது.

உம் வயலுக்கும், தோட்டத்திற்கும் சென்று பார், தேனீயின் இன்பம் மலரின் தேனைச் சேகரிப்பதிலேயே உள்ளதென்பதை உணர்வாய்

ஆயினும் தன் தேனை அந்த தேனீக்காக வழங்குவதிலேயே அம்மலரின் 

இன்பமும் உள்ளது.

அத்தேனீக்கு ஒரு மலர் என்பது வாழ்வின் நீரூற்றாகும்,

அம்மலருக்கோ ஒரு தேனீ காதலின் தூதுவனாகும்,

தேனீ மற்றும் மலர் என்ற அந்த இரண்டிற்கும் இன்பத்தைக் கொடுப்பதும், பெறுவதும் தேவையும் மற்றும் மெய்மறக்கச் செய்வதுமாகும்.

ஆர்பலீசு மக்களே, அந்த மலர்களையும், தேனீக்களையும் போன்று உங்கள் இன்பத்திலிருங்கள். 

இன்கண் உடைத்தவர் பார்வல் பிரிவஞ்சும்

புன்கண் உடைத்தால் புணர்வு -- குறள் (1152)

http://youtu.be/Yr3Ymt69Mi0

                                                               

வெண்ணிலவில் ஒரு கருமுகில் (22)

அன்னபூரணி ஓரமாக அந்த மலர் மஞ்சத்தில் சுருண்டு கிடந்தாள்!
திருமண அலைச்சலும், களைப்பும் கூட அவளுக்கு தூக்கம் வரவழைப்பதாக இல்லை. மனதில் ஏதோ விபரீதமாக நடக்கப் போகிறது என்ற எச்சரிக்கை மணி ஒலிப்பது போலவே இருந்ததால் ஒரு படபடப்பும் தொற்றிக் கொண்டது. சிறிது நேரத்திற்கு ஒரு முறை கணவனின் முகத்தை உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவனுடைய ஒரு சிறு அசைவையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் வலி நிவாரணிகள் கொடுத்த மெல்லிய மயக்கத்தில் கண்ணயர்ந்திருந்தாலும் ஏனோ அவளுக்கு மட்டும் உறக்கத்தின் சாயல்கூட இல்லை.

அடுத்த நாள் காலை தூக்கம் மறந்த சிவந்த கண்களுடனும், அலங்காரம் கலையாத துவண்ட மலரென வந்து நிற்கும் புதிய மருமகளைப் பார்த்தவுடன் விடயம் புரிவதில் சிரமம் இருக்கவில்லை மாமியாருக்கு…….. லேசான பதட்டத்துடனே அவளை நெருங்கி தலையை மெதுவாக வருடி, “என்னம்மா….. மிதிலன் தூங்குகிறானா. இன்னும் எழுந்திருக்கவில்லையா? “ என்றாள்.

“ ஆம் அத்தை, அவருக்கு இரவு காய்ச்சல் அதிகமாக இருந்தது. மாத்திரை போட்டார். அதனால் இன்னும் அசந்து உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். “
சூழ்நிலையின் இறுக்கத்தை தளர்த்தும் வகையில், மாமியார் தன் மருமகளை அணைத்து, “ போய் குளித்து விட்டு வாம்மா.பூஜை அறையில் விளக்கேற்றி வைத்து பூஜைக்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.” என்றார்.

மிதிலன் எழுந்த போதும் காய்ச்சல் குறையாதது கண்டு மருத்துவமனைக்குச் செல்ல முடிவெடுத்து கிளம்பினாலும் அடுத்து வந்த நாட்கள் அன்னபூரணியின் வாழ்நாளில் மறக்கமுடியாத ஒரு கொடுமையான காலம்…….

இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன் மருத்துவ வசதியில் அந்த அளவிற்கு பின்னடைவு அடைந்திருந்த காலம் அல்ல என்றாலும், நோயின் தன்மை அதனை பின்னுக்குத் தள்ளி விட்டது எனலாம். ஆம் மிதிலனுக்கு அதற்குப் பிறகு நடந்ததெல்லாம் எண்ணவும் நடுக்கம் ஏற்படுத்தும் விசயங்கள். பலவிதமான மருத்துவ சோதனைகள். மருத்துவமனை வாசம் என்று புது மணப்பெண் என்ற கிளுகிளுப்பே இன்றி வாழ்க்கை கோரமான தன் முகத்தை காட்ட ஆரம்பித்திருந்தது. வேலூர் கிருத்துவ மருத்துவக் கல்லூரி  மருத்துவமனையில் அடிக்கொரு முறை தங்கி மருத்துவம் பார்க்க வேண்டிய கட்டாயமும் ஏற்பட்டு, இறுதியில் மூன்றே மாதத்தில் உயிரற்ற உடலாக வீடு திரும்பினான், அனைவர் தலையிலும் பெரிய கல்லாகத் தூக்கிபோட்டபடி…….

அதற்குப் பிறகு அன்னபூரணியின் பெற்றோரும், மிதிலனின் பெற்றோரும் எவ்வளவோ சொல்லியும் மறுமணத்தில் நாட்டமே இன்றி பல காலங்களையும் இப்படியே கடந்ததோடு, அதற்கு பிறகு பல சேவைகள் மூலம் தன் வாழ்க்கைக்கு ஒரு அர்த்தத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்.
வாட்ச்மேன் சாந்தநாதன் மூலமாக அன்னபூரணி அம்மாளின் கதையைக் கேட்டு அசந்து போய் நின்றிருந்தான் ரிஷி.

அவந்திகாவிற்கு ஏன் தான் ஞாயிற்றுக் கிழமை வந்தது என்று இருந்தது. ரம்யா ஊருக்குச் சென்று இந்த ஒரு வாரத்தில் அலுவலகம், வீடு என்று இருந்தாலும், ஞாயிற்றுக் கிழமை வந்தவுடன் தனிமை சற்று கொடுமையாகத்தான் இருந்தது. ஏனோ மாறனின் நினைவும் வந்தது. அந்த ஊரில் அலுவலக நண்பர்களைத் தவிர அவள் அறிந்த ஒரே நபர் அல்லவா….. காலை 6 மணிக்கே முழிப்பு வந்தாலும், எந்த வேலையும் ஓடவில்லை. எங்கேனும் வெளியில் சென்று வந்தால் தேவலாம் போல் இருந்தது. மாறனிடம் கேட்கவும் தயக்கமாகவும் இருந்தது. தினமும் அவளை அலுவலகத்திற்கு அழைத்துச் செல்வதும், திரும்ப வீட்டில் கொண்டுவந்து விடவும் என்று இத்தனை பெரிய உதவி செய்பவனிடம் ஞாயிற்றுக்கிழமை கூட வெளியில் கூட்டிப் போகும்படி தொந்திரவு செய்ய விரும்பவில்லை அவள். மேலும் இந்த ஒரு வாரத்தில் ஒரு சிநேகிதமான பார்வைகூட அவனிடமிருந்து வரவில்லையே என்று யோசிக்கவும் தோன்றியது. இப்படி ஏதேதோ சிந்திக்கும் வேளையில் , செல்பேசியின் இனிய பாடல் அழைப்பு அதைக் கலைத்தது.

“ ஹலோ, …….”

“ ஹலோ” என்று சொல்லும் போதே திடீரென ஏனோ முதன் முதலில் சில நாட்கள் முன்பு வாஷிங்டனில் கேட்ட அதே பரிவான, காதலுடனான அந்த இனிய குரல் நினைவில் வந்ததோடு உடலும், உள்ளமும் சிலிர்க்கவும் செய்தது.

“ஹலோ”

அவந்திகாவின் குரலில் இருந்த இந்த மாற்றம் மாறனுக்குத் தெளிவாகப் புரிந்ததாலும், காரணம் புரியாமல் ஆச்சரியமாக இருந்தது………..

