ஊர்ப் பழமை..............

ஊர்ப் பழமை..........

நூல் குறிப்பு ;

நூலின் பெயர் _ " ஊர்ப்பழமை "

ஆசிரியர் _ 'பழமைபேசி' [எ] மௌன. மணிவாசகம்

.

பக்கங்கள் _ 320

விலை _ ரூ. 150/

வெளியீட்டாளர் _ அருட்சுடர் பதிப்பகம். ஈரோடு.
அலைபேசி: 9894717185
மின் அஞ்சல்: visuaruran@gmail.com.

இணையத் தமிழில் பழமைபேசியின் பங்களிப்பு சால சிறந்தது என்றும், இவரது இடுகைகளில் தகவல் நிறைவு, வரலாற்றொழுங்கு, நோக்கு நிலைத் தெளிவுகள், தமிழ் மொழி வளம் மட்டுமன்றி, இவருடைய 'நனவுகள்' என்ற நவீனம் படித்துத் தனக்குள் ஒரு நிறைவு உண்டானதையும் மற்றும் அவருடைய பன்முகத் திறமையை சிலாகித்தும், உலகத் தமிழர் அமைப்பின், தலைவர், திரு. நாஞ்சில் இ.பீற்றர் அவர்களின் முன்னுரையுடன்,

பல ஆண்டுகள் அமெரிக்க வாசத்துக்குப் பின்னும், துல்லியமாக, மொழிவளம் குன்றாமல், கொஞ்சும் தேன் தமிழில் தாம் கண்ட, கேட்ட, உணர்ந்த, போற்றிப் பாதுகாத்த நினைவுகளையும், நிகழ்வுகளையும் பதிவு செய்து, வலைப் பதிவுகள் வெறும் பொழுதுபோக்காய் மொக்கைப் போட மட்டும் என்றில்லாமல் ஆக்கப் பூர்வமாக எழுதி, அனைவரையும் அரவனைக்கும் பாங்குடன் எழுதும் நண்பர் பழமை பேசி என்று, தமிழ் மணம், தமிழ் வலைத் திரட்டியின் நிறுவனர் திரு. காசி ஆறுமுகம் அவர்களின் மனப்பூர்வமான வாழ்த்துரையையும் பெற்றுள்ள திரு. மௌன.மணிவாசகம் என்கிற இந்நூல் ஆசிரியர், கொங்குச் சீமையில் இருக்கும் உடுமலைப் பேட்டைக்கு அருகண்மையில் உள்ள அந்தியூர் எனும் சிற்றூரில் பிறந்துள்ளார்.

டொரண்டோ நகரின் யார்க் பல்கலைக் கழகத்தில் கணினி அறிவியல் துறையில் பட்டம் பெற்று, சிங்கப்பூர், மலேசியா, இந்தோனேசியா, ஜெர்மனி, இசுரேல், சைப்ரசு, கனடா போன்ற நாடுகளில் பணிபுரிந்து விட்டு தற்போது அமெரிக்காவில் வசித்து வருகிறார் இந்த உலகம் சுற்றும் வாலிபர்.

பதின்மம் கடந்த சில காலங்களிலேயே தாம் பிறந்து, வளர்ந்த கொங்குச் சீமையையும், அதன் கிராமங்களையும் விட்டு, வெகு தொலைவிற்கு புலம் பெயர்ந்தாலும், கிராமியத்தின் தொண்மைகளை அணு அணுவாக அனுபவித்து இரசித்ததன் பொருட்டும், வெள்ளந்தியான கிராம மக்களின் அரவணைப்பில் ஆளானதையும் சதா சர்வ காலமும் நினைத்து, நினைத்து அசை போட்டதுடன் அன்னை தமிழ் பால் கொண்ட மாறாத காதலின் விளைவினாலுமே இத்தகைய அருமையான கொங்கு தமிழ் வட்டார வழக்கு ஆய்வுக் கட்டுரைகள் மற்றும் சிறு கதைகள் தாங்கிய " ஊர்ப் பழமை..........." எனும் நூலைப் படைத்துள்ளார்.

