சங்க கால உணவு முறைகள்!

சங்க கால உணவு முறைகள்

பவள சங்கரி

தென்னிந்தியாவின் கற்கால மனிதர்களின் காலம் கி.மு. 10000. அக்காலங்களில் வேட்டைக்காரர்கள், மூங்கில் வேலை செய்பவர்கள், ஆடை தயாரித்தவர்கள், மீன் பிடிப்பவர்கள், உப்பளங்கள் அமைத்து உப்பு சேகரித்தவர்கள், மாலுமிகள் போன்றவர்கள் மட்டுமே அடங்கிய சமூகம் அது. அவரவர்கள் வாழும் பகுதிகளின் வளங்களுக்கேற்ப அமைந்த தொழிலின் அடிப்படையில் கூடிய சமூகம் அது.

மக்களின் உணவு முறை என்பது அந்தந்த காலகட்டங்களின் பண்பாடு, பழக்க வழக்கங்கள், நிதிநிலை, வாழ்க்கைத் தரம் போன்ற அனைத்தையும் உள்ளடக்கியது. நவீன கால கண்டுபிடிப்புகளின் பாதிப்பு ஏதுமின்றி, உடல் உழைப்பை மட்டுமே மூலதனமாகக் கொண்டு தங்கள் வாழ்வியலை அமைத்துக் கொண்டவர்கள் ஆரோக்கியமான உடலும், மனமும் பெற்றிருந்திருக்கிறார்கள் என்பதையும் உணர முடிகின்றது. கற்காலத்திற்குப் பிறகான சங்க காலத்திலும் பெரும்பாலும் இந்த நிலை குறிப்பாக உணவுப் பழக்கத்தில் மிகச் சில மாற்றங்களுடன் தொடர்ந்திருப்பதையும் அறிய முடிகின்றது. இதற்கான ஆதாரங்கள் சங்க காலப் பாடல்களில் அதிகமாகவே கிடைக்கின்றன.

சங்ககால மக்கள் இயற்கையாகக் கிடைக்கும் தாமரையிலை, தேக்கிலை, ஆம்பலிலை, வாழையிலை, பனையோலை, மூங்கில் போன்றவற்றை  உணவு உண்பதற்குத் தகுந்த கலன்களாக வடிவமைத்துப் பயன்படுத்தி உள்ளனர் என்பதற்கு ஆதாரங்களாக,

“சேக்குவள் கொல்லோ தானே தேக்கின்

அகலிலை குவிந்த புதல்போல் குரம்பை

ஊன் புமுக் கயரு முன்றில்”     (அகம். 315: 15-17)

“வாழை ஈர்ந்தடி வல்லிதின் வகைஇப்

புகையுண்டு அமர்த்த கண்கள்”     (நள். 120: 5-6)

“செமுங்கோள் வாழையகலிலைப் பகுக்கும்”(புறம். 168, 13)

“ஆம்பல் இலைய வமலை வெஞ்சோறு

தீம்புளிப் பிரம்பின் திரள்கனி பெய்து

விடியல் வைகறை யிடு உமுர”        (அகம். 196: 5-7)

போன்ற பாடலடிகள் தெளிவாக உணர்த்துகின்றன.

அடுத்து சமைப்பதற்கும், சமைத்த உணவை பாதுகாப்பதற்கும் பழந்தமிழ் மக்கள் எத்தகைய பாத்திரங்களை பயன்படுத்தியிருப்பார்கள் என்ற ஐயங்களுக்கும் சங்கப் பாடல்களே விடையளிக்கின்றன. குழிசி, சாடி, கலன், கன்னல், தசும்பு, குப்பி, தடவு போன்ற பல வகையான, பல அளவுகளிலான பானைகளைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர் என்பதை அறிய முடிகின்றது.

தசும்பு என்ற பானை, பால், தயிர், கள் போன்ற பொருட்களை நிறைத்து வைப்பதற்கு பயன்படுத்தப்பட்டதை,

“இஞ்சிவி விராய பைந்தார் பூட்டிச்

சாந்துபுறத் தெறிந்த தசும்பு துளங் கிருக்கை

தீஞ்சேறு விளைந்த மணி நிற மட்டம்”      (பதிற்று, 42: 10-12)

என்ற பாடலடிகள் மூலமும்,

குழிசி என்பது உணவு சமைக்கப் பயன்படுத்தும் மண்ணால் செய்யப்பட்ட பானை என்பதனை,

“மான்றடி பழுக்கிய புலவுநாறு குழிசி”      (புறம், 165:6)

“கயறு பிணிக் குழிசி”              (அகம், 77:7)

“முரவுவாய்க் குழிசி முரியடுப் பேற்றி”     (பெரும், 99)

என்ற பாடலடிகள் மூலமும் அறிய முடிகிறது.

இக்காலங்களில் நாம் சுவையாக உணவைச் சுவைத்து உண்ண பக்கவாட்டில் சில துணைப் பதார்த்தங்களையும் பயன்படுத்துகிறோம். அதில் மிக முக்கியமானது உப்பில் ஊற விட்டு காரமும், புளிப்பும் சேர்ந்த சுவையான ஒரு பதார்த்தமாகப் பயன்படுத்தும் ஊறுகாய்! ஊறுகாய் பயன்படுத்தும் வழமை நமக்கு நம் முன்னோர்களிடமிருந்து, ஆதி காலந்தொட்டு இன்றுவரை விடாமல் தொடர்ந்து வருவதும் ஆச்சரியம்தான்.

இக்காலம் போன்றே நெல்லிக்காய், எலுமிச்சம் பழம், புளியங்காய், மாங்காய் போன்றவற்றை, பதப்படுத்தி ஊறுகாய்களாகச் சமைத்து அவைகளை மண்ணால் செய்யப்பட்ட காடிகளில் அடைத்து வைக்கின்றனர். ஊறுகாய்கள் கெடாமல் இருப்பதற்கு காடிகள் பயன்படுகின்றன என்பதனை,

“காடி வைத்த கலனுடை மூக்கின்

மகவுடை மகடூஉப் பகடு புறந் துரப்பக்” (பெரும், 57-58)

என்ற பாடல் வரிகள் மூலம் அறிய முடிகின்றது.

கன்னல் என்பது நீர் நிறைத்து வைக்கப்படும் மண் பானை. ‘தொகுவாய்க் கன்னல்’, ‘குறுநீர்க்கன்னல்’ என்று இரண்டு விதமான கன்னல் பானைகள் உள்ளன. குவிந்த வாயையுடைய பானையான தொடுவாய்க் கன்னல்  என்பதனை,

“தொடுவாய்க் கன்னற் றண்ணி ருண்ணார்

பகுவாய்த் தடவிற் செந் நெருப்பார”       (நெடுநெல்வாடை, 65-66)

என்ற அடிகள் மூலமும்,

மண்பானையில் நீர் நிறைத்து அதன் அடியில் சிறிய துளையிட்டு அதன் வழியாக அந்நீரை சிறிது சிறிதாகக் கசிய விட்டு அந்நீரினை அளப்பதற்கான கருவியாகலின் இது குறுநீர்க் கன்னல் என்றழைக்கப்பட்டது. இதனை,

“ஏறி நீர் வையகம் வெலீஇய செல்வோய் நின்

குறுநீர்க் கன்ன லினைத்தென் றிசைப்ப” (முல்லை, 57-58)

என்ற பாடலடிகள் மூலமும்,

 குளிர் காலத்தில் குளிப்பதற்கு நீரைச் சூடாக்க பெரிய மண்தாழிகளைப் பயன்படுத்தினர். தடவு எனப்படும் இதனை,

“பகுவாய்த் தடவிற் செந் றெருப்பயர”    (நெடுநெல்வாடை, 66)

என்ற பாடலடிகள் மூலமும்,

 மக்களின் தேவைக்கு ஏற்ப மண்பாண்டங்கள் செந்நிறத்திலும், கருப்பு நிறத்திலும் செய்து கொடுத்துள்ளனர். இதனை,

“செந்தாழிக் குவிபுறந் திருந்த”        (புறம், 238:1)

“பெருங்கட் குறுமுயல் கருங்கலன்”    (புறம், 322:5)

என்ற பாடலடிகள் மூலமும் அறியலாம்.

சங்க கால உணவு

சங்க காலத்தில், சோற்றைக் குறிக்க அடிசில், அயனி, அவிழ், கூழ், மிதவை, மூரல், சொன்றி, நிமிரல், புழுக்கல், புன்கம், பொம்மல் போன்ற சொற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

நெல், வரகு, திணை முதலிய தானியங்களும், பால், தயிர், மோர், ஈசல்களையும், அவரைக்காய், வேளைக்கீரை, வேளைக்கீரைப் பூ போன்ற தாவர  வகைகளையும், செம்மறியாடு, முயல் இவற்றின் இறைச்சிகளையும் பல்வித கள் வகைகளையும் சங்க கால மக்கள் உணவில் முக்கியமாகக் கொண்டிருந்தனர். வேளைக்கீரை, அதன் பூ, தயிர், மோர், ஈசல், வரகு இவற்றையெல்லொம் சேர்த்து தனிப்பட்ட முறைகளில், புளியங்கூழ், புளியங்கறி, புளியஞ்சோறு போன்ற உணவு வகைகளைச் சமைத்துள்ளனர். நன்கு விளைந்து முற்றிய நெல்லை, அரிசியாக்கி ஆம்பற்பூவோடு சேர்த்து, சுவையாகச் சமைத்து உண்டனர். களிமண் பானைகளில் மூலம் இந்த உணவு வகைகளைச் சமைத்துள்ளனர் என்பதனை, அகம்.393:14 பாடல் மூலம் அறியலாம்.