“ ம்ம்…… நான் மாறன் அவந்திகா. நீங்கள் எழுந்து விட்டீர்களா. அல்லது தூங்கும் போது தொந்திரவு செய்கிறோனோ என்று நினைத்தேன்.  இன்று துலிப் மலர் காட்சிக்குப் போகலாம் என்று என் நண்பர்கள் கூறினார்கள். நீங்கள் விரும்பினால் எங்களுடன் சேர்ந்து கொள்ளலாம் . வருவதானால் நாங்கள், வந்து உங்களை பிக் அப் செய்து கொள்கிறோம். 9 மணிக்கு ரெடி ஆக முடியுமா?”

படபடவென அவன் பேசி முடித்தாலும் அவள் காதுகளில் தேன் பாய்ந்தது போல் இருந்தாலும், அவன் என்ன சொல்கிறான் என்று புரிந்து கொள்வதற்கு சற்று நேரம் பிடித்தது. துலிப் மலர்கள் என்ற வார்த்தை மட்டும் காதில் விழுந்தது……..

அந்த துலிப் மலர்களின் அழகு நினைவில் வர உள்ளம் ஏனோ இன்று இனம் புரியாத ஒரு இன்ப நிலையில் பரவசமாக மலர்ந்தது………….

எஸ்.எம்.எஸ்.எம்டன் 22-09-1914

பவள சங்கரி

திவாகரின் வரலாற்றுப் புதினம் – ஒரு பார்வை

எழுத்தாளரும், பத்திரிக்கையாளருமான திரு.திவாகர் ‘வம்சதாரா, திருமலைத் திருடன், விசித்திர சித்தன் மற்றும் எஸ்.எம்.எஸ். எம்டன்’, ஆகிய வரலாற்றுப் புதினங்களின் ஆசிரியர். இவருடைய அனைத்து வரலாற்றுப் புதினங்களும், மிகுந்த ஆராய்ச்சியின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்டுள்ளன. மேடை நாடகங்கள் பல எழுதி மேடையேற்றியவர். பல்வேறு பிரபல இதழ்களில் இவர் எழுதிய கட்டுரைகள், கதைகள், வெளிவந்துள்ளன. கப்பல் போக்குவரத்து, மற்றும் வெளிநாட்டு வணிகத்துறை பற்றி இவர் எழுதிய ஆங்கிலக் கட்டுரைகள் தொடராக வெளிவருகின்றன. தற்சமயம் விசாகப்பட்டிணத்தில் வசித்து வருகிறார்.

97 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் இதே நாளில் ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்பு வாய்ந்த நிகழ்வு ஒன்று நடந்தது நினைவிருக்கும் அனைவருக்கும். ஆம். மறக்கக் கூடிய நிகழ்வா அது?

22-09-1914 ஆம் நாள் இரவு 9.20 இலிருந்து 9.30 வரை நடந்தேறிய அந்த குண்டு வீச்சை யார்தான் மறக்க இயலும்? சென்னை கடற்கரையில் எல்லாரும் நின்று பார்க்கும் தொலைவில் மிகத்துணிச்சலாக தன்னந்தனியே நங்கூரமிட்டு சென்னை மாநகரின் மீது படபடவென குண்டு மழை பொழிந்த , ஜெர்மனி போர்க்கொடி தாங்கிய அந்த பொல்லாத ’எம்டன்’ எனும் போர்க்கப்பலை அறியாதோர் இருக்க வாய்ப்பில்லை. எம்டன் என்ற பெயர் நம் அன்றாட வழக்கில் சர்வ சாதாரணமாக கலந்துவிட்ட ஒன்றே அதற்கான சான்று அல்லவோ? இந்த சுவாரசியமான நிகழ்வுகளின் பின்னனியில், வெகு திறமையாக சித்தர்களின் வேறுபட்ட வாழ்க்கை முறை, சாமான்ய மனிதரும் சித்தராக மாறிய வல்லமை மற்றும் சாம்பவ விரதம் பற்றிய ஆச்சரியத்தின் எல்லைக்கே கொண்டுச்செல்லும் நிகழ்வுகளையும் பின்னிப் பிணைத்து அழகான புதினமாக்கியிருக்கிறார் ஆசிரியர் திவாகர். கையில் எடுத்த புத்தகத்தை முழுவதும் தொடர்ந்து முடிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் கொண்டு நிறுத்துகின்றன மாறுபட்ட அந்த நிகழ்வுகள். முதலாம் உலகப் போர் நடந்து முடிந்த அந்த காலகட்டங்களை நம் கண்முன் நிறுத்துகின்றன.

“ ஏதோ மனிதராக இந்த புவனியில் பிறப்பு எடுத்தோம்…. இது ஒரு அற்புத பிறவி. அதனால் வாழும் வரை நல்லதைச் சிறப்பாகச் செய்துவிட்டு இறந்து போனால் சொர்க்கம் கிடைக்கும்…” கதையின் நாயகன் சிதம்பரம் இதே எண்ணத்தில் புதினம் முழுவதும் வலம் வந்து அரிய சாதனைகள் பல புரியும் வல்லமை பெற்றவனாகவும் , சிதம்பர ரகசியம் காப்பவனாகவுமே இறுதி வரை சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது கதையின் போக்கிற்கு மேலும் சுவை கூட்டுவதாகவே உள்ளது.

ஆங்கிலேயப் பிரபுக்கள், தமிழகத்தின் மூலை முடுக்குகளில் இருந்த கோவில்களையும் விரும்பி தரிசித்ததோடு, சிவ வழிபாட்டு முறைகளையும் அறிந்து கொள்வதிலும் ஆர்வம் காட்டியுள்ளனர் போன்ற தகவல்களையும், நம் நாட்டுத் திருமணக்கலாச்சாரங்களில் அவர்கள் கொண்டிருந்த மதிப்பும், ஆர்வமும், இப்படி பல செய்திகள் கந்தன் போன்ற உப கதாபாத்திரங்களின் மூலம் தெளிவாக்கியதும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

ருத்திராகமங்களில் 18 ஆகமத்தில் ஒன்றான மகுடாகமம் குறித்த தகவல்கள் லகுளீச பண்டிதர் மூலமாக ராஜேந்திர சோழன் அறிந்து கொள்வதும், பெருவுடையார் கோவிலைக்கட்டிய சோழ மன்னனும், ராஜ ராஜ சோழச் சக்கரவர்த்தியாய் முடிசூடி பின்னர் அந்த முடியையும் துறந்து பற்றற்ற நிலையில் சிவபெருமானைச் சரணடைந்து சிவபாதசேகரனாய் மாற்றிக் கொண்டவரின் உயிர் பிரிக்கப்பட்ட கதை ஆச்சரியத்தின் உச்சம் எனலாம். சாம்பவ விரதம் பற்றிய அரிய தகவல்களும் சுவாரசியமாகவும், யதார்த்தமாகவும் வழங்குவதில் ஆசிரியர் வெற்றி கண்டிருப்பதாகவே தோன்றுகிறது.

காலம் , அது நாகரீகம் வளராத புராண காலமானாலும் சரி, அடுப்பூதும் பெண்களுக்கு படிப்பெதற்கு என்ற சென்ற நூற்றாண்டுக் காலமானாலும் சரி, சூழ்நிலைக் கைதிகளாய் வாழும் அப்பெண்களை அதே சூழ்நிலை அவர்களை உறுதியான எண்ணம் கொண்டவளாகவும், பிரச்சனைகளை வெகு நேர்த்தியாக சமாளிக்கக் கூடியவளாகவும் மாற்றுகிறது என்பதை ராதை என்ற கதாபாத்திரம் மூலம் விளக்கிய பாங்கு பாராட்டுதலுக்குரியதாகும். அதே போன்று உல்லாச பொழுது போக்கு மற்றும் மோதல் என்று எதுவானாலும் உச்சத்தில் நிற்பதே ஐரோப்பியர்களின் வாழ்க்கை முறையாக இருக்கிறது என்பதையும் பல இடங்களில் தெளிவாகவே விளக்கியுள்ளார். நவநாகரீக ஐரோப்பிய கலாச்சாரத்தையும்,  புராதன சித்தர் கால சாம்பவ விரதம் போன்ற , சம்பந்தமில்லாத இரண்டு முனைகளையும் மிக அழகாக சமன்படுத்தியுள்ள பாங்கு ஆசிரியரின் கைதேர்ந்த எழுத்தாற்றல் திறனை பறை சாற்றுவதோடு, சிறந்த வரலாற்று ஆய்வாளர் என்பதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாகவே அமைந்துள்ளதும் நிதர்சனம்!