'பழமை பேசி' எனும் விருப்ப அடை மொழி கொண்ட ஆசிரியர் தன்னுரையில், வட்டார வழக்கினை எழுத்தாக்குவதற்கென்று, ஒரு நெறி முறையும், இலக்கண வரம்பும் இல்லாததால் சில குறைபாடுகள் இருப்பது இயல்பே என்று குறிப்பிட்டிருந்தாலும், தன்னுடைய கொங்குத் தமிழின் அழகு நடையினாலும், தனக்கே உரிய நகைச்சுவை மற்றும் பன்முகத் திறமையினாலும், வாசிப்போரைத், தன் வசம் கட்டியிழுத்து வைத்திருக்கிறார் என்றால் அது மிகையாகாது.

ஆசிரியர் இந்நூலை , எழிலாய்ப் பழமை பேச........., பள்ளயம், மற்றும் நனவுகள் [சிறுகதைத் தொகுப்பு] என்று மூன்று பாகங்களாகப் பிரித்து வடிவமைத்துள்ளார்.

எழிலாய்ப் பழமை பேச...... என்ற பகுதியில், 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக எழுதப்பட்ட கணக்காயிரம் செய்யுளின் மூலமாக, கூப்பிடு தூரம் மற்றும் சாண், முழம் போன்ற பழங்காலக் கணக்குகளின் விளக்கங்களைத் தெள்ளத் தெளிவாகத் தொகுத்திருக்கிறார்.

'கோளாறு சொல்லுறவனைக் கூட்டத்துல சேர்க்காதே ' போன்ற சிந்திக்கத் தூண்டும் ஊர் மொழிகள்.

உழவுத் தொழிலில் இன்று மிக நவீனமான இயந்திரங்கள் நடைமுறைக்கு வந்துவிட்ட போதிலும், ஆசிரியர் பழந்தமிழ் முறையிலான உழவுத் தொழிலினை '[ தாம்பு ஓட்டுற வேலை ] நம் கண் முன்னே விரித்துக் காட்டியுள்ளார்.

இன்றைய திரைப்பட நகைச்சுவை நடிகர்கள் அதிகம் பயன் படுத்துகிற ங்கொக்க மக்கா ' போன்ற வார்த்தைகளைக்கூட நையாண்டியாக விவரித்துள்ளார்.

' என்னோட சல்லடம் கிழிஞ்ச கதை ' என்ற பக்கத் தலைப்பில், ஆசிரியர் நகைச்சுவையாக விளக்கியிருக்கும் சம்பவம் நம் பண்டைய கலாச்சாரம் மற்றும் பண்பாட்டிற்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டாகும். கொங்குத் தமிழ் அகராதியுடன் அனைவரும் புரிந்துக் கொள்ளும் வகையில், பல முக்கியமான வார்த்தைகளுக்கு ஆங்கில விளக்கமும் அளித்துள்ளார்.

கிராமத்துப் பகுதியில் ஆண்கள், மேல் துண்டு அணியும் வழக்கம் பரவலாக உள்ளது. அதன் பலவிதமான பயன்பாடு குறித்த ஆசிரியரின் விளக்கம் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒரு வரலாற்றுச் செய்தியாகும்.

"கொங்குவள நாட்டிலே அன்புத் தேனும், விருந்தோம்பல் எனும் பழச்சாறும், ஊர் கூடித் தேரிழுக்கும் ஒரு மனம் கொண்ட சமூகப் பற்றும், எங்கும் வியாபித்திருக்கும் பல்வேறுத் தொழில்களை முனைந்துச் செய்யும் மக்கள், -செய்யும் தொழிலாலே மாறுபட்டு அடையாளம் காணப்பட்டாலும் கூட அவர்களிடத்தே சமூகப் பிணைப்பு இருந்தது," எனும் அவருடைய வியப்பில் இன்று அவ்வாறு இல்லையே என்கிற ஆதங்கமும் வெளிப்படுகிறது.