 பூளைப் பூ போன்ற வரகுச் சோற்றை வேங்கைப் பூவை ஒத்த அவரைப் பருப்புடன் அவித்து வரகுச் சோற்றுடன் கலந்து உண்டதை,

குறுந்தாள் வரகின் குறள்அவிழ்ச் சொன்றி

புகர்இணர் வேங்கை வீ கண்டன்ன

அவரைவான் புழுக்கு அட்டி, பயில்வுற்று

இன்சுவை மூரல் பெறுகுவீர்  (பெரும்.193-196)

என்ற பெரும்பாணாற்றுப்படை அடிகள் குறிப்பிடுகின்றன.

பசு, எருமை, ஆடு ஆகியவற்றின் பாலையும் அவற்றினின்று

கிடைக்கும், பால் மற்றும் பால்படுப்பொருட்களான, தயிர், மோர், வெண்ணெய், நெய் ஆகியவற்றையும் மிக விருப்பமான உணவாகக்

கொண்டவர்கள் சங்க கால ஆயர்கள் என்பதை முல்லைத்திணைப் பாடல்களின் மூலம் அறிய முடிகின்றது . பாலை உணவாகக் கொண்டதைப் பற்றி அகநானூறும் (393:17), மலைப்படுகடாம் (409-410) மற்றும் பெரும்பாணாற்றுப்படை (168, 175) பாடல்களும் தெளிவாகக் குறிப்பிடுகின்றன.

மேலும், தானிய வகைகள், பூக்கள், பூச்சிகள், ஊன் உணவுகள், கள் ஆகியவைகளும் அவர்களது விருப்பமான உணவுகளாக இடம் பெற்றிருந்தன.

பாலிலிருந்து கடைந்தெடுத்த வெண்ணெயை உருக்கி எடுக்கப்பட்ட, மணமிக்க சுவையான நெய்யில், கடலையை வறுத்து அதனை சோற்றுடன் சேர்த்து உண்டதையும் (புறம்.120:14), புறநானூற்றுப் பாடல் மூலம் அறிய முடிகின்றது.

தீம்புளி என்ற ஒரு உணவும் பல பாடல்களில் மிகச் சிறப்பான உணவாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

பரதர் தந்த பல்வேறு கூலம்

இருங்கழிச் செறுவிற் றீம்புளி வெள்ளுப்புப்

பரந்தோங்கு வரைப்பின் வன்கைத் திமிலர்

கொழுமீன் குறைஇய துடிக்கண் துணியல் . .

(மதுரை காஞ்சி 318)

பண்டமாற்று முறை வாணிபத்தில், நம் நாட்டிற்கு குதிரைகளை மரக்கலங்களில் ஏற்றிக் கொண்டுவந்த யவனர்கள் அதே மரக்கலங்களில் பொன் அணிகலன்களையும், தீம்புளி, உப்பு, உணக்கிய மீன் ஆகியவற்றையும் தத்தம் நாடுகட்கு ஏற்றிச் செல்லுவார்களாம்.

தீம்புளி என்றால் என்ன? சாப்பிட்டதுண்டா? சங்கப்பாடல் சொல்லும் சுவையான பண்டம் இது!

ஆம், புளியையும் கருப்பங்கட்டியையும் சேர்த்துப் பிசைந்து அதைப் பொரிப்பார்கள். இப் பண்டத்துக்குத்தான் தீம்புளி என்று பெயர்.

நெற்சோற்றோடு மோர் ஊற்றி, அதில் வெண்ணெய் கொண்டு கறிவேப்பிலையும், மாதுளங்காயும் பொறித்துக் கொட்டி, அதில் மிளகுப்பொடி தூவி, அதனுடன் மாமரத்தின் பிஞ்சு இலைகளை மேலே போட்டு வைத்த ஊறுகாயைத் தொட்டுக் கொண்டு, பார்ப்பணத்தி ஒருத்தி சாப்பிட்டாள் என்பதனை கீழ்கண்ட பெரும்பாணாற்றுப்படை பாடல் மூலம் அறியலாம் ,

சேதா நறுமோர் வெண்ணெயின் மாதுளத்

துருப்புறு பசுங்காய்ப் போழொடு கறிகலந்து

கஞ்சக நறுமுறி யளைஇப் பைந்துணர்

நெடுமரக் கொக்கி னறுவடி விதிர்த்த

தகைமாண் காடியின் வகைபடப் பெறுகுவிர்            310

வண்ட லாயமொ டுண்டுறைத் தலைஇப்

புனலாடு மகளி ரிட்ட பொலங்குழை

இரைதேர் மணிச்சிர லிரைசெத் தெறிந்தெனப்

புள்ளார் பெண்ணைப் புலம்புமடற் செல்லாது

 சோறுடன் தயிர் சேர்த்து உண்ணும் போது, காரமும் புளிப்பும், உப்பும் அதிகமாகச்  சேர்ந்த ஊறுகாயுடன் உண்ணும் பழக்கம் சங்ககால மக்களிடையே இருந்துள்ளதை பட்டினப்பாலை பாடல் மூலம் அறிய முடிகிறது.

இன்றைய காலகட்டத்தில் அசைவ உணவான  பிரியாணி என்று அழைக்கும் உணவு அக்காலத்தில் ஊன்சோறு என்று அழைக்கப்பட்டிருப்பதை,

ஊன் சோற்று அமலை பாண் கடும்பு அருத்தும் - புறம் 33/14

அட்டு ஆன்று ஆனா கொழும் துவை ஊன் சோறும் - புறம் 113/2

என்ற பாடலடிகள் விளக்குகின்றன.

அசைவ உணவாக, வெள்ளாடு, செம்மறியாடு, மான், முயல், ஆமை, மீன் வகைகள், நண்டு, ஈயல், கோழி, காட்டுக்கோழி, காடை, உடும்பு போன்றவற்றின் இறைச்சியைத் தனியாகவோ, பாலும் அரிசியும் சேர்த்தோ சமைத்து உண்பார்கள்.

“முளிதயிர் பிசைந்த காந்தள் மெல்விரல்

தான் துழந்து அட்ட தீம்புளிப் பாகர்” (குறுந்.167:1-2)

குறுந்தொகைப் பாடலின் தலைவி தன் கணவனுக்காக உணவு சமைப்பதை அழகாக விளக்கப்பட்டுள்ளது. நன்றாகக் காய்ச்சிய பாலில் முந்தைய நாளில் உறை ஊற்றி, மறுநாள் காந்தள் மலரைப் போன்ற தன் மெல்லிய விரல்களால் புளிப்பேறிய தயிரைப் பிசைந்து, அதனுடன் இனிய புளிப்புச் சுவையுடைய குழம்பினைச் சேர்த்துத் தன் கணவனுக்கு அன்பாகப் பரிமாறுகிறாள். தலைவி குழம்பு வைக்கும் போது புளி, தயிரை மட்டும் சேர்க்கவில்லை. அத்தோடு  தன்னுடைய உண்மையான காதலையும் சேர்த்துப் பறிமாறுகிறாள் என்று உணவுச் சுவையுடன், தலைவன், தலைவியின் வாழ்வியல் பண்பாட்டு நெறியையும் சேர்த்தே  விளக்குகிறது இப்பாடல்.

நெய்யொடு கூடிய தயிர்ச்சோற்றை உண்ணல் (அகம்:340),

புல்லரிசியை உண்ணல் (பெரும்.89-94) போன்ற செய்திகள் சங்க காலப் பாடல்கள் காட்டுகின்றன.

அடிசில் என்பது சங்க காலம் தொட்டு இன்றுவரை புழக்கத்தில் உள்ள ஒரு சொல். ஆம், அக்கார அடிசில் என்பது இன்றும் குழைந்த சோறுடன், பால், வெல்லம், நெய் சேர்த்து படைக்கும் உணவு.

        புதுக்கலத்தன்ன செவ்வாய்ச் சிற்றில்

        புனையிரும் கதுப்பின் நின் மனையோள் அயரப்

        பாலுடை அடிசில் தொடீஇய ஒருநாள்

        மாவண் தோன்றல்! வந்தனை சென்மோ! – (அகம் 394/9-12)

மேற்கண்ட அகநானூற்றுப் பாடல் தோழி தலைமகனைப் பார்த்துச் சொல்வதாக அமைந்த பாடல் இது.

மேலும் வத்தம், வட்டம், வல்சி, வறை, வாட்டு, வாடூன், விசையம், வேவை போன்ற சொற்களும், பல்வேறு வகைத் தின்பண்டங்களுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

பரல் வறை கருனை காடியின் மிதப்ப - பொரு 115

உடும்பின், வறை கால்யாத்தது வயின்தொறும் பெறுகுவிர் - பெரும் 132,133

நெய் கனிந்து வறை ஆர்ப்ப - மது 756             

நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும் - புறம் 386/3

மண்டைய கண்ட மான் வறை கருனை - புறம் 398/24

என்ற அடிகள் மூலம் பொரித்த இறைச்சித்துண்டுகள் வறை எனப்படுவதை அறிய முடிகின்றது.

வாடூன் என்பது வாடிய ஊன் என்றறிய முடிகிறது.