மனித வாழ்வில் இறப்பு என்பது இயற்கையானதொன்றாகும். தவிர்க்க இயலாததும் கூட என்பதை பல் வேறு ஞானிகள், சித்தர்கள் , தேவ தூதர்கள் முதல் சாமான்ய மனிதர்கள் வரை பலரின் சரிதம் மூலம் அறிய முடிந்தாலும், நம் சித்தர்கள் அந்த இறப்பை எதிர் கொண்ட விதமும், அது குறித்த நம்பிக்கையும் நம் நாட்டவர் மட்டுமன்றி பிற நாட்டினருக்கும் பேராச்சர்யத்தை விளைவிக்கக் கூடியதாகும்….

” இறந்திறந்தே இளைத்ததெல்லாம் போதும் அந்த

உடம்பை இயற்கை உடம்பாக அருள் இன்னமுதமும்

அளித்து என் புறத்தழுவி அகம் புணர்ந்தே

கலந்து கொண்டு எந்நாளும் பூரணமாம் சிவபோகம்

பொங்கிட விழைத்தேன் !”

என்று, பிறப்பெய்தாத பரிபூரண நிலை எய்திட வேண்டி , “சர்வேசா என்னை உன்னுள் ஐக்கியப்படுத்திக் கொண்டு மரணமில்லா பெருவாழ்வைத் தந்தருள்வாயே ஈசனே…….” என்று இறைஞ்சுகிறார் , வள்ளல் பெருமான் தன் அருட்பாவின் மூலம்!

எஸ்.எம்.எஸ். எம்டன் என்ற புதினத்தின் நாயகன் சிதம்பரத்தின் தந்தையின் இறுதிக் காலங்களின் வேள்விகள் மட்டுமன்றி மிக வித்தியாசமான ஒரு முக்தி நிலையை, பண்டிதர்களும் ஏற்றுக் கொள்ளும் வகையில் மிகத்தெளிவாக வழங்கியுள்ளார் என்றாலும் அது மிகையாகாது.

அந்த வகையில் ஒரு வரலாற்றுப் புதினத்தில் “ சாம்பவ விரதம்” என்கிற அற்புதமான ஒரு விடயம் குறித்து ஆழ்ந்த பார்வையும், சுவையான தகவல்களும் அளிப்பதில் பெரும் வெற்றி கண்டிருக்கிறார் ஆசிரியர்.

மாயவரம் அருகிலுள்ள வயக்காட்டில், முள்ளுக்காட்டினுள் நடந்த சம்பவமாக சிதம்பரத்தின் தாயார் கூறுவது, இப்படியும் நடக்கக் கூடுமா என்ற சந்தேகத்தையும், பல வினாக்களையும் எழுப்புவதும் தவிர்க்க முடியாததாகிறது.

தற்கொலைக்கும், சமாதி நிலைக்கும் உள்ள வேறுபாட்டை ஆசிரியர் விளக்கியிருக்கும் விதமும், அதற்கான சூழலும் ஏற்றுக் கொள்ளும்படியாகவே உள்ளது.

புதினத்தின் ஆரம்பத்தில் போட்ட முடிச்சை இறுதி வரை மிக நேர்த்தியாக மற்ற நிகழ்வுகளின் ஊடே பயணிக்கச் செய்து இறுதியில் ஒரு நல்ல, எதிர்பார்க்க இயலாததொரு திருப்பமாக அம்முடிச்சை தளர்த்தி, வாசகரின் சிந்தனைக்கும் அதனை விருந்தாக்கி, இலை மறைவு காய் மறைவாகவும் பல விடயங்களை விளக்கி, இப்படி பல சாகசங்களை இப்புதினத்தில் நிகழ்த்தி வெற்றி கண்டிருக்கிறார் இந்நூல் ஆசிரியர் என்றால் அது மிகையாகாது!

சாம்பவ விரதம், யோகப்பயிற்சி மூலம் மிக உயரத்திலிருந்து குதிக்கும் சக்தி, யாகம், முக்தி நிலை என்று ஆசிரியர் சொல்லும் பல கருத்துகள் நம்புவோருக்கு நாராயணன் என்ற போக்கில் இருந்தாலும், சில பழைய வரலாறுகளைப் புரட்டும் பொழுது, இவையெல்லாம் சாத்தியமாகியும் இருக்கக்கூடுமோ என்று எண்ணவும் தோன்றுகிறது.

வெள்ளையரை எதிர்த்துப் போர் புரிந்த தீரன் சின்னமலையின் (பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதியிலும், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்திலும் வாழ்ந்தவர்) வரலாற்றைக் கூறும் போது, முனைவர், புலவர் கல்வெட்டு ராசு அவர்கள் ஒரு சம்பவம் கூறுவார்கள். சின்னமலை சிவன்மலை முருகன் மீது எல்லையில்லாப் பக்தியுடையவன்.

ஒரு முறை காங்கய நாட்டினர் சிவன்மலைக்குப் பால் குடங்கள் எடுத்து வரும் சமயம் ஒரு ஏழைக் குடியானவன் பால்குடம் சுமந்து வந்து மலையேற முடியாமல் மலை அடிவாரத்திலேயே நின்றுவிட்டானாம். அதைக் கண்ணுற்ற சிவன்மலை ஆண்டவர் சின்னமலையிடம் அசரீரி வாக்கால், ‘பக்தா, என் உடம்பு பற்றி எரிகிறது. அந்த எரிச்சல் தணிய அதோ மலையடிவாரத்தில் என்மீது கொண்ட பக்தியால் பால்குடம் கொண்டுவந்த குடியானவன் மலையேற முடியாமல் அடிவாரத்தில் நிற்கின்றான். அவனிடமுள்ள பால்குடத்தை வாங்கி மலையடிவாரத்திலிருந்து உச்சிவரை நடந்து வந்து என்மீது அபிடேகம் செய்தால் என் உடம்பு குளிரும் என்றாராம். அவ்வாறே சின்னமலை பால்குடம் ஏந்தி வந்தார் என்ற செய்தி இன்றும் அப்பகுதி மக்களால் கூறப்படுகிறதாம்… ஆக, நம் பாரதநாட்டின் பெரும் பலமான, ஆன்மீகச் சக்தியே நம் நாட்டை பல இன்னல்களிலிருந்தும் காத்து வந்து கொண்டிருப்பதும் புரிகிறது.

திரு திவாகர் அவர்களின், எஸ்.எம்.எஸ். எம்டன் என்ற இப்புதினத்தில் அதற்கான சான்றுகள் பல உள்ளன. வரலாற்றுத் தகவல்களுக்குரிய சான்றுகளும், குறிப்புதவிகளையும் தெளிவாக இறுதிப் பகுதியில் அளித்துள்ளதும் வாசகருக்குப் பல வகையிலும் பயன் தரக்கூடியதாகும். ’சுக்கா, மிளகா….சும்மாவா வந்ததிந்த சுதந்திரம்’? என்று சத்தமாகப் பாட வேண்டும் போல் உள்ளது, எம்டன் குண்டுமழை பொழிந்த இந்நாளில்!

இப்புதினத்திற்கு மகுடம் சூட்டியுள்ள மற்றுமொரு இன்றியமையா அம்சம் எழுத்தாளர் திரு நரசய்யா அவர்களின் அழகான, அணிந்துரை.