"மேற்கூறிய காரியங்கள் எல்லாம் கடந்த நூற்றாண்டில் நடந்தவை அல்ல, சுமார் பதினைந்து , இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கொங்குவள நாட்டில் ஈடேறியவைதான், இன்றைக்கு இந்த கட்டமைப்பு இருக்கிறதா? தொழில் வளம் பெருகி, சமுதாயம் வேளாண்மையிலிருந்து மற்ற மேம்பட்ட தொழில்களுக்குச் சென்று விட்டாலும் கூட அந்த உளவியல் கூறுகள் இருந்திருக்க வேண்டுமன்றோ ? இல்லை என்பதுதானே நிதர்சனம் ?" என்று தெளிவாக இன்றைய நிலையையும் விமர்சித்துள்ளார்.

கிராமத்தில் சொல்லக் கூடிய ஐந்தொகை, அதாவது விழுமுதல் [முதலீடு ], வரவு, செலவு, இருப்பு, ஆதாயம், இதனை ஒரு சிறு நிகழ்வைக் கொண்டு தெளிவுற விளக்கியிருப்பதுடன், இத்துடன் அமெரிக்கப் பொருளாதாரத்தையும் இணைத்து, ஒப்பிட்டு, சாமர்த்தியமாக விளக்கியுள்ளார், ஆசிரியர்.

தன்னுடைய இளவயதுச் சம்பவங்களையும் நினைவலைகளாக மண்ணின் மணம் மாறாது அழகாகத் தொகுத்துள்ளார். அங்கங்கே இலக்கண விளக்கமும் உண்டு.

பள்ளயம்

இப்பகுதியில் அந்தச் சொல்லுக்கான விளக்கத்துடன், நாட்டுப் புற பாடலும், இனிமையாகப் பதிவாக்கியிருக்கிறார் பழமைபேசி !.

பிறந்த நாள் நாம் ஏன் கொண்டாட வேண்டும் என்றும், ஏன் பிறந்த நாள் கொண்டாடுபவர்களை வாழ்த்த வேண்டும் என்பதற்கும் சில ருசியான தகவல்களைக் கொடுத்திருக்கிறார்.

கவி காளமேகப் புலவர், அபிராமிப் பட்டர் பாடல்களை ஆய்வு செய்திருப்பதோடு அதனை ஆங்கில ஆக்கமும் முயற்சித்துள்ளார்.

இந்தியப் பாதுகாப்பு என்கிற தலைப்பில் குற்றங்களும், தண்டனைகளும் குறித்துத் தெளிவாகத் தன்னுடைய கருத்தை வெளிப்படுத்தியிருக்கும் ஆசிரியர், இரசியா, சீனா மற்றும் அமெரிக்கா இடையிலான திட்டங்கள் மற்றும் பண வீக்கம் வரும் என்பதற்கான எச்சரிக்கை அனைத்தையும் கூறியுள்ளார். [இன்னும் சிறிது விளக்கமாகக் கூறியிருக்கலாமோ ?]

" இந்தியா தன்னோட பாதுகாப்புக்கும், வலுவான பொருளாதாரத்துக்கும் ஆனதைச் செய்யணும், யாருக்கும் வளைஞ்சி கொடுக்கக் கூடாது"............. போன்ற ஆக்கப்பூர்வமான எண்ணங்களையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

எள்ளுத் தாத்தா வைத்தியத்தையும் விட்டு வைக்கவில்லை இந்த வித்தகர்.
போர்க்களத்து வீரர்கள் சிலை குறித்த ஆசிரியரின் வியாக்கியானம், புதியத் தகவல்கள்.

பெண் விடுதலை குறித்த மேன்மைச் சிந்தனை, சமூக விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தும் வகையிலான ஆய்வுக் கட்டுரைகள்.

Blogல் கண்டதையும் எழுதுகிற மொக்கை ஆசாமிகளையும் சாடியிருக்கும் துணிச்சல்.