வாடூன் கொழும் குறை

கொய்குரல் அரிசியொடு நெய்பெய்து அட்டு

துடுப்பொடு சிவணிய களிக்கொள் வெண்சோறு - புறம் 328/9-11

இதனை மேற்கண்ட புறநானூற்று அடிகள் விரிவாகச் செய்முறையுடன் விளக்குகின்றன. அதாவது இன்றளவிலும் மீந்து போன ஆட்டுக் கறி துண்டங்களை உப்பு, மஞ்சள் தூள் போட்டு நன்கு காய வைத்து அதனைத் தேவையான நேரத்தில் பயன்படுத்திக் கொள்வார்கள். இதற்கு உப்புக்கண்டம் என்று கூறுவார்கள். அந்த ஊன் துண்டங்களை இரும்புக் கம்பிகளில் கோத்து நெருப்பில் வாட்டியுண்பார்கள்

அதேபோன்று கருப்பஞ்சாறிலிருந்து எடுக்கப்படும் நாட்டுச் சக்கரை, வெல்லம் போன்ற பொருட்களை விசையம் என்று கூறினர். அதனை

விசையம் கொழித்த பூழி அன்ன  (மலைபடுகாம் - 444)

என்று பாடலால் அறிய முடிகிறது. அதே போன்று வேக வைத்த உணவை வேவை என்றனர்.  பலாப்பழம், இளநீர், வாழைப்பழம், நுங்கு, சேம்பிலைக்கறி, வள்ளிக்கிழங்கு, சுட்ட பனங்கிழங்கு ஆகியவற்றையும் பண்டைத் தமிழர் உண்டனர். மாங்கனியைப் பிழிந்து சாறு எடுத்து, அதைப் புளிக்க வைத்து புளிக்குப் பதிலாக அதைப் பயன்படுத்தும் வழக்கமும் உண்டு. இன்றும் மாங்காயை உலற வைத்து பொடியாக்கி பயன்படுத்தும் அந்த வழமை இருக்கிறது.

சங்க கால மக்கள் அசைவ உணவையே பெரிதும் விரும்பி உண்டனர். பண்டைத் தமிழகம் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என ஐவகை நிலங்களாகப் பகுக்கப் பெற்றிருறந்தது. அதன் அடிப்படையிலேயே மக்களின் வாழ்வும், உணவுப் பழக்கங்களும் இருந்துள்ளன.

குறிஞ்சி நிலம் வாழும் மக்கள் மலையில் விளைந்த திணையைச் சோறாக்கியும், நெய்யில் பொறிக்கப்பட்ட இறைச்சியையும் உண்டனர்.

மருத நிலம் வாழும் மக்கள் வெண்சோற்றையும், நண்டும் பீர்க்கங்காயும் கலந்த கூட்டையும், பழைய சோறு, அவல் போன்றவற்றை விரும்பி உண்டனர்.

நெய்தல் நிலம் வாழும் மக்கள், இறால் மீன், வயல் ஆமை ஆகியவற்றைப் பக்குவம் செய்து உணவாக உட்கொண்டனர்.

பாலை நிலம் வாழும் மக்கள் இனிய புளிக்கறி சேர்க்கப்பட்ட சோற்றையும். காய்கறியையும், இறைச்சியையும், உண்டனர்.

உணவினைக் கலங்களிலும் தேக்கிலையிலும் பரிமாறினர். உண்ணும் முன் கலங்களைக் கழுவி அதில் சோறுண்டனர் (புறம்.120).

புல்லி நாட்டில் ஆயர்கள் மாடு மேய்க்கப் புறப்படும்போது புளிச்சோறு உணவினை மூங்கில் குழாயில் இட்டு, அதனை மாட்டின் கழுத்தில் கட்டி விடுவார்களாம். காட்டு வழியே பயணிக்கும் சமயம், அங்கு  பசியோடு வருபவர்களுக்கு தமது உணவினை அவர்களுக்கும் பகுத்துக் கொடுத்து உண்பார்களாம்.

பயம்தலை பெயர்ந்து மாதிர வெம்ப

வருவழி வம்பலர்ப் பேணி காவலர்

 மழவிடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம்புளி

செவியடை தீரத் தேக்கிலைப் பகுக்கும்

புல்லிநன்னாடு '(அகம் 311,9-12)

மூங்கில் குழாயினுள் புளிச்சோற்றினை அடைத்து வைத்து வேற்றிடம் செல்பவர்கள் அதனை இலையில் இட்டு உண்ணல் (அகம்:309) என்ற செய்தி கூறப்பட்டுள்ளது..

முடிவுரை:

 அடிமனை, கணிச்சி, நீர் முகக்கும் கருவி, மத்து, உரல், உலக்கை போன்ற மரக் கருவிகளையும் வடிவமைத்து அவைகளை சமையலறையில் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.

தமிழகத்தில் பல்வகையான நெல் விளைந்தது. சோற்றோடு காய்கறி வகைகளையும் அதிகளவில் உண்டிருக்கின்றனர். மிளகும் புளியும் உப்பும் உணவில் சேர்ந்திருக்கும். மாங்கனியைப் பிழிந்து சாறு எடுத்து, அதைப் புளிக்க வைத்து அதைப் புளியாகப் பயன்படுத்துவது போன்று களாப்பழப் புளி,  நாவற்பழப்புளி,  துடரிப்பழம் (ஒருவகை இலந்தைக் கனி – (Zizy Phus Rugosa), முதலிய பழங்களையும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். கொம்மட்டி மாதுளங்காயை அரிந்து, அதனுடன் மிளகின் பொடியைக் கலந்து கறிவேப்பிலை கூட்டிப் பசு வெண்ணெயில் அதைப் பொரித்து விரும்பி உண்பார்கள். வடுமாங்காய் ஊறுகாய் கூட அக்காலத்தில் இருந்திருக்கிறது. பலாப்பழம், இளநீர், வாழைப்பழம், நுங்கு, சேம்பிலைக்கறி, வள்ளிக்கிழங்கு, சுட்ட பனங்கிழங்கு ஆகியவற்றையும் பண்டைத் தமிழர் விரும்பி உண்டனர்.

துணை நூற்பட்டியல்:

தமிழக வரலாறு மக்களும் பண்பாடும், கே.கே. பிள்ளை, தமிழ்நாட்டுப் பாடநூல் நிறுவனம், சென்னை - 1974.

அகநானூறு, ந.மு. வேங்கடசாமி, சை.சி.நூ. கழகம், சென்னை - 18, 1957.

பண்டைய தமிழ் நாகரீகமும் பண்பாடும், தேவநேயபாவாணர், தமிழ்மண் பதிப்பகம், இராயப்பேட்டை, சென்னை - 1996.

அ. தட்சிணாமூர்த்தி, (1994). தமிழர் நாகரிகமும் பண்பாடும், சென்னை: ஐந்திணைப் பதிப்பகம்.

.

என் மொழிகள்

சூதுபவள மணி என்றால் என்ன?

அமெரிக்க மோகம்?

அமெரிக்க மோகம் இன்னும் எவ்வளவு காலம்தான் மக்களை ஆட்டிப் படைக்கப்போகிறதோ தெரியவில்லை. சால்வடார் எனும் நாட்டின், சான் சால்வடார் எனும் இடத்தைச் சேர்ந்த 25 வயதான ஆஸ்கர் ஆல்பர்டோ மார்ட்டின் ரமிரேஷ், டனியா வனீசா தம்பதியின் இரண்டு வயது மகள் வலேரியா. சொந்த வீடு வாங்க ஆசை வந்ததால் வந்த வினை அமெரிக்கா நோக்கிச் சென்று கைநிறைய சம்பாதிக்கலாம் என்ற கனவில் பக்கத்து நாடான மெக்சிகோவில் குடியேறி அங்கிருந்து அமெரிக்கா செல்ல அனுமதிக்குக் காத்திருந்து, கிடைக்காததால், கள்ளத்தனமாக மெக்சிகோ ரியோ கிராண்டே ஆற்றை நீந்திக்கடந்து அமெரிக்காவின் டெக்சாசு மாகாணம் பிரவுண்வில்லே நகரில் நுழையத் திட்டமிட்டுள்ளார். மகளை முதுகில் சுமந்தபடி நீந்தி ஆற்றைக் கடந்து வந்தவர், மகளை விட்டுவிட்டு மனைவியை அழைத்து வர எத்தனிக்க தந்தையை விட்டுப்பிரிய அஞ்சிய குழந்தை கதறியழுது, ஆற்றில் இறங்கியிருக்கிறது. குழந்தை ஆற்றில் வெள்ளத்தில் அடித்துச் செல்ல காப்பாற்ற முயன்றவர் தானும் வெள்ளத்தில் சிக்கி இழுத்துச் செல்லப்படும் கொடுமையை மறு கரையிலிருந்து பார்த்து அதிர்ந்திருக்கிறார் மனைவி .. தந்தையின் கழுத்தை இறுக்கிக் கட்டிக்கொண்டிருந்தவாறு சட்டைக்குள் இருந்த குழந்தையுடன் இருவரின் உடல்களும் கரை ஒதுங்கியிருந்த கொடுமையான காட்சியைக் கண்டு உலகே இன்று கண்ணீர் சிந்துகிறது ..  சமூக வலைத் தளங்களில் வைரலாகப் பரவிக் கொண்டிருக்கும் இந்தப் புகைப்படம் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது ..  

இந்த ரியோ கிராண்டே ஆற்றில் இந்த ஆண்டில் மட்டும் 322 பேருக்கும் மேல் உயிரிழந்துள்ளனர். முதன் முதலாக வட அமெரிக்கா உயிரினங்களே இல்லாத பனிபடர்ந்த பிரதேசமாகத்தான் இருந்துள்ளது. சுமார் 10,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சீனா அல்லது சப்பான் நாட்டைச் சேர்ந்தவர்களே முதலில் குடியேறியவர்கள் என்று விஞ்ஞானிகள் கூறுகிறார்கள். அங்கு கிடைத்துள்ள மிகப்பழமையான எலும்புக் கூட்டை ஆய்வு செய்ததில் இந்தத் தகவல் கிடைத்துள்ளது. அதன் பிறகுதான் மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்து இன்று அசுர வளர்ச்சி கண்டுள்ளது. இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற 1947 இல் இந்தியாவின் 1 உரூபாய் என்பது அமெரிக்க டாலரை விட அதிக மதிப்பு வாய்ந்ததாக இருந்தது. அதன் பிறகு 1 உரூபாய்க்கு 1 டாலர் என்றானது. இன்று கிட்டத்தட்ட 77 உரூபாய் கொடுத்தால்தான் நமக்கு ஒரு அமெரிக்க டாலர் கிடைக்கும். உழைப்பால் உன்னதம் பெற்று சொர்க்க பூமியாக அவரவர் வாழும் இடத்தையே உருவாக்குதலே நிரந்தரம் என்பதை உணர வேண்டும் ....