எஸ்.எம்.எஸ். எம்டன்

நூலாசிரியர் – திரு .திவாகர்

வெளியிட்டோர் – பழனியப்பா பிரதர்ஸ் பதிப்பகம்

பக்கம் – 371

விலை – ரூ. 200.00

வாசகர்களின் பல்வேறு ஐயங்கள் குறித்த வினாக்களுக்கு ஆசிரியர் விடை பகறும் வலைப்பூவின் சுட்டி கீழே: http://vamsadhara.blogspot.com/2009_02_01_archive.html

வெண்ணிலவில் ஒரு கருமுகில்! (21)

அன்பு நண்பர்களே,

தவிர்க்க முடியாத காரணத்தினால் இந்தத் தொடரில் சில வாரங்களாக சிறு தடை ஏற்பட்டதற்கு வருந்துகிறேன். இனி தொடர்ந்து வரும். நன்றி.

கதை தொடர்கிறது…

தோட்டம் முழுவதும் வண்ண வண்ண மலர்கள்! ஒவ்வொரு மலருக்கும் ஒவ்வொரு வித்தியாசமான மணம். குணமும் தான். சில மலர்கள் மூன்று நாட்கள் வரை வாடாமல் அப்படியே பசுமையாக இருக்கும். ஆனால் சில மலர்களோ மலர்ந்த சில மணித்துளிகளே பசுமை காக்கும். இது படைத்தவனின் பாகுபாடே அன்றி, தானே விரும்பி ஏற்றுக் கொண்ட வாழ்க்கை அல்லவே.

ரிஷி களைத்துப் போன தோற்றமும் சவரம் செய்யாத முகமும், அக்கறை இல்லாத உடையுமாக இப்படி ஆளே உருமாறி இருந்தான். மனைவி வந்தனாவின் உடல் நலிவு தன்னை ரொம்பவும் பாதித்திருப்பதை உணர்ந்தும் தன்னால் அதை வெளிக்காட்டக்கூட முடியாமல் போனது சங்கடமாக இருந்தது. காரணம் அந்த வருத்தம் தன் அன்பு மனைவியின் ரணத்தை அதிகப்படுத்துமே என்பதால் தான். ஒரு பொய் முகத்தை மாட்டிக் கொள்ளும் முயற்சியும் தோல்வியில் முடிந்தது. வந்தனா மிகவும் இளகிய மனம் படைத்தவள் ஆயிற்றே……….சின்னச் சின்ன விசயங்களுக்கெல்லாம் சீரியசாக முகத்தை வைத்துக் கொண்ட காலங்கள் போய் இன்று சீரியசான விசயத்திற்கு புன்சிரிப்பாக பொய் முகமூடி அணியும் பக்குவம் வந்ததை நினைத்து ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது அவனுக்கு!

பல முகங்கள் கொண்ட மனிதர்களிடையே இது போன்ற புன் சிரிப்பாய் சிரிக்கும் முகமூடி எவ்வளவோ தேவலை அல்லவா? குழந்தைத்தனமும், குறும்புத்தனமும் இருந்த பழைய ரிஷிக்கும், பொறுமையும், பொறுப்பும் நிறைந்த இன்றைய ரிஷிக்கும் எவ்வளவு மாற்றங்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டான். தள்ளி நின்று தன்னைப் பார்க்கக் கற்றுக் கொண்ட இந்த நிலையே தன்னை அமைதியுடன் செயல்களைச் செய்யத் தூண்டுவதோடு, மனிதர்களையும், சூழ்நிலைகளையும் அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ளவும் செய்கிறது. நேரம் போனது தெரியாமல் சிந்தையில் ஆழ்ந்து கிடந்தவனுக்கு, அன்பு மனைவி வந்தனாவின் நினைவு வந்தவுடன் அடுத்த நொடி,பரபரவென கிளம்பி மருத்துவமனைக்கு விரைந்தான்.

மருத்துவமனைச் சூழல் ஒரு மனிதனை எந்த அளவிற்கு புரட்டிப் போடுகிறது என்பதன் உச்சம்தான் புற்று நோய் மருத்துவமனைச் சூழல். நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் துன்பத்திற்கு எள்ளளவும் குறைந்ததாக இருக்காது அவர்களின் நெருங்கிய உறவினரின் துன்பம். இந்த மருத்துவமனைக்கு வந்து தங்கியிருக்கும் இந்த சொற்ப நாட்களிலேயே பல சிந்தனைகளும், தெளிவும் ஏற்பட்டதும் மறுக்க இயலாத உண்மை. ‘ஒரு மனிதன் உண்மையான மனத்தெளிவு பெறக்கூடியதும் இது போன்ற சூழல்களில்தானோ’ என்ற எண்ணமும் தோன்றியது.

அன்று மருத்துவமனைக்கு நுழைந்தவுடன் ஏதோ ஒரு பரபரப்பு தெரிந்தது! அன்று ஞாயிற்றுக் கிழமையல்லவா? அன்னபூரணி அம்மாள் வருகின்ற நாள் அல்லவா, அதுதான் காரணமாக இருக்கலாம். அவர் வந்தாலே அமைதியான ஒரு சிறு பரபரப்பு தெரியும். அன்பான அந்த வார்த்தைகளும், கனிவான , ஆதரவான அந்த பார்வையும் பாதிக்கப்பட்ட இதயங்களுக்கு வெண்சாமரம் வீசி குளிரச்செய்யும். நல்ல மனிதர்களின் நல்லெண்ண அலைகள் பரவும் போது தீயவைகளின் சக்தி அடங்கிப் போகும் என்று எங்கோ ஏதோ காலட்சேபத்தில் கேட்டது திடீரென நினைவிற்கு வந்தது ரிஷிக்கு……

பல நாட்களாக அன்னபூரணியம்மாள் பற்றிய பேராச்சரியம் அவனுக்கு. ஞாயிற்றுக்கிழமை என்பதை அவர் வருவதை வைத்தே நினைவில் கொள்ள முடியும் என்பார் அங்கு பல ஆண்டுகளாக பணிபுரியும் வாட்சுமேன் சாந்தநாதன். அன்னபூரணியம்மாளின் சரிதம் கேட்டு மலைத்துப் போயிருந்தான் ரிஷி. செல்வச் செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்த ஒரே செல்லப் பெண். அம்பிகையைப்போல் அழகாக, அமைதியான முகத்துடனே பிறந்த, தவமிருந்து பெற்ற குழந்தைக்கு அன்னபூரணி என்ற பெயரே பொருத்தம் என்று எண்ணி வைத்திருப்பார்களோ என்னவோ….

இந்த அழகு தேவதைக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்கும் சிரமமே சற்றும் இல்லாமல், தூரத்து உறவினனான, தங்கள் மகளின் அழகிற்கும், அந்தஸ்திற்கும் சற்றும் குறைவில்லாத மிதிலன் ஏழு செருப்புகள் தேய நடையாய் நடந்து பெண் கேட்டு , எல்லாரும் முழு மனதுடன் சம்மதிக்க, ஊரே கலகலக்க நடந்த திருமணம். அதற்குப் பிறகு அது போன்றதொரு ஆடம்பர திருமணம் இன்றுவரை நடக்கவில்லை என்று சொல்லுமளவிற்கு யானை ஊர்வலத்துடன் ஊரே திரண்டு நடத்திய திருமணம். திருமணம் முடிந்து மகளை மகாலட்சுமியாக அனுப்பி வைத்த பெற்றோர், அடுத்த மூன்றாவது மாதம் தன் மகள் மூளியாக அப்படி வந்து நிற்பாள் என்று கனவிலும் நினைத்தவர்கள் இல்லை!