ஆசிரியரின் பார்வையில் கொடுமைகள் எத்தனை கொடுமையப்பா..............

புலவர்கள் வாழ்ந்த காலம் குறித்த ஆசிரியரின் குறிப்புகளின் மூலம் பல அரியத் தகவல்கள் கிடைக்கின்றன.

உண்மைக்கு எதிர்ப்பதம் பொய் என்பதைவிட இன்மை என்பதே சாலப் பொருந்தும் என்பதற்கான அழகான விளக்கங்களும் அளித்துள்ளார்.

அமெரிக்கத் தலைநகரின் இலக்கியக் கூட்டங்கள், ஆய்வுப் பணிகள் குறித்தக் கண்ணோட்டம் மற்றும் கவி காள மேகப் புலவரின் தாக்கம் அதிகம் கொண்டவரான ஆசிரியர் கனவில் கவி காளமேகம் என்ற தலைப்பில் நகைச்சுவையுடன் கலந்த இலக்கண விளக்கமும் மற்றும் கொங்குத் தமிழ் அகராதியும் அழகாகவேத் தொகுத்துள்ளார்.

நனவுகள்

இப் பகுதியில் கொங்குத் தமிழ் வட்டார வழக்கு நடையில் சுவை மிகுந்த சிறு கதைகளின் தொகுப்பை வெளியிட்டுள்ளார்.'சிறுகதை' எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதை சுவை பட தன் பாணியில் விளக்கியுள்ளார்.

ஆக ஆசிரியரின் "ஊர்ப் பழமை......." என்கிற இந்நூல், அனைத்துத் தரப்பு வாசகர்களையும் கவரக் கூடிய , ஜனரஞ்சகமான ஒரு நூலகம் என்றால் அது மிகையாகாது.

"எப்பேர்ப்பட்ட வனத்துல போயி மேஞ்சாலும்
கடைசியா இனத்துல வந்துதான் அடையணும் !

இதுவே ஆசிரியரின் தன்னிலை விளக்கமாகக் கொள்ளலாமோ?

கடவுச்சீட்டு. ...........எங்கே..........?

பயணங்கள் பல நேரங்களில் சுகமான அனுபவங்களைக் கொடுத்தாலும், சில நேரங்களில் சிறு கவனக் குறைவுக் கூட பெரிய பிரச்சனைகளை உருவாக்கிவிடும். அதுவும் அயல் நாட்டுப் பயணம் என்றால் கேட்கவே வேண்டாம். மிக எச்சரிக்கையாகவும் இருக்க வேண்டியது அவசியமாகிறது.

சென்ற டிசம்பர் மாதத்தில் தான் சென்றிருந்தோம். குளிரா அது.....? அம்மாடியோவ்......... நம்ம எடைக்கு மேல இரண்டு பங்கு எடைக்கு உடை வேறு...... அப்பத்தான் அந்த குளிர்ல இருந்து கொஞ்சமாவது தப்பிக்க முடியும். இந்த குளிரில் தான் நியூ ஜெர்சியில் விஞ்ஞானியாகப் பணி புரிந்துக் கொண்டிருக்கும் இருக்கும் என் மகள் வீட்டிலிருந்து, சிகாகோ மாநிலத்தின் ஐயோவா நகரத்தில் கணினி பொறியாளராகப் பணிபுரியும் என் மகன் இருக்கும் இடத்திற்குச் செல்ல முடிவெடுத்திருந்தோம்.ஐயோவாவிற்கு செல்ல நியூயார்க் லகார்டியா விமான நிலையத்திலிருந்து ஐயோவா மோலின் விமான நிலையம் செல்ல இரண்டு விமானங்கள் மாற்றிச் செல்ல வேண்டும்.

நியூஜெர்சியைவிட ஐயோவா நகரத்தில் மிக மோசமான பனியாக (-10dec) இருந்த காரணத்தினால் மேலும் கனமான குளிர் அங்கி எங்கள் இருவருக்கும் வாங்க வேண்டியிருந்தது. நான் என் கணவருக்கு முன்பாகவே அமெரிக்கா சென்று விட்டேன்.அங்கு ஒவ்வொரு வருடமும் நவம்பர் மாதத்தில் நன்றி நினைவு நாள் [thanks giving day] என்று ஒரு நாள் கொண்டாடுவார்கள். அன்றைய தினத்தில் பொருட்கள் அனைத்தும் மலிவு விலையில் கிடைக்கும்.

அப்படிக் கிடைத்த குளிர் அங்கி இரண்டு , ஒரே நிறத்தில் இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று வாங்கி வைத்து விட்டேன். ஆனால் என்னவருக்கு இப்படி நான் ஒரே நிறத்தில் வாங்கியது பிடிக்கவில்லை. இருந்தாலும் என்னுடைய கட்டாயத்தில் இரண்டு மனதாகத் தான் ஒப்புக் கொண்டார். ஆனால் இந்த ஒரே நிறத்திலான குளிர் அங்கிதான் எங்களை ஒரு இக்கட்டான சூழலிலிருந்து காக்கப் போகிறது என்று அப்பொழுது எங்களுக்குத் தெரியாது. நாங்கள் கிளம்பும் நாளும் வந்தது.

அன்று வானிலை மிக மோசமாக இருந்தது. வீட்டிலிருந்து விமான நிலையம் செல்லவே நேரம் அதிகமாகிவிட்டது. அவசர அவசரமாக, ஓடிச்சென்று பாதுகாப்பு ஆய்வை முடித்துக் கொண்டு கடைசி நிமிடத்தில் போய் நின்றால், நாங்கள் வரவில்லையென எண்ணி எங்கள் இருக்கைகளை வேறு இருவருக்குக் கொடுத்து விட்டார்கள்.

இருப்பினும், மேல் வகுப்பு இருக்கைகள் இருந்ததால் எங்களுக்கு அதில் இடம் கொடுத்தார்கள். அட பரவாயிலையே என்று யோசிக்காதீர்கள். அங்குதான் எங்களுக்கு ஆப்பு காத்திருந்தது. ஆனால் மேல் வகுப்பில் இராஜ உபச்சாரம்தான். இட நெருக்கடியால் எங்களுடைய பெட்டிகளை சரக்குப் பெட்டகத்தில் [ கார்கோ] வைத்து விட்டார்கள்.

விமானம் சிகாகோ வந்தடைந்து விட்டது. அங்கிருந்து அடுத்த விமானச்சேவை 40 மணித்துளி இடைவெளிதான். வழக்கமாக உள்நாட்டு விமானச் சேவையில் நம்முடைய உடைமைகளை விமானத்திற்கு வெளியே இறங்கியவுடனேயே பெற்றுக் கொள்ள முடியும்.

ஆனால் அன்று மட்டும் பன்னாட்டு முனையத்தில் [international terminals ] சென்று பெற்றுக் கொள்ளும் படி அறிவிக்கப் பட்டது. நாங்கள் இருந்த நுழைவாயிலிலிருந்து, அடுத்த நுழைவாயிலிலேயே அந்த இடம் இருப்பதான அறிவிப்பைக் கேட்டவுடனே என்னவர் அவசர, அவசரமாக நான் சொல்வதையும் காதில் வாங்கிக் கொள்ளாமல் என் கைப்பையுடன் தன்னுடைய கைப்பையையும் வைத்து விட்டு, என்னை அங்கேயே இருக்கச் சொல்லிவிட்டு, வேகமாக நகர்ந்து விட்டார்.

அடுத்த நுழைவாயிலுக்குச் சென்றவுடன்தான் தெரிந்தது குறிப்பிட்ட நுழைவாயிலுக்குச் செல்ல இன்னும் வெகு தூரம் உள்ளதென்பது. அடுத்த விமானத்திற்கான கால அவகாசம் மிகக் குறைவாகவே இருந்ததால்,அவரும் வேகமாகