எத்துனை கோடி இன்பம்................

தொடர்ந்த ஏமாற்றங்கள்......

மனம் நொந்து நிந்தித்தேன்.

சுயத்தைத் தீண்டியச் சோதனைகள்...........

உன் தோற்றத்தை பரிசோதித்தேன்.

வாழ்க்கையின் ஏற்ற இறக்கங்களை உணரச் செய்தாய்.....

உன்னை வெறுக்கவும் முயற்சித்தேன்.

உன் உதார குணத்தையே சந்தேகித்தேன்.......

இரக்கமற்ற அரக்கன் என நிந்தித்தேன்.

மாற்று உபாயம் தேடி சிந்தித்தேன்.......

மன வலிமையை வளர்த்தேன்.

வாழ்க்கைப் போராட்டத்தைக் கையாளும் கலையைக் கற்றேன்........

சீற்றத்திலிருந்து மீண்டுவரும் தெளிவும் பெற்றேன்.

அமைதியின் பாதையைக் கண்டறியும் சக்தி கிடைத்தது.......

இயற்கை அன்னையின் உன்னதத்தை உணர்ந்தேன்.

இன்ப மணத்தைக் கொடுத்த அவளேதான்

துன்பச் சுமையும் சுமக்கச் செய்கிறாள்.

முள்ளோடு தோன்றும் மலரின் மகிமையை உணர்ந்தேன்......

முள் தீண்டாமல் மலர் பறிக்கும் ஆற்றலும் பெற்றேன்.

இருளைப் படைத்தாய் ஒளியை உணர......

வெறுமையைப் படைத்தாய் இறைமையை உணர.

வறண்ட பாலைவனம் படைத்தாய்.....

பாலைவனச் சோலையும் படைத்தாய்.

படைப்பின் இலக்கணம் உணரச் செய்தாய்!

பண்படுத்தி எனை வழி நடத்தினாய் கச்சியே கம்பனே!