திருமணம் முடிந்து மூன்று நாட்களில் பால் சொம்புடனும், பல நூறு கற்பனைகளுடனும் அழகு தேவதையாக முதல் இரவு அறை நோக்கிச் சென்றவள். கணவனின் அன்பு அணைப்பின் சுகம் நாடி அருகில் சென்றவள், அவனின் சோர்ந்த முகமும், சிவந்த கண்களும் கண்டு, லேசான அதிர்ச்சியுடனும், கேள்விக்குறியுடனும் பார்க்க, அன்புக் கணவனும் பேராவலுடனும், பெருமிதத்துடனும் அழகு தேவதையான அன்பு மனைவியை மென்மையாக கையைப் பிடித்து அருகில் அமரச் செய்ய, கையில் இருந்த அந்த சூடும், அருகில் வீசும் அனலும் அதிர்ச்சியைத்தர, அடுத்த நொடி சற்றும் தயங்காமல், அவன் நெற்றியில் கை வைத்துப் பார்த்தவள் அந்த சூட்டையும், கண்களின் சிவப்பையும் வைத்து நல்ல காய்ச்சல் இருப்பதை உணர்ந்து கொண்டவள் , அடுத்த நொடி துள்ளி எழுந்து, வெட்கமெல்லாம் மறைந்து போக,

“ காய்ச்சல் அதிகமாக இருக்கும் போல் உள்ளதே?” என்றாள்.

“ம்ம்…..ஒன்றுமில்லை. திருமண அலைச்சலாக இருக்கும். கொஞ்சம் ஓய்வெடுத்தால் சரியாகிவிடும், நீ ஒன்றும் கவலைப்படாதே” என்று சொன்னாலும் அவனால் அதற்கு மேல் ஏதும் பேச முடியவில்லை. காய்ச்சல் வேகம் அதிகரித்ததோடு, குளிரும் சேர்ந்து கொண்டது.
அவனை அப்படியே படுக்க வைத்து கம்பளி எடுத்துப் போர்த்தி விட்டு, தலையைப் பிடித்து விட்டாள். அனாவசியமாக எல்லாரையும் தொல்லை செய்ய வேண்டாமே, அனைவரும் திருமண வேலையில் களைத்துப் போயிருந்தனர். எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்த திருப்தியில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தார்களே. அவர்களை எழுப்பி சிரமம் கொடுக்கவும் மனமின்றி, தானும் அமைதியாக கட்டிலின் ஒரு ஓரமாக சுருண்டு படுத்துக் கொண்டாள்……….

அடுத்த நாள் விடியலில் எழுந்து வெளியே சென்ற போது, சிவந்த கண்களும், கலையாத வதனமும் அவளின் நிலையை தெளிவாக உணர்த்த, மாமியார் கேள்விக்குறியுடன் மருமகளின் முகம் பார்க்க, புரிந்து கொண்ட அன்னபூரணியும், மிதிலனுக்கு காய்ச்சல் இருப்பதையும், எடுத்துக் கூறினாள். குளிர் சற்று விட்டிருக்க, காய்ச்சல் மட்டும் இருப்பதாக அந்த சூடு உணர்த்தியது. மாமியாரும், ‘அலைச்சல் காரணமாக இருக்கும் சற்று ஓய்வெடுத்தால் சரியாகிவிடும். ஏற்கனவே இதுபோல இரண்டு மூன்று முறை வந்திருக்கிறது’ என்று சர்வ சாதாரணமாக சொன்னது மனதிற்கு ஆறுதலிப்பதாக இருந்தாலும், உள்ளுணர்வு ஏதோ விபரீதத்தை உணர்த்தியது. அதற்குத் தகுந்த மதிப்புக் கொடுக்கவும் எண்ணினாள். காலைப் பொழுது மலர்ந்தவுடன் முதல் வேலையாக மருத்துவமனைக்குச் செல்ல முடிவெடுத்தாள்.

அடுத்து நடந்த நிகழ்வுகள், கேட்பவர் மனது கல்லாக இருந்தாலும் கரையச் செய்யக் கூடியதாகும். ஆம்! கலகல்ப்பாக சிரித்துக் கொண்டு இருந்தாலும் மிதிலனின் முகத்தில் நோயின் கடுமை நன்றாகவே தெரிந்தது. மருத்துவமனைக்குச் சென்று வந்த போதும், அவர்கள் கொடுத்த மருந்துகள் காய்ச்சலை பூரணமாக குணப்படுத்த முடியாமல், அவ்வப்போது விட்டுவிட்டு வர தொடர்ந்து மருத்துவமனைக்கு நடக்க வேண்டிய தேவையும் ஏற்பட்டது. காய்ச்சலும் நீடித்துக் கொண்டே இருந்ததால் மருத்துவர்களுக்கும் ஐயம் ஏற்பட பிறகு பல விசேச சோதனைகள் செய்யப்பட முடிவில் அன்னபூரணியின் வாழ்க்கையையே புரட்டிப் போடக்கூடிய ஒரு பெரிய குண்டைத் தூக்கி வீசினர் மருத்துவர்கள்………..

படத்திற்கு நன்றி

படத்திற்கு நன்றி

பாட்டுக்கொரு புலவன்!

பவள சங்கரி

பாட்டுக்கொரு புலவனவன் , புலமையின் முன் செல்லியும், சேக்ஸ்பியரும் எம்மாத்திரம் என எக்காலமும் வியக்க வைக்கும் நம் முண்டாசுக்கவி இன்று உடலால் மட்டுமே தமிழ் கூறும் நல்லுலகை விட்டு மறைந்த நாள்.  தம் தமிழ்க் கவிதையால் தேசபக்திக் கனலைச் சுடர்விட்டுப் பிரகாசிக்கச் செய்ததோடு, அரசியல், தத்துவம், ஆன்மீகம், சமூகம், காவியம் என அக்கவி நுழையாத துறையே இல்லை எனலாம். முற்போக்குச் சிந்தனைகளை ஊக்குவிக்கக் கூடிய படைப்புகளின் தலைவனவன்!  ஆங்கிலம், வடமொழி, பிரெஞ்சு போன்ற பல மொழிகளின் ஞானம் கொண்டு தமிழ் மொழியின் கவிதைகளுக்கு வல்லமை கூட்டினான் என்றால் அது மிகையாகாது.

1908 ஆம் ஆண்டு, இந்தியா இதழ் மூலம் ஆங்கிலேய ஆதிக்கத்தின் நடவடிக்கைகள் குறித்து எதிர்ப்புக் குரல் எழுப்பி, அது காரணம் கொண்டே, ஆங்கிலேய அரசு இவரை கைது செய்ய முனைய, பிரெஞ்சு அரசின் பொறுப்பில் இருந்த பாண்டிச்சேரிக்குத் தப்பிச் சென்ற கதாநாயகன் இவன்…..

தேசீய கீதங்கள் – பாரத நாடு – வெறிகொண்ட தாய்

ராகம் – ஆபோகி , தாளம் – ரூபகம்
1.     பேயவள் காண்எங்கள் அன்னை-

பெரும் பித்துடை யாள்எங்கள் அன்னை
காயழல் ஏந்தியபித்தன்-தனைக்
காதலிப் பாள்எங்கள் அன்னை.     (பேயவள்)

2.     இன்னிசை யாம்இன்பக் கடலில்-எழுந்து

எற்றும் அலைத்திரள் வெள்ளம்

தன்னிடம் மூழ்கித் திளைப்பாள்-அங்குத்

தாவிக் குதிப்பாள்எம் அன்னை.     (பேயவள்)
3.     தீஞ்சொற் கவிதையஞ் சோலை-தனில்

தெய்விக நன்மணம் வீசும்

தேஞ்சொரி மாமலர் சூடி-மதுத்

தேக்கி நடிப்பாள்எம் அன்னை.     (பேயவள்)
4.     வேதங்கள் பாடுவள் காணீர்-உண்மை

வேல்கையிற் பற்றிக் குதிப்பாள்

ஓதருஞ் சாத்திரம் கோடி-உணர்ந்

தோதி யுலகெங்கும் விதைப்பாள்.     (பேயவள்)
5.     பாரதப் போரெனில் எளிதோ?-விறற்

பார்த்தன்கை வில்லிடை ஒளிர்வாள்

மாரதர் கோடிவந் தாலும்-கணம்

மாய்த்துக் குருதியில் திளைப்பாள்.     (பேயவள்)

தேசீய கீதங்கள்சுதந்திரம்
27.சுதந்திரப் பயிர்

கண்ணிகள்

தண்ணீர்விட் டோவளர்த்தோம்? சர்வேசா!இப்யிரைக்

கண்ணீராற் காத்தோம்;கருகத் திருவுளமோ?     1

எண்ணமெலாம் நெய்யாக எம்முயிரி னுள்வளர்ந்த

வண்ண விளக்கிஃது மடியத் திருவுளமோ?     2

ஓராயிர வருடம் ஓய்ந்து கிடந்தபினர்

வாராது போலவந்த மாமணியைத் தோற்போமோ?     3

தர்மமே வெல்லுமெனும் சான்றோர் சொல் பொய்யாமோ?

கர்ம விளைவுகள்யாம் கண்டதெலாம் போதாதோ?     4

மேலோர்கள் வெஞ்சிறையில் வீழ்நது கிடப்பதுவும்

நூலோர்கள் செக்கடியில் நோவதுவுங் காண்கிலையோ?     5

எண்ணற்ற நல்லோர் இதயம் புழுங்கியிரு

கண்ணற்ற சேய்போற் கலங்குவதுங் காண்கிலையோ?     6

மாதரையும் மக்களையும் வன்கண்மை

யாற்பிரிந்துகாத லிளைஞர் கருத்தழிதல் காணாயோ?     7

எந்தாய்!நீ தந்த இயற்பொருளெ லாமிழந்து

நொந்தார்க்கு நீயன்றி நோவழிப்பார் யாருளரோ?     8

இன்பச் சுதந்திரம் நின் இன்னருளாற் பெற்றதன்றோ?

அன்பற்ற மாக்கள் அதைப்பறித்தாற் காவாயோ?     9

வானமழை யில்லையென்றால் வாழ்வுண்டோ?

எந்தை சுயாதீனமெமக் கில்லை யென்றால் தீனரெது செய்வோமே?     10

நெஞ்சகத்தே பொய்யின்றி நேர்ந்ததெலாம் நீ தருவாய்

வஞ்சகமோ எங்கள் மனத்தூய்மை காணாயோ?     11

பொய்க்கோ உடலும் பொருளுயிரும் வாட்டுகிறோம்?

பொய்க்கோ தீராது புலம்பித் துடிப்பதுமே 12

நின்பொருட்டு நின்னருளால் நின்னுரிமை யாம்கேட்டால்

என்பொருட்டு நீதான் இரங்கா திருப்பதுவே?     13

இன்று புதிதாய் இரக்கின்றோமோ? முன்னோர்

அன்றுகொடு வாழ்ந்த அருமையெலாம் ஓராயோ?     14

நீயும் அறமும் நிலைத்திருத்தல் மெய்யானால்,

ஓயுமுனர் எங்களுக்கிவ் ஓர்வரம்நீ நல்குதியே 15

_தம் ஞானப் பாடல்கள் மூலம் மக்கள் மனதில் பெரும் எழுச்சியை ஏற்படுத்திய மாகவி பாரதி!
ஞானப் பாடல்கள்
96. அன்பு செய்தல்

இந்தப் புவிதனில் வாழு மரங்களும்

இன்ப நறுமலர்ப் பூஞ்செடிக் கூட்டமும்

அந்த மரங்களைச் சூழ்ந்த கொடிகளும்

ஔடத மூலிகை பூண்டுபுல் யாவையும்

எந்தத் தொழில் செய்து வாழ்வன வோ?
வேறு
மானுடர் உழாவிடினும் வித்து நடாவிடினும்

வரம்புகட்டாவிடினும் அன்றிநீர் பாய்ச்சாவிடினும்

வானுலகு நீர்தருமேல் மண்மீது மரங்கள்

வகைவகையா நெற்கள்புற்கள் மலிந்திருக்கு மன்றோ?

யானெ தற்கும் அஞ்சுகிலேன்,மானுடரே,நீவிர்

என்மதத்தைக் கைக்கொண்மின்,பாடுபடல் வேண்டா;
ஊனுடலை வருத்தாதீர்; உணவியற்கை கொடுக்கும்;

உங்களுக்குத் தொழிலிங்கே அன்பு செய்தல் கண்டீர்!
78. அச்சமில்லை
பண்டாரப் பாட்டு
அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே

இச்சகத்து ளொரெலாம் எதிர்த்து நின்ற போதிலும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே

துச்சமாக எண்ணி நம்மைத் தூறு செய்த போதினும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே

பிச்சை வாங்கி உண்ணும் வாழ்க்கை பெற்று விட்ட போதிலும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே

இச்சை கொண்ட பொருளெலாம் இழந்த விட்ட போதிலும்,
அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே.

கச்சணிந்த கொங்கை மாதர் கண்கள் வீசு போதினும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே.

நச்சை வாயி லேகொணர்ந்து நண்ப ரூட்டு போதினும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே

.பச்சையூ னியைந்த வேற் படைகள் வந்த போதிலும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே.

உச்சிமீது வானிடிந்து வீழுகின்ற போதினும்,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே.
1905 ஆம் ஆண்டு வ.உ.சியுடன் தொடர்பு கொண்டு அரசியலில் தீவிரமாக நுழைந்து, காசியில் நடைபெற்ற இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டு திரும்பும் போது கல்கத்தா சகோதரி என்றழைக்கப்பெறும் விவேகானந்தரின் பெண் சீடரான நிவேதிதாவைச் சந்தித்து, அவர் கொள்கைகள்பால் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்டு அவரைத் தம் ஞான குருவாக ஏற்றுக் கொண்டார்.
_4. சான்றோர்
28. நிவேதிதா

அருளுக்கு நிவேதனமாய் அன்பினுக்கோர்

கோயிலாய் அடியேன் நெஞ்சில்

இருளுக்கு ஞாயிறாய் எமதுயர்நா

டாம்பயிர்க்கு மழையாய்,இங்கு

பொருளுக்கு வழியறியா வறிஞர்க்குப்

பெரும்பொருளாய்ப் புன்மைத் தாதச்

சுருளுக்கு நெருப்பாகி விளங்கிய தாய்

நிவேதிதையைத் தொழுது நிற்பேன்.

பாரதியின் தீஞ்சுவைக்கனியின் சுவையென, கண்ணன் பாடல்கள் அமைந்தது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். கண்ணனைத் தம் தோழனாகவும், தாயாகவும், தந்தையாகவும், அரசனாகவும், சேவகனாகவும், சற்குருவாகவும்,சீடனாகவும், குழந்தையாகவும், காதலனாகவும் – பல கோணங்களில் ரசித்து, அன்பு சொரிந்து கவி புனைந்திருப்பது எக்காலத்தும் சுவைத்து மகிழக்கூடியதாகும்.
முப்பெரும் பாடல்கள்
கண்ணன் பாட்டு
15. கண்ணன்-என் காந்தன்
வராளி-திஸ்ர ஏக தாளம்
சிருங்கார ரசம்
கனிகள் கொண்டுதரும்-கண்ணன்

கற்கண்டு போலினிதாய்;

பனிசெய் சந்தனமும்-பின்னும்

பல்வகை அத்தர்களும்,

குனியும் வாண்முகத்தான்-கண்ணன்

குலவி நெற்றியிலே

இனிய பொட்டிடவே-வண்ணம்

இயன்ற சவ்வாதும்.

கொண்டை முடிப்பதற்கே-மணங்

கூடு தயிலங்களும்,

வண்டு விழியினுக்கே-கண்ணன்

மையுங் கொண்டுதரும்;

தண்டைப் பதங்களுக்கே-செம்மை

சார்த்துசெம் பஞ்சுதரும்;

பெண்டிர் தமக்கெல்லாம்-கண்ணன்

பேசருந் தெய்வமடி!

குங்குமங் கொண்டுவரும்-கண்ணன்

குழைத்து மார்பெழுத;

சங்கையி லாதபணம்-தந்தே

தழுவி மையல் செய்யும்;

பங்கமொன் றில்லாமல்-முகம்

பார்த்திருந் தாற்போதும்;

மங்கள மாகுமடீ!-பின்னோர்

வருத்த மில்லையடீ!

1. கண்ணன் பாட்டு
16. கண்ணம்மா-என் காதலி 
காட்சி வியப்பு
செஞ்சுருட்டி-ஏகதாளம்
ரசங்கள்:சிருங்காரம்,அற்புதம்
சுட்டும் விழிச்சுடர் தான்,-கண்ணம்மா!

சூரிய சந்திர ரோ?

வட்டக் கரிய விழி,-கண்ணம்மா!

வானக் கருமை கொல்லோ?

பட்டுக் கருநீலப்-புடவை

பதித்த நல் வயிரம்

நட்ட நடு நிசியில்-தெரியும்

நக்ஷத் திரங்க ளடி!

சோலை மல ரொளியோ-உனது

சுந்தரப் புன்னகை தான்?

நீலக் கட லலையே-உனது

நெஞ்சி லலைக ளடி!கோலக் குயி லோசை-உனது

குரலி னிமை யடீ!வாலைக் குமரி யடீ,-

கண்ணம்மா!மருவக் காதல் கொண்டேன்.
சாத்திரம் பேசு கிறாய்,-கண்ணம்மா!

சாத்திர மேதுக் கடீ!

ஆத்திரங் கொண்டவர்க்கே,-கண்ணம்மா!

சாத்திர முண்டோ டீ!

மூத்தவர் சம்ம தியில்-வதுவை

முறைகள் பின்பு செய்வோம்;

காத்திருப் பேனோ டீ?-

இது பார்.கன்னத்து முத்த மொன்று!

மகாபாரதத்தின் நாயகி, பாஞ்சாலியின் சபதம் குறித்த பாரதியின் கவிதைகள் இரண்டு பாகங்களாக சுவைத்து அனுபவிக்கும் வண்ணம் புனையப்பட்ட கவிதைகளாகும்.
2. பாஞ்சாலி சபதம்
சபதச் சருக்கம்
65. திரௌபதி சொல்வது
‘சாலநன்கு கூறினீர்! ஐயா!

தருமநெறிபண்டோர் இராவணனும்

சீதைதன்னைப் பாதகத்தால

கொண்டோர் வனத்திடையே

வைத்துப்பின்,கூட்டமுறமந்திரிகள்

சாத்திரிமார் தம்மை வரவழைத்தே,

செந்திருவைப் பற்றிவந்த செய்தி

யுரைத்திடுங்கால்“தக்கது நீர் செய்தீர்;

தருமத்துக் கிச்செய்கைஒக்கும்”என்று,

கூறி உகந்தனராம் சாத்திரிமார்!

பேயரசு செய்தால்,பிணந்தின்னும் சாத்திரங்கள்!

மாய முணராத மன்னவனைச் சூதாடவற்புறுத்திக்

கேட்டதுதான் வஞ்சனையோ? நேர்மையோ?

முற்படவே சூழ்ந்து முடீத்ததொரு செய்கையன்றோ?

மண்டபம்நீர் கட்டியது மாநிலத்தைக் கொள்ளவன்றோ?

பெண்டிர் தமையுடையீர் பெண்க ளுடன்பிறந்தீர்!

பெண்பாவ மன்றோ? பெரியவசை கொள்வீரோ?

கண்பார்க்க வேண்டும்!’என்று கையெடுத்துக் கும்பிட்டாள்
அம்புபட்ட மான்போல் அழுது துடி துடித்தாள்.

வம்புமலர்க் கூந்தல் மண்மேற் புரண்டுவிழத்

தேவிகரைந்திடுதல் கண்டே,சில மொழிகள்

பாவிதுச் சாதனனும் பாங்கிழந்து கூறினான்,

வேறு
ஆடை குலைவுற்று நிற்கிறாள்;-அவள்

ஆவென் றழுது துடிக்கிறாள்-வெறும்

மாயட நகர்த்த துச்சாதனன்-அவள்

மைக்குழல் பற்றி யிழுக்கிறான்-இந்தப்
பீடையை நோக்கினன் வீமனும்-கரைமீறி

எழுந்தது வெஞ்சினம்;-

துய்கூடித் ததருமனை நோக்கியே,-

அவன்கூறிய வார்த்தைகள் கேட்டிரோ?

மனைவியின் பிறந்த ஊராகிய கடையத்தில் 1918 – 20 களில் அமைதியாக வாழ்க்கை நடத்திய க்வி, 1920ல் மீண்டும் சென்னையில் உள்ள சுதேசமித்திரனில் துணை ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். 1919ல் சென்னையில் உள்ள திரு.சி.இராசகோபாலாச்சாரியின் இல்லத்தில் மகாத்மா காந்தியடிகளைச் சந்தித்தார். 1921. ஆகஸ்ட் மாதத்தில் திருவல்லிக்கேணி கோவில் யானை தன் துதிக்கையால் தள்ளிவிட, மருத்துவ மனைக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு காப்பாற்றப்பட்டாலும்,அந்த மாதமே, 12 ஆம் நாள் விடியற்காலை 1.30 மணியளவில் தமது 39 ஆவது வயதில் இயற்கை எய்தி மக்கள் மனதில் நீங்கா இடம் பிடித்தார்.

படங்களுக்கு நன்றி

எவ்வம் - கலீல் ஜிப்ரான்

நொந்த மனம் கொண்ட பேதையொருத்தி ’எவ்வம்’ பற்றி பகல்வீர் ஐயனே என  வேண்டினாள் !

பகன்றாரே பலவும் சிந்தையதுவும் விழித்தெழ:

உம் புரிதல்கள் அனைத்தும் உள்ளடக்கிய கூட்டை உடைத்தெறியும் உசாத்துணை உம் எவ்வமே அம்மணி!

கனிந்து நிற்கும் கனியாயினும் ஞாயிறொளியில் இதயத் தாமரை மலர ஓட்டை உடைத்தெறியும் எவ்வம் பொறுக்க வேண்டுமே!

 வாழ்வின் அன்றாட அற்புதங்களை வியப்புடனுறைந்து  உம் இதயக்கூட்டில் அணைக்குங்கால், உம் இன்பத்திற்கு இம்மியளவும் குறைவிலா அதிசயத்தையும் தோற்றுவிக்க வல்லதந்த எவ்வமன்றோ?

உம் வயல் வெளியில் கடந்து போகும் கால மாற்றங்களை ஏற்றுக் கொள்வது போன்றே உம் இதய வெளியின் மாற்றங்களையும் ஏற்றுக் கொள்ள இயலும் உம்மால்!

உம் துயரங்களின் நடுக்கங்களின் (குளிர்) ஊடே பொறுமையாக கவனம் கொண்டு நோக்கினால் உம்முடைய பெரும்பான்மையான துயரங்களுக்கான காரணமே உன் சுய - தேர்வு  மட்டுமேயன்றோ?

உம்முள் இருக்கும் வைத்தியன் அளிக்கும் மருந்து கசப்பானதாக இருப்பினும் அதுதானே உம் பிணியைப் போக்கும் உபாயம்?

ஆம், அந்த வைத்தியன் மீது நம்பிக்கை வை முழுமையாக! அத்தோடு அவனளிக்கும் கசப்பான தீர்வையும் சகித்துக் கொண்டு பொறுமையுடன் பருகி விடு!

அவன் கையில்  பலமும், உறுதியும் ஓங்கி இருப்பினும்,  மற்றொரு மாயக் கை ஒன்று மென்மையாக ஒரு மலர்பாதை விரிக்கும் உனக்கு!