சூதுபவள மணி - தமிழக கிழக்காசிய வணிகத் தொடர்பு மலேசியா

  தமிழகம் என்றழைக்கப்படும் முக்கோண வடிவிலான நம் நாட்டைச் சூழ்ந்துள்ள முக்கடலை ஆய்வு செய்தால் தமிழனின் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய வரலாற்றை நாம் மீட்டுருவாக்கம் செய்யலாம் உலக வரலாற்றில், உலகின் பல்வேறு பகுதிகளில் உள்ள மனித சமூகங்களுக்கு இடையிலான தொடர்புகளில் முக்கியமான ஒன்று என்றால் அது வணிகப் பரிமாற்றங்களே. மாற்றங்கள், முன்னேற்றங்கள் என்று வணிகம் புதிய பரிமாணங்களை அடையும்போது, அத்தகைய வணிகப் பரிமாற்றங்கள் உள் நாட்டில் மட்டுமன்றி உலகின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் வெகு இயல்பாக நிகழ்ந்தன. தமிழகத்தில் அன்று மரக்கலங்களின் உரிமையாளர்களும், மரக்கலங்களின் தலைவர்களும், பெரும் வணிகர்களும் இருந்துள்ளனர் என்பதை சங்க இலக்கியங்கள் மூலம் அறியலாம். பழங்குடிகளாக வாழ்ந்திருந்த தமிழர்கள் தங்களுடைய திரைகடலோடித் திரவியம் தேடும் நோக்கத்திற்காக நிலவழி நீர்வழி கடல்வழி என இணைப்புப் பாதையில் பயணித்த வரலாறு பொ.ச.மு. 3000ஆம் ஆண்டுக்கும் முற்பட்டது என்று வரலாற்றறிஞர் கே.ஏ.நீலகண்ட சாஸ்திரியார் குறிப்பிடுகிறார்.

நாகரீகங்கள் வளர்ச்சியடைந்த தருணத்தில் கற்கால மனிதனின் வாழ்வில் ஏற்பட்ட புரட்சி சமூக மாற்றங்களின் வளர்ச்சி ஆனது. இத்தகைய ஆக்கபூர்வமான மாற்றங்கள் நடக்கத் தொடங்கியது தோராயமாக 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. அதற்கான ஆதாரங்கள் நம்மிடம், சுவரோவியங்கள், சுடுமண் பானை ஓடுகள், பெருங்கற்படை சின்னங்கள் போன்ற பலவற்றை குறிப்பிடமுடியும். வெண்கலக் காலத்தின், ஐரோப்பா, ஆசிய ஐரோப்பா (ஐரேசியா) மற்றும் ஆசியாவின் வணிக வளர்ச்சியும் அதன் மேலாண்மையும், பாதுகாப்பும் பெருமளவில் ஆவணப்படுத்தப்பட்டன.

இந்த வணிகப் பரிமாற்றங்கள் பொருளாதார முன்னேற்றங்களை வளர்ப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், இயற்கையாகவே பல்வேறு சமூக அமைப்புகளின் உறவுகளுக்கு இடையிலான இயக்கவியல்களை மேலும் எளிதாக்கின என்பதே நிதர்சனம். மிக வித்தியாசமான பல்வேறு கலாச்சார பண்புக்கூறுகளுக்கு இடையே ஊடாடும் வணிகச் செயல்முறைகள் ஆக்கபூர்வமான கருத்துகள், தொழில்நுட்ப அறிவுகள் போன்ற அனைத்தையும் சேர்த்தே பரிமாறிக் கொள்ள முடிந்திருக்கிறது. அந்த வகையில் இதன் மூலம் பெருமளவிலான சமூகப் பொருளாதாரக் கொள்கைகளின் அடிப்படைகளில் பல்வேறு பிராந்தியங்கள் இயல்பாகவே ஒன்றுடன் ஒன்று நெருக்கமாகவும், கூட்டமைப்பாகவும் இணைந்துள்ளன. ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்குச் செல்வதற்குரிய போக்குவரத்து சாதனங்கள், கடல் பயணங்களுக்குரிய கட்டமைப்புகள், அதற்கான கால நிர்ணயம் போன்ற அனைத்தையும் வகைப்படுத்தும் வல்லமையையும் வளர்த்துக்கொண்டனர். இயற்கையின் கூற்றுகளுக்கு ஏற்ப மாறும் பருவக் காலங்களின் விழிப்புணர்வும் பெற்றார்கள். காலப்போக்கில்  வணிகப் பிணைப்புகளின் ஊடாக மண்டலங்களுக்குள்ளான  பாதைகளின் அடர்த்தியான வலைப்பின்னல்களுடன் பல்வேறு பகுதிகளை உள்ளடக்கிய இது, மேலும் பரவலாகிக் கொண்டுவந்து  பெருவழிப் பாதைகளாக உருவாக ஆரம்பித்தன.

ஆதித்தமிழர்களின் வரலாறு என்பது தமிழர்களின் நுண்ணறிவும், சிறப்பான செயல் திறனும், மனித நேயமும் இணைந்த காலகட்டம். அகண்ட தமிழகமாக விரிந்திருந்த பொற்காலம். அகண்ட தமிழகம் என்பது சிந்துவெளி முதல், இலங்கை வரை நீண்ட நிலப்பரப்பு.

 கவிஞர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்களின் படைப்புகள். பொ.ச.மு. 300 முதல் பொ.ச.மு. 100 வரையான சங்ககாலம் குறித்து அறிய, சங்க இலக்கியங்கள், மொழியியல், அகழாய்வுத் தரவுகள், நாணயங்கள், கல்வெட்டுகள், மெகத்தனிசு, சாணக்கியன் போன்றவர்களின் குறிப்புகள் என பல சான்றுகள் உள்ளன. 

 பண்டைய கால வரலாற்றைப் பொருத்தவரை அக்கால இலக்கியங்கள் மற்றும் ஏனைய படைப்புகளிலிருந்து ஒரு விழுக்காடுதான் அதன் வரலாறு குறித்து அறிய முடியும் எனவும், 99 விழுக்காடு வரலாற்றை அகழாய்வுகள் கொண்டுதான் நிரப்ப முடியும் எனவும் வரலாற்று அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. தமிழகத்தின் மேற்கு பகுதியில் இயற்கை அமைத்த அரணான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையை முறையாக ஆய்வு செய்வதன் மூலம் தமிழர்களின் மறக்கப்பட்டதும், மறைக்கப்பட்டதுமான வரலாற்றை நம்மால் மீளுருவாக்கம் செய்ய இயலும் என்பதும் நிதர்சனம். 

கொங்கு வணிகர்கள் சந்தைப்படுத்திய பொருட்களில் எது கொங்கு நாட்டை மேற்கிலும் கிழக்கிலும் உள்ள நாடுகளை இணைத்தது என்று ஆய்வு மூலம் அலசியதில் தாண்டிக்குடியிலும் கொடுமணலிலும் அகழ்வாய்வில் கிடைத்த சூதுபவளம் பல நாடுகளைக் கொங்கு வணிகத்துடன் இணைக்கும் என்ற கருதுகோள் எங்களுக்குத் தோன்றியது.  கருதுகோளின் அடிப்படையில் சில அனுமானங்களை முன்வைத்து எண்ணிம ஆவணங்கள் அடிப்படையிலானத் தரவுகள் மூலம் ஒரு கோட்பாட்டை எளிதில் நிறுவ இயலும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது. அந்த வகையில் கழுகுப் பார்வையில், பரந்து விரிந்த முழுக் காட்சியையும் பூனைப் பார்வையில் ஒவ்வொரு நாட்டையும் தனித்தனியேப் பார்க்கும் பார்வையையும் உருவாக்குவது என்பது எங்கள் சிறிய முயற்சி.  அந்த வகையில் இந்தப் பகுதியில் மலேசிய வணிக வரலாறு குறித்துக் காணலாம்.

 தமிழகத்தில் குறிப்பாகக் கொங்குநாட்டின் வரலாற்றை எடுத்துக் கொண்டால் பொ.ச.மு. 300 இல் இருந்து பொ.ச. 200 வரையில் வரையறுத்துக்கொள்ள வாய்ப்புகள் அதிகமாக உள்ளதற்கான காரணம் கொங்கு நாட்டில் அதிகமாகக் கிடைக்கப்பெறும் தரவுகளே. மனிதவியல் என்ற புலத்தின் அடிப்படையில் கொங்கு நாட்டின் வரலாற்றை ஆய்வு செய்வதற்கான தரவுகள் ஏராளம்.

தொல்லியல் தொல்பொருள் தொடர்பான ஆசியத் தகவல்களை பல நாடுகளிலிருந்து வெளியான ஆவணங்களின் மூலம் தொகுத்தும் பகுத்தும் உற்று நோக்கியதில் மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கொங்கு நாட்டுக்கும் கிழக்கில் எகிப்து, சுமேரியா, மெசபடோமியா, சிரியா, கிரேக்கம் மற்றும் உரோமுடன் வணிக உறவு இருந்தது தெளிவாகிறது.  இந்தியாவில் இந்து சமவெளி ஹாரப்பாவுடன் கொங்கு வணிகத் தொடர்பில் இருந்ததும் அறிய முடிகின்றது.  அதுபோன்றே கிழக்காசியாவில் இலங்கை தொடங்கிச் சீனம் வரை பல கிழக்காசிய நாடுகளுடன் கொங்கு நாட்டிற்கு வணிக உறவு இருந்ததையும் அனுமானிக்க இயலும்.  இதன் அடிப்படையில் பன்னாட்டு வணிகமே கிழக்கிலும் மேற்கிலும் பல நாடுகளைக் கொங்கு நாட்டுடன் இணைக்கும் உறவுப் பாலமாக இருந்ததையும் நிறுவ முடிகிறது. கொங்கு நாட்டின் பாலக்காட்டு கணவாய் பல இனம் பல சமயங்கள் எளிதில் உள் நுழைய வழிவகுத்தது போன்றே பாலக்காட்டு கணவாய் வழியே ஆழ்கடல் வழியாகப் படகிலும் சிறு நாவாய்களிலும் பயணித்துப் பன்னாட்டு வணிகம் மேற்கொள்ளவும் பாலக்காட்டு கணவாய் வழிவகுத்தது எனலாம். 

 சிந்து சமவெளியில் கிடைக்கப்பெற்ற பட எழுத்துகள், அசைவெழுத்துகள் முதல் தமிழி எழுத்துருக்கள், வட்டெழுத்துகள், இன்றைய தமிழ் எழுத்துருக்கள் வரை தமிழ் எழுத்து நீண்ட நெடிய வரலாறும் தொடர்பும் கொண்டிருப்பதை நமக்கு உணர்த்துகிறது. தமிழகத்தில் கிடைக்கப்பெற்ற கற்கோடாரியில் சிந்து சமவெளியின் எழுத்துகள் காணப்படுவதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்திய நிலப்பரப்பு முழுவதும் தமிழர்கள் வாழ்ந்து வந்துள்ளதோடு அகண்ட தமிழகமாக இருந்ததற்கு பல்வேறு சான்றுகள் வரலாற்றில் உள்ளன. குமரி முதல் இமயம் வரை தமிழர்கள் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர் என்பதை சங்க இலக்கியங்களால் உறுதி செய்ய முடிகின்றது. சிந்து சமவெளி முதல் வடநாட்டில், தென்னாட்டில் என பெரும்பாலான ஊர்ப் பெயர்கள் வரை தமிழில் இருப்பதே முக்கிய சான்றாகிறது. ஊர் என்னும் தமிழ்ச் சொல் சுமேரிய நாகரிகத்திலும் காணப்படுவதும், இந்திய துணைக்கண்டம் முழுவதும் ஊர் என்று முடியும் பல நகரங்களைக் காணமுடிவதும் குறிப்பிடத்தக்கது. தமிழர்கள் வாழ்வியலுக்காகச் சென்ற இடமெல்லாம் தம்முடைய பண்பாடு, கலாச்சாரம், மெய்யியல், மொழி, என அனைத்தையும் விட்டுச் சென்றுள்ளார்கள். இந்திய துணைக் கண்டம் முழுவதும் விரவிக் கிடக்கும் அவைகளே தமிழர்கள் சிந்து சமவெளி, வடநாடு, தென்னாடு என எங்கும் பரவி வாழ்ந்து வந்துள்ளனர் என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகின்றது.

மலாயாவின் வரலாறை எடுத்துக்கொண்டால் அது 20,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே தொடங்குகிறது. மலேசியாவின் பேராக் மாநிலத்தின் லெங்கோங் எனும் ஊரில் 1938 ஆம் ஆண்டில்  ஒரு மனித எலும்புக் கூட்டைக் கண்டுபிடித்து அதற்கு பேராக் மனிதன் எலும்புக் கூடு என்று பெயர் வைத்தனர்.

பேராக் மனிதனின் எலும்புக் கூடு 11,000 ஆண்டுகள் பழமையானது எனக் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. 8,000 ஆண்டுகள் பழமையான ஒரு பெண்ணின் எலும்புக் கூடும் அதே இடத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. மலாயாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட மனித எலும்புக்கூடுகளில் இவை இரண்டும்தான் மிகமிகப் பழமையானவை.

 அதே போன்று ஈப்போ மாநகருக்கு மிக அருகாமையில் உள்ள பேராக் மாநிலத்தில் தம்பூன் எனும் ஊர் இருக்கிறது.  இங்கே ஒரு பழமை வாய்ந்த குகை உள்ளது. இந்தக் குகையில் 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் வரையப்பட்ட பழமையான ஓவியங்களையும் வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் கண்டுபிடித்து உள்ளார்கள். இந்தோனேசியா, மேலனேசியா, ஆசுதிரேலியா போன்ற நாடுகளுக்குப் புலம் பெயர்ந்த மனித இனம், மலாயாவை தங்கிச் செல்லும் ஓர் உறைவிடமாகப் பயன்படுத்தி உள்ளனர் என்பது தொல்பொருள் ஆய்வுகள் மூலம் தெரிய வருகிறது.

மலாயாவில் முதன்முதலில் குடியேறியவர்களுக்கும் பாப்புவா நியூகினி பூர்வீகக் குடிமக்களுக்கும் பல உடல் ஒற்றுமைகள் உள்ளதாகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. அந்த முதல் ஆதிவாசிகள் குகைகளில் வாழ்ந்தனர்.

கற்களால் ஆயுதங்களைச் செய்தனர். இவர்கள் பொ.ச.மு. 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கற்காலத்தில் தென் மேற்குச் சீனாவில் இருந்து வந்து மலாயாவில் குடியேறியவர்கள்.  இவர்கள் பெரும்பாலும் விவசாயிகள். வளர்ப்புப் பிராணிகளும் இவர்களிடம் இருந்துள்ளன. இவர்கள் மண்பாண்டங்கள் தயாரிப்பதிலும் ஆடை ஆபரணங்கள் தயாரிப்பதிலும் சிறந்து விளங்கி இருக்கின்றனர். குகைகளில் ஓவியங்கள் வரைவதிலும் தங்கள் திறமைகளைக் காட்டியுள்ளனர்.

பொ.ச.மு. 200 ஆம் ஆண்டிற்குப் பிந்தய இந்த வெண்கலக் காலக் கலாசாரங்கள் மலாயாவிலும் காணப்படுகின்றன. இந்தக் கலாசாரத்தை டோங் சோன் கலாச்சாரம் என்றும் அழைக்கின்றனர். வியட்நாமில் 3000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னாலேயே தோன்றியதாகக் கூறப்படும் இஃது இந்தோனேசியாவின் சுமத்திராவில் இருந்தும் இந்தோசீனாவின் வியட்நாமில் இருந்தும் வந்ததாகவும் கூறப்படுகிறது.

பொ.ச. இரண்டாம் மூன்றாம் நூற்றாண்டுகளில் வந்த இரும்பு காலத்தில் ஜொகூர் மாநிலத்தில் உள்ள கோத்தா திங்கி எனும் இடத்தில் உரோமாபுரியில் இருந்து கொண்டுவரப்பட்ட பாசி மணிகள் கண்டு எடுக்கப்பட்டன. அந்த காலக்கட்டங்களில் உரோமாபுரியில் இருந்து வணிகர்கள் மலாயாவுக்கு வாணிகம் செய்ய வந்துள்ளனர். பலர் அங்கேயே குடியேறியும் இருக்கிறார்கள். கோத்தா திங்கியில் இன்றும் அகழ்வாராய்ச்சிகள் நடந்து கொண்டு இருக்கின்றன. உரோமாபுரி வணிகர்கள் விட்டுச் சென்ற வரலாற்றுச் சான்றுகளும் சேகரிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்தியர்களின் ஆதிக்கம் படைத்த புத்த மத அரசாங்கம் அங்கே காணப்படுகிறது.

மான்-கெமர் பழங்குடியினரின் மொழிகள், இந்தியாவில் உள்ள முண்டா மற்றும் காசி பழங்குடியினர் மற்றும் மலாயா தீபகற்பத்தின் செமங் மற்றும் சாகை போன்ற ஒரே மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவை.

பொ.ச.மு.1ஆம் நூற்றாண்டு முதல் பொ.ச.மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரை, தென்மேற்கு ஆசியாவில் மரம் உற்பத்தியின் மூலம் வணிகம் அதிகரித்தது. மலேசியத் தீவு, சுமத்ரா, மற்றும் இலங்கை  ஆகியவற்றிலிருந்து தெற்கு சீனாவிற்கு அகில் அல்லது காழ்வை மரங்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட்டன. லோ-யூ போன்ற நாடுகள்  வன உற்பத்திக்கான சேகரிப்பு மையங்களாக இருந்தன, மலேசிய தீபகற்பத்தின் தொன்-சூன், ஐரேசிய உலக அமைப்பின் மேற்குப் பகுதியிலிருந்து தெற்கு சீனாவிற்கு ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டு, தென் சீனாவிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் பொருட்கள், இந்தியாவிற்கும் மத்தியதரைக் கடல் பகுதிக்கும் அனுப்பப்படுகின்றன..

மணி வணிகர்கள் பாலக்காட்டுக் கணவாய் வழியே மேற்குக் கரைக்குள் நுழைந்து தென் முனையைக் கடந்து பால்க் நீர்வழி மூலம் இலங்கையின் வடப்பகுதியை அடைவது அவர்களின் கடல் வணிகப் பாதையின் முதல் கட்டமாகும்.

இலங்கையின் வடக்குப் பகுதியே கிழக்காசிய கடல் பயணத்துக்கான தொடக்கமாக விளங்கியது.  தமிழகத்தின் மேற்குக் கரைத் துறைமுகங்களில் இருந்து படகுகள் மூலம் பால்க் நீரிணைக்கு வரும் சரக்குகளும், கிழக்குக் கரையில் கங்கை முகத்துவாரம் தொடங்கி அமைந்துள்ள துறைமுகங்களில் இருந்தும் வரும் சரக்குகள் இங்கே பெரிய சரக்குக் கப்பல்களில் ஏற்றப்படும்.   தமிழர்கள் கப்பல்களுக்கு உரிமையாக விளங்கி சிறந்த கடலோடிகளான கலிங்க மாலுமிகளைப் பணியமர்த்தி கடல்வணிகம் செய்தனர்.   இலங்கையில் இருந்து புறப்படும் கப்பல்களின் அடுத்த நிறுத்தம் அந்தமான் தீவுக் கூட்டமாகும்.  இந்த இடம் மாலுமிகள் ஓய்வெடுக்கும் இடம் என்ற குறிப்பும் உள்ளது.  அந்தமான் பகுதியில் மூன்று இடங்களில் கப்பல்கள் நிறுத்தப்படும்.  அவை முறையே அந்தமான் நிக்கோபார் மற்றும் கார் நிக்கோபார் தீவுகளாகும்.  அடுத்த கடல்பாதை மூன்று பிரிவுகளாக அமைந்து கப்பல் தன் பாதையை இங்கே தீர்மானிக்கப்படும்.   ஒரு பாதை கார் நிக்கோபாரில் இருந்து சுந்தா நீரிணை வழியாக பாலித் தீவுக்குச் செல்லும்.  இரண்டாவது பாதை சுமத்திரா தீவின் வடக்கு முனைக்குச் சென்று பின் அங்கிருந்து மலாக்கா நீரிணை வழியாக சாவாத் தீவுக்கு கப்பலை இயக்கிச் செல்லும்.  மூன்றாவது பாதை மலாயாவின் மேற்குக் கரைக்கும், தாய்லாந்து வழியாக கம்போடியா செல்லும்.  பின்னர் இந்த மூன்று பாதைகளுமே மூன்று தடங்களில் தென் சீனக் கடலுக்குள் நுழைந்து சீனாவுக்கும் கொரியாவுக்கும் பயணப்படும். ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் உற்று நோக்கினால் அக்டோபர் முதல் ஏப்ரல் வரை மலாயா தீபகற்பத்தில் இந்தியாவிலிருந்தும் சீனத்தில் இருந்தும் வரும் கப்பல்கள் சந்திப்பதை விளக்கும்.

மேற்குக் கடற்கரைக்கும் கிழக்குக் கடற்கரைக்கும் இடையில் உள்ள நிலப்பகுதி வழியாக சரக்குகள் மடை மாற்றம் செய்யப்பட்டு இரு நாட்டினரும் தங்கள் நாடுகளுக்குத் திரும்புவர்.

1940 ஆம் ஆண்டில் ராயல் ஆசியாடிக் சொசைட்டி மலேயா ஆய்விதழில் வெளியான அகழாய்வு தொடர்பான கட்டுரை மலாயாவில் குடியேறியவர்களின் வாழ்வு முறை, தமிழர்களின் வாழ்வு முறையுடன் ஒத்துப் போவதைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.

 பொ.ச.மு.1ஆம் நூற்றாண்டுகளிலேயே நன்கு நெறிப்படுத்தப்பட்ட வணிகக்குழு கட்டமைப்புகள் தோன்றிவிட்டன. கீழை நாட்டு மெலுக்காவில் விளையும் கிராம்பு , எஜினியா அரோமேடிகா என்பதன் மொட்டுக்கள் முதலியன புகாருக்குக் கொண்டுவரப்பட்டு, பின் முசிறிக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு மேலை நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதியாகின. ஆதிச்சநல்லூர், கொடுமணல் பகுதிகளில் கிடைக்கும் வெண்கலப் பொருட்கள் தாய்லாந்திலிருந்து இறக்குமதியாகின. தாய்லாந்தில் ‘பெரும்பதன்கல்’ என்ற தமிழ் எழுத்துப் பொறிப்புடன் கூடிய உரைகல் ஒன்றும், சங்ககாலச் சோழர் செப்புக்காசு ஒன்றும் கிடைத்துள்ளன. பண்டைய தமிழகத்தின் தயாரிப்பான அரிய கல்மணிகளும், சூதுபவள ஆபரணங்களும், கண்ணாடி மணிகளும் தாய்லாந்திலும், வியட்நாமிலும், தென் சீனத்திலும் கிடைக்கின்றன. அகழாய்வுகள் மூலம் கல்லறைகளில் கண்டெடுக்கப்பட்ட சூதுபவள மணிகள் அருங்காட்சியகங்களில் இன்றளவிலும் சான்றாக நிமிர்ந்து நிற்கின்றன என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

தென்கிழக்கு ஆசியாவிலும் சீனாவிலும் உரோமானிய மற்றும் இந்திய கப்பல்கள் கிழக்கு நோக்கிச் சென்றது போல், தென்கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து கப்பல்கள் மேற்கு, மற்றும் கிழக்கு ஆப்பிரிக்க கடலோரப் பகுதிகளை நோக்கிப் பயணிக்கின்றன. கடல்வழி வணிக வழித்தடங்கள் தெளிவாக இருந்தபோதிலும், சீனா, தென்கிழக்கு ஆசியா, இந்தியா மற்றும் கிழக்கு மத்தியதரைக்கடல் ஆகிய நாடுகளிலிருந்து விரிவடையும்  தரைவழிப் பாதைகளும் ஆசிய ஐரோப்பிய உலகப் பொருளாதாரத்தின் வணிகப் பரிமாற்றத்தை மேற்கொள்ளவும் பயன்படுத்தப்பட்டன.

ஆசிய ஐரோப்பிய உலக அமைப்பின் கிழக்கிற்கும் மேற்கிற்கும் இடையிலான வணிகத் தொடர்புகள் தொடர்ந்துள்ளன. மேலும் மெசப்பொத்தேமியாவிற்கும் சீனாவிற்கும் இடையேயான வணிகத் தொடர்புகள் பொ.ச.மு. ஏழாம் நூற்றாண்டில் இருந்ததை அறிய முடிந்தாலும், கிளோவரின் (1996) கருத்தின்படி பொ.ச.மு. 390-360 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடையிலேயே, தென்கிழக்கு ஆசியா மற்றும் இந்தியாவின் இடையேயான வணிகப் பரிமாற்றங்கள் இருந்துள்ளதையும் அறியமுடிகின்றது. இந்தியாவுடனான சீனாவின் வணிகம் பொ.ச.மு. முதல் நூற்றாண்டிலும்,  தென்கிழக்கு ஆசியாவில் பொ.ச.மு. நான்காம் மற்றும் இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளிலும் தென்கிழக்கு ஆசியா (தாய்லாந்து, வியட்நாம், கம்போடியா, மலாயா போன்றவை) மற்றும் தெற்காசிய நாடுகளுக்கு இடையேயான வணிகப் பரிமாற்றங்கள் நடைபெற்றன. ஆசியாவில், இந்தோனேசியா மற்றும் மலாய் தீபகற்பத்தில்,  உள்ளூர் தொடர்புகள் மூலமான வணிகப் பரிமாற்றங்கள் பொ.ச.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டு முதல் இருந்தன என்பதையும் அறியமுடிகின்றது. ஆனால் தென்கிழக்கு ஆசிய வியாபாரிகள் மற்றும் வணிகச் சமூகங்கள் ஏற்கனவே பொ.ச.மு.1000 காலகட்டங்களிலேயே வணிகத்தில் பங்கேற்றுள்ளனர். பொ.ச.மு. முதல் நூற்றாண்டு, பொ.ச.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளில் வணிகப் பரிமாற்றங்கள் தொடர்ந்துள்ளன. பொ.ச.மு. 500 ஆம் ஆண்டளவில் தொல்லியல் துறை இருந்தபோதிலும், மலாய் தீபகற்பத்தில் உள்ள அரசியல் அமைப்புகள் ஏற்கனவே மண்டல வணிகத் தொடர்புகளில் பங்கு பெற்றுள்ளன.

தென்கிழக்கு ஆசியாவில், சீன வணிகத்தின் சான்றுகள் மலாய் தீபகற்பத்தின் தெற்கு தாய்லாந்தில், சமீபத்திய அகழாய்வின் மூலம் வெளிவந்தன.

பல்வேறு நேரங்களைக் குறிப்பிடும்போதிலும், பொ.ச.மு. முதல் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், உலகின் மேற்கு மற்றும் கிழக்கிற்கும் இடையிலான வணிகம் செழித்தோங்கியிருந்தது என்பது தெளிவாகிறது முதலாம் நூற்றாண்டில், மலாய்/இந்தோனேசிய மாலுமிகள் கிழக்கு ஆப்பிரிக்க கடற்கரையோரங்களில் குடியேறியதாக அறியப்பட்டனர்.  

தென்கிழக்கு ஆசியா மற்றும் கிழக்கு ஆசியாவில் உள்ள பல்வேறு கடல்கள் மற்றும் நீரிணைகள், ஐரேசிய உலகப் பொருளாதாரத்தின் கிழக்கு மண்டலத்தில் நடத்தப்பட்ட வணிக இணைப்புகளை சுற்றியுள்ளன. கிழக்குப் பகுதி மேற்கு வங்காளம், வங்காள விரிகுடா, அந்தமான் கடல், மலாக்கா, சாவா கடல், மாகசார் நீரிணை, மோலுக்கா கடல், செலிபெசு கடல், தென் சீனக் கடல், கிழக்கு சீனக் கடல், மஞ்சள் கடல் மற்றும் சப்பானின் கடல் ஆகியவை மேற்கு மற்றும் கிழக்கை இணைக்கும் கடல் பாதைகளாக மாறின. கிழக்கு மற்றும் மேற்கிற்கு இடையிலான இந்த கடல் பாதைகளுக்கான முக்கிய இரண்டு கடல்கள், இந்தியப் பெருங்கடல் மற்றும் தென்சீனக் கடல் என்பதில் ஐயமில்லை.

உலக வணிகம் நிறுவப்பட்ட தெற்காசியா மற்றும் கிழக்கு ஆசியாவின் முக்கிய நிலப்பரப்புகளை எல்லைகளாகக் கொண்ட மண்டலமாக, மலேசியா மற்றும் தென்சீனக் கடல் ஆகியவற்றின் நீரிணைகள் குறிப்பிடும் வகையில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. உள்ளூர், மண்டல வணிகத் துறைமுகங்கள், மற்றும் மையங்களின் இணைப்புகள் பொ.ச.மு. 200 முதல் அதற்கு முன்னரே இருந்தன. உள்ளூர் மற்றும் மண்டல வலையமைப்புகளின் மூலம் வணிகம், கிழக்கு சீனக் கடல் வழியிலிருந்து மத்தியதரைக் கடல் வரையிலான ஐரேசிய கடல் வழிகளோடு இணைக்கப்பட்டுள்ளன.

உரோமானிய மத்திய தரைக்கடல் வழியாக இந்தியாவுக்குச் சென்றதால், இந்தியப் பெருங்கடல், வங்காள விரிகுடா மற்றும் அந்தமான் கடல் ஆகியவற்றிலிருந்து மேற்கூறிய கப்பல் வழித்தடங்களைப் பயன்படுத்தி வணிகர்கள் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஏராளமான விநியோகங்களைக் கொண்டிருந்தன. தலைகீழான வேறு சில விசயங்களும் நடந்தன. பருவ மழைக்காற்றின் சக்தியால் பயணத்தின் திசைகளைப் பொருத்து, இக்காற்று கிழக்கு அல்லது மேற்கு நோக்கி இந்தியாவிற்கும் அதற்கு அப்பாலும் இட்டுச்செல்கின்றன. கிழக்கு நோக்கிய கடல் பயணத்தில், கப்பல்கள் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து, தென்சீன துறைமுகங்களான குவாட்ச்சோ போன்றவற்றைச் சென்றடைவதோடு, தெற்கு சீனாவின் முக்கியத் துறைமுகங்கள் மற்றும் கிழக்கு மலேய தீபகற்பத்தையும் அடைந்துவிடும்.

கிழக்கு நோக்கி பயணிக்கும் கப்பல்களில், மிளகு, வாசனைப்பொருட்கள், கிராம்புகள், பல்வேறு உணவுப் பொருட்கள், கடல் பொருட்கள், கவர்ந்திழுக்கும் வடிவுடைய அழகிய இறகுகள் மற்றும் முத்துகள் போன்றவைகளும் இருந்தன.

பொதுவாக இந்தியா மற்றும் இலங்கையிலிருந்தும் கப்பல் போக்குவரத்துக்காக, மலாய் தீபகற்பத்திற்கு அருகிலுள்ள கிரா வின் இசுதுமாசு துறைமுகமாக இருக்கும். இதன் மூலம் சரக்குகள் பின்னர் இசுதுமாசின் கிழக்கு மலாய் தீபகற்ப துறைமுகங்களுக்கும், மேகாங் டெல்டாவின் மேற்கு விளிம்பில் அமைந்துள்ள ஃபுனான் போன்ற இராச்சியங்களுக்கும் எடுத்துச் செல்லப்பட்டன.  ஃபுனானில் இருந்து, வியட்நாம், ஹெப்பூ மற்றும் குவென் டன்கிங்கின் வளைகுடாவில் அமைந்துள்ள இசுதுமசின் கிரா, லினாய் மற்றும் சியோ-சிஹ் ஆகியவற்றின் கிழக்குப் பகுதிகளில் அமைந்துள்ள பான் பான் போன்ற இடங்களுக்கு கப்பல்கள் வரவழைக்கப்படும். அவை பொ.ச.மு. நான்காம் நூற்றாண்டு முதல் மலாக்காவின் நீரிணைகள் வழியாகப் பாய்ந்து, நிலத்தடித் தளத்தைத் தவிர்த்து, கிராவின் இசுதுமாசு முழுவதும் நீர்வழியிடை நிலவழி சரக்குகளின் பரிமாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன.

மலேய தீபகற்பத்தின் தென்மேற்குப் பகுதிகளில் இந்தோனேசியத் தீவுகள் உள்ளன. அங்குதான் தென்கிழக்கு ஆசிய வணிகத்தின் குறியீடாக உள்ள நறுமணக் காடுகளையும் மசாலாப் பொருட்களையும் மண்டல வலையமைப்புகளின் ஏற்றுமதி மையங்களாக உருவாகியுள்ளன. சுந்தா நீரிணைகள் மற்றும் சாவா கடல் ஆகியவை சுமத்ரா, சாவா, போர்னியோ மற்றும் செலிபெசு போன்ற இடங்களிலிருந்து பொருட்கள் தென் சுமத்ராவில் அமைந்துள்ள கோயிங் போன்ற மண்டல மையங்களில் சேகரிக்கப்பட்டு, கோயிங் மற்றும் ஃபுனானில் இருந்து தென்கிழக்கு ஆசியாவின் முக்கியக் கப்பல் பாதைகளைச் சேகரிக்கின்றன. தென்கிழக்கு ஆசியா மற்றும் தீபகற்பம் மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியத் தீவு ஆகியவற்றின் முக்கியப் பகுதிகள் பல்வேறு துறைகளிலும் துறைமுகங்களிலும் உள்ளன. தென்கிழக்கு ஆசியாவின் முக்கிய நிலப்பகுதியில் அமைந்துள்ள ஃபுனான், ஐரேசியாவின் கடலோரப் பாதைகளுக்கு மட்டுமல்லாமல் தீவு தென்கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து ஓரளவு பரவலான வணிகத்திற்கான சேகரிப்புப் புள்ளியாகவும் இருந்தது. சீன ஆதாரங்களின்படி, பொ.ச. இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளில் பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியலில்  வளர்ச்சியடைந்தது. அவைகளின் வளர்ச்சிக் கட்டத்தில், தாய்லாந்து மற்றும் கிழக்கு மலாயாவில் உள்ள பகுதியில் சில கட்டுப்பாடுகள் கொண்டுவருவதற்காக ஒரு கடற்படையும் அனுப்பப்பட்டது. தென்கிழக்கு ஆசியாவின் உற்பத்திகள், மலாய் தீபகற்பத்தின் கிழக்குக் கரையோரத்தில் கோயிங் மற்றும் பிற சீனா மற்றும் இந்தோனேசியாவில் உள்ள மற்ற சேகரிப்பு மையங்களை தெற்கு சீனாவின் துறைமுகங்களுக்கு நேரிடையாகக் கொண்டு செல்லப்பட்டதால் 5ஆம் நூற்றாண்டில் மாற்றம் ஏற்பட்டது.

அதன் சரிவிற்கு முன்பு தென்கிழக்கு ஆசியாவின் முக்கியமான வணிக மையம் என்ற வகையில் ஃபுனான் கப்பல் கட்டும் வசதிகளுடன் ஒரு நகர்ப்புற மையமாக வளர்ந்தது.

 சீன ஆதாரங்களின்படி, பொ.ச.மு..முதல் நூற்றாண்டில், ஃபுனான் வெளிநாட்டு வணிகர்களை சந்திப்பதற்காக, நகரங்கள், அரண்மனைகள், களஞ்சியங்கள், துறைமுக வசதிகள் மற்றும்  விடுதிகள் போன்றவற்றை உருவாக்கியது. அதன் தலைநகர், ஆறு கிலோமீட்டர் நீளமுள்ள அகழியால் சூழப்பட்டிருந்தது. விவசாய, பொருளாதாரக் கட்டமைப்புகளும் இருந்தன. தென்கிழக்கு ஆசியாவின் மண்டல வணிகம் மற்றும் இந்தியாவிலிருந்தும் இலங்கையிலிருந்தும் வருபவர்களுக்கு தெற்கு சீனாவின் வணிகத் துறைமுகங்களுக்குச் செல்லும் வழியில் ஃபுனானை கடந்து செல்ல ஆரம்பித்தபோது பிந்தையது மேலும் வளர்ச்சியுற்றது.

தாய்லாந்து மற்றும் மலாயா ஆகியவற்றில் ஏராளமான ஈயம்  தொட்டிகள் இந்தியாவுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டன. இருந்தாலும் ஈயத்தின் பற்றாக்குறையும் இருந்தது. இந்திய பொருளாதாரம் விரிவடைந்ததால், அதன் எழுச்சிக்கு ஒரு தேவையாக பொன்  எழுந்தது. தாதுக்கள் ஏற்றுமதி, அதிக ஈயம் செறிவு கொண்ட வெண்கலக் கப்பல்கள் தென்கிழக்கு ஆசியா-இந்தியா பரிமாற்றத்தின் வணிகப் பொருட்களின் பட்டியல் பகுதியாகும். முதன்முதலாக பொ.ச.மு. முதல் நூற்றாண்டு அல்லது முந்தைய காலங்களில் வணிக நடவடிக்கைகளை வழங்கிய மலாய் தீபகற்பம் தீவிர சமூக பொருளாதார மாற்றங்களையும் மேற்கொண்டது.

"இன்றியமையாதனவாகவும், இறுதியானதாகவும் கருதக்கூடிய மண்டலங்களின் மணிகள் குறித்த ஆதாரங்கள் கூரிய மாறுபாடுகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. எங்கள் பகுப்பாய்வின் ஆரம்பத்தில் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் அனைத்துப் பகுதிகளும் இறுதிக் கட்டத்தில் இருந்த அதே நேரத்தில் இந்தியாவும் சீனாவும் முக்கியப் பகுதிகளாக இருந்தன. காலப்போக்கில், முக்கியப் பகுதிகளாக உருவான தென்கிழக்கு ஆசியா, ஃபுனான், மலேசிய தீபகற்பம், சிறீவிசயா, சாவா போன்ற பகுதிகள் தயாரிப்பாளர்கள் மத்தியில் முக்கியத்துவம் பெற்றன. மணிகள், மிக முக்கியமான வணிகப் பொருட்களாக இருந்தபோதும், அவை உற்பத்திப் பொருட்களாக வளர்ந்துவரும் வகையில் மணிகள் மையப் பகுதிகள் அல்லது மாநிலங்களின் குறிப்பான்கள் என்று கருதப்படுகின்றன. "

முந்தைய வரலாற்று காலத்தை உருவாக்கிய உலகமயமாக்கல் உலகப் பொருளாதாரம், மேற்கிலிருந்து கிழக்கு வரை பரந்து விரிந்து,  தொடர்ந்து வரும் நாகரிகங்களை, பேரரசுகள் மற்றும் பல்வேறு மாக்கடல்களையும், கடல்களையும் உள்ளடக்கியதாக இருந்தது. மத்திய தரைக்கடல், செங்கடல், பாரசீக வளைகுடா, இந்தியப் பெருங்கடல் மற்றும் தென்சீனக் கடல் முழுவதும் வணிகப் பரிமாற்றங்களில் பல்வேறு பகுதிகளை ஒருங்கிணைத்து உலகளாவிய ஒரு தொழிலாளர் பிரிவு இருந்தது. காலப்போக்கில் வெடித்துள்ள மோதல்கள், போர்கள் என அனைத்தையும் கடந்து, அது கடல் மற்றும் உலகின் கடலோரப் பகுதிகளான பல்வேறு நிலங்களை இணைத்து, கலாச்சாரம் மற்றும் தொழில்நுட்பப் பரிமாற்றங்கள் மற்றும் கலப்பினங்களின் விளைவாக இருந்தது. முடிவற்ற உலகப் பொருளாதாரத்தை விரிவாக்குவது என்பது, நீண்ட கால வரலாற்று காலங்களில், சமூக பொருளாதார சரிவுகளின் பாதிப்புகள் என அனைத்தும் இருந்திருப்பதே இயல்பாகும்.

 ஏற்ற இறக்கங்கள் சில இருந்தாலும், ஐரேசிய உலகப் பொருளாதாரம் இன்றைய உலகமயமாக்கல் பாதையில் தொடர்ந்தவாறுதான் உள்ளது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.  ஆர்க்டிக் பெருங்கடல் தவிர, ஒவ்வொரு கடலும்   இணைக்கப்பட்டுள்ள இக்காலத்தில், கடல்சார் உலகம் என்பது உலகளவில் இயல்பானதாக இருக்கக்கூடியதாகிறது. தென்கிழக்கு ஆசிய மண்டலம், சமூக, பொருளாதார மற்றும் அரசியல் சிக்கல் நிறைந்த ஒரு நிலைமையை உருவாக்கியதையும் அறிய முடிகின்றது. விநியோக மையங்களை / நிறுவனங்களை உருவாக்கும் ஒரு  செழுமையான இடமாக நாம் எளிதாக அதை வகைப்படுத்த முடியவில்லை. ஐரேசிய உலகப் பொருளாதாரத்தின் மேற்கு மற்றும் கிழக்குப் பகுதிகளோடு வணிகத்தின் அளவை தெளிவாக்குகிறது, சமூக, பொருளாதார மற்றும் அரசியல் மாற்றம் ஒரு கணிசமான அளவை எட்டியுள்ளது என்பதையும் உணர முடிகின்றது. தென்கிழக்கு ஆசியாவில் உள்ள இயற்கை வளங்கள், தாதுக்கள், தாவரங்கள் மற்றும் உணவுப் பயிர்கள் ஆகியவற்றை மட்டுமல்லாமல், மணிகள், மட்பாண்டங்கள், வெண்கலப் பொருட்கள், இரும்புப் பொருட்கள், நகை, ஆபரணங்கள், சிலைகள் முதலியன, மற்றும் ஐரேசிய உலக அமைப்பில் மற்ற முக்கிய மையங்களுடன் அரசியல் உறவுகளை மேற்கொள்வது, ஐரேசிய உலகப் பொருளாதாரத்தின் பிற பகுதிகளுடன் தென்கிழக்கு ஆசியப் பிணைப்புகளின் இணைப்புகளுடன், தென்கிழக்கு ஆசிய சமூக பொருளாதார வளர்ச்சி பற்றிய மறுபரிசீலனை செய்யப்படும் வகையில் உலக வரலாற்றில் இதன் முக்கியமானப் பங்கை மேலும் தெளிவாக உணரலாம் என்பதில் ஐயமில்லை.

தங்கள் மேலான கருத்துகளையும் திறனாய்வு முடிவுகளையும் பொதுவெளியில் வெளியிட்டு ஒரு சீரிய கலந்தாய்வு கருத்து முன்னேற்றத்துக்கு வழிகோல உதவுமாறு வேண்டுகிறோம்.  

இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டம்!

இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தின்படி தேர்தல் முடிந்து ஆட்சி அமைப்பதற்கு, அதாவது ஆளுங்கட்சியாக பொறுப்பேற்பதற்கு சில விதிமுறைகளை இயற்றியுள்ளனர். ஒரு சட்டத்தை இயற்றி அதை அமல்படுத்துவதற்கும் சில விதிமுறைகளை ஏற்படுத்தியுள்ளனர். ஒரு கட்சி பாதி இடங்களுக்கு மேல் வெற்றி பெற்றாலும் சட்டத்தை அவர்களே இயற்றி அதை நிறைவேற்றிவிட முடியாது. மாநிலங்களின் அவையிலும் இதே நிலைதான் ..  அதே போல மூன்றில் இரண்டு பங்கு உறுப்பினர்கள் ஒரு சட்டத்தை இயற்றினாலும் அது செல்லும் என்று கூற முடியாது. அந்த சட்டத்தை இந்தியாவின் பாதிக்கும் மேற்பட்ட மாநிலங்களின் சட்டசபையில் வைத்து அங்கீகரித்தால் மட்டுமே அந்தச் சட்டம் அதற்குரிய முழு அங்கீகாரம் பெறும். அது போலவே எதிர்கட்சித் தலைவர் பொறுப்பிற்கும் சில வரைமுறைகள் உள்ளன. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின்படி எதிர்கட்சித் தலைவர் பொறுப்பிற்கு இத்தனை உறுப்பினர்கள் இருக்கவேண்டும் என்று எந்தவிதமான சட்டங்களும் கிடையாது. அதாவது பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் எண்ணக்கையில் 10% உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கட்சி அதாவது எண்ணிக்கையின்படி 54 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கட்சி எதிர்கட்சியாகவும், அதனுடைய தலைவர் எதிர்கட்சித் தலைவர் உரிமை பெறவும் தடை கிடையாது. எதிர் கட்சிகளில் அதிகப்படியான உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கட்சி தங்களுடைய தலைவருக்கு எதிர்கட்சித் தலைவர் பொறுப்பினைக் கோரினால் அதைத் தடை செய்ய முடியாது. சபாநாயகர் அந்தக் கோரிக்கையை ஏற்றுக் கொண்டாக வேண்டும்.

நம்முடைய அரசியல் அமைப்பானது இங்கிலாந்து பாராளுமன்ற அமைப்பின் சட்டத்தை ஒட்டியே உள்ளது என்ற வகையில், பிரித்தானிய நாடாளுமன்ற நடைமுறைப்படி அதிக உறுப்பினர்களைக் கொண்ட எதிர்கட்சித் தலைவர் பாராளுமன்ற எதிர்கட்சித் தலைவராக அங்கீகரிக்கப்படுகிறார். அந்தப் பொறுப்பிற்குரிய சம்பளம், இதர சலுகைகள் பெறூவதற்கும் உரிமை உடையவராக ஆகிறார். இன்னும் தெளிவாகக் கூற வேண்டுமானால் பிரதமர் சில காரணங்களால் பிரதமர் பதவிக்குரிய பொறுப்பை நிறைவேற்ற முடியாது போனல் எதிர் கட்சித் தலைவருக்கும் அந்தப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்ள முழு உரிமை உண்டு. எனவே எதிர் கட்சித் தலைவரே நிழல் பிரதமர் என்றும் கூறப்படுகிறது (shadow P.M.) 

எதிர் கட்சிகளில் ஒரே எண்ணிக்கை கொண்ட 3, 4 கட்சிகள் இருந்தால் அதில் ஏதோ ஒரு கட்சியை எதிர் கட்சியாகவும், அதன் தலைவரை எதிர் கட்சித் தலைவராகவும் சபாநாயகர் அங்கீகரிக்கலாம். 1950 களின் சட்டம் இப்படியிருக்க 10 சதவிகிதத்திற்கும் குறைவான உறுப்பினர்கள் கொண்ட கட்சிகளை வெறும் குழுக்கள் என்றே கூறி வந்துள்ளனர். எதிர் கட்சிகளில் அதிக உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கட்சியானது தங்கள் தலைவரை எதிர் கட்சித் தலைவராக அங்கீகரிக்கக் கோரினால் அதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியது சபாநாயகரின் கடமையாகிறது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. 

என் மொழிகள்