அவன் அளித்த அக்கோப்பை உன் மென்மையான இதழைப் பதம் பார்த்தாலும்,

குயவனால் தம் புனிதமான கண்ணீரால் வார்க்கப்பட்டு அழகாக வடிவமைக்கப்பட்டதன்றோ அக்கோப்பை?


http://www.youtube.com/watch?v=AVx6H68Siww&feature=related

எழுத்தறிவித்தவன்......................

பவள சங்கரி

அன்புச் செல்லங்களே!

நலமா? இன்று ஆசிரியர் தினம் அல்லவா? எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன் அல்லவா? அந்த இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்தினீர்களா?

ஆசிரியர் தினம் ஏன் கொண்டாடுகிறோம்?

சிறந்த கல்வியாளராகவும், தத்துவமேதையாகவும் திகழ்ந்த சர்வபள்ளி ராதாகிருஷ்ணன் 1962, மே 13ம் தேதி இந்தியாவின் இரண்டாவது இந்திய குடியரசுத் தலைவராகப் பதவியேற்றார் அவர் பொறுப்பேற்ற தருணத்தில், அவருடைய மாணவர்கள் சிலர் அவரிடம் சென்று அவருடைய பிறந்த நாளைக் கொண்டாட விருப்பம் தெரிவிக்க, அவர், தம் பிறந்த நாளை ஆசிரியர் தினமாகக் கொண்டாடினால், தான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவதாகக் கூறவும், அன்றிலிருந்து  ஒவ்வொரு செப்டம்பர் மாதமும் ஐந்தாம் நாள் ஆசிரியர் தினமாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. ஆசிரியப் பணிக்கு அவர் எத்தகைய மதிப்பளித்திருந்தார் என்பது இதிலிருந்து விளங்குகிறதல்லவா?

ஆசிரியப் பணியின் உன்னதம் பற்றி அறிவீர்களா நீவிர்? வாழ்க்கையில் ஒரு நல்ல குரு அமைவதென்பது பூர்வ புண்ணிய பலன் ஆகும். அரிஸ்டாடில் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருகிறீர்களா? யார் அவர்?

2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்ந்த தத்துவஞானி, அறிவுஜீவி, சிந்தனையாளர், விஞ்ஞானி. அரிஸ்டாடில் விட்டு வைக்காத துறையே இல்லை என்று சொல்லுமளவிற்கு  விலங்கியல், தாவரவியல், பெளதீகம், அரசியல் , பொருளியல், கவிதை, தத்துவம் என பல்வேறு துறைகளில் சிறந்து விளங்கிய மேதை.  அந்தத்  துறைகள் அதுவரைக் கண்டிராத புதிய கருத்துக்களையும் சித்தாந்தங்களையும் அறிமுகப்படுத்திய ஆசிரியர்! ஆம் அவருடைய மேதைமையைப் பார்த்து உளம் மகிழ்ந்த  மாஸ்டோனியா மன்னன் பிலிப்ஸ் தனது மகனுக்கு ஆசிரியராக வரும்படி அரிஸ்டாடிலுக்கு அழைப்பு விடுத்தார். அந்த மகன் யார் என்று அறிவீர்களா?

அவர் வேறு யாருமல்ல. கைப்பற்ற வேறு தேசம் இல்லையே என்று கலங்கிய மாவீரன் அலெக்ஸாண்டர் தான். 20 ஆண்டுகள் கிரேக்க தத்துவ ஞானி, பிளேட்டோவிடம் பயின்ற மாணவன் அரிஸ்டாடிலிடம் பயின்ற அலெக்ஸாண்டர், ஒரு முறை தம் சக மாணவர்களுடன், அரிஸ்டாடிலுடன், ஒரு ஆற்றைக் கடக்க முயன்ற வேளையில், வெள்ளம் சீற்றம் கொண்டு இருந்த ஆற்றில் முதலில் தான் இறங்கி நீந்திக் கடந்து திரும்பி வந்து பிறகு தன் குருவான அரிஸ்டாடிலை இறங்கச் சொன்னாராம். அப்போது குரு தன் மாணவனின் பக்தியைக் கண்டு வியந்து, ‘உனக்கு ஏதும் ஆகியிருந்தால் என்ன ஆவது?’ என்று கேட்டபோது, அலெக்ஸாண்டர் சற்றும் தயங்காது, ‘என்னைப் போன்று பல அலெக்ஸாண்டர்களைத் தங்களால் உருவாக்க முடியும். ஆகவே தாங்கள் உயிர் வாழ்வது முக்கியம்’ என்றாராம்! ஆகா, என்னே, குருபக்தி!

சரி என்னோட ஒரு ஆசிரியர் பற்றி ஒரு சுவையான சம்பவம்…..நான் அடிக்கடி நினைத்துக் கொள்கிற ஒரு மலரும் நினைவு! நான் ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும் போது, ஜெனிஃபர் என்று என்னோட ஆங்கில ஆசிரியர். அவர் ஆங்கிலப் பேச்சு மொழி கற்றுத் தருவதில் மிக வல்லவர். அவருடைய ஆங்கிலப் பேச்சிற்கு மிகப் பெரிய ரசிகை நான். ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு சொல்லாடல் கற்றுக் கொடுத்து, மறுநாள் வகுப்பில் அதனை ஒவ்வொருவரும் பயன்படுத்திக் காட்ட வேண்டும் என்று விரும்புவார். நான் எப்படியும் ஏதோ ஒரு முறையில் அதை பயன்படுத்தி விடுவேன்.

அன்று  மார்க் ஷீட்டில் பெற்றோரின் கையெழுத்து வாங்கி வர இறுதி நாள். அந்த முறை என் அத்தையின் திருமண் சமயம் என்பதால், வீட்டில் நிறைய விருந்தாளிகள் இருந்ததால் பரீட்சை ஒழுங்காக எழுதாமல், மிகக் குறைந்த மதிப்பெண் வாங்கியிருந்தேன். அப்பாவிடம் கையெழுத்து வாங்கும் போது கண்டபடி திட்டுவார் என்று தெரியும். வீட்டில் இருந்த விருந்தாளிகள் முன்பு திட்டு வாங்க விரும்பாத நான், கையெழுத்து வாங்காமலே பள்ளி வந்துவிட்டேன். என் ஆங்கில ஆசிரியர்தான் வகுப்பு ஆசிரியர். அவ்ர் முதல் நாளே சொல்லி அனுப்பியிருந்தார். கையெழுத்து வாங்காமல் வருபவர்கள் வகுப்பின் வெளியே நிற்க வேண்டுமென்று.

முதல் நாள் அவர் சொல்லிக் கொடுத்த புதிய ஆங்கில வாக்கியம், “WOULD YOU MIND GIVING ME……….”

நானும் அதை பயன்படுத்திக் கொண்டு, அந்த ஆசிரியர் வகுப்பினுள் நுழையும் முன்பே வெளியே சென்று நின்று கொண்டேன்.அவர் உள்ளே வரும் போதே நான்,

“MAAM……WOULD YOU MIND SENDING ME INSIDE THE CLASS ROOM…….. I DIDN’T GET SIGNATURE IN THE PROGRESS REPORT, FROM MY FATHER. HE IS OUT OF STATION”  என்று பரிதாபமாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்கவும், அவருக்குச் சிரிப்பு வந்து விட்டது. உடனே, சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு சரி, உள்ளே வா…… என்று சொல்லி விட்டார்கள். பிறகு அடுத்த நாள் அப்பாவிடம் மோசமாக திட்டு வாங்கியது வேறு கதை………

நீங்களும் உங்கள் பள்ளி நிகழ்ச்சிகளையும், ஆசிரியர்கள் பற்றியும் பகிர்ந்து கொள்ளலாமே குட்டீஸ்…………

பெற்றோராக இருந்தாலும் சரி உங்களின் மலரும் நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொள்ள வாருங்களேன்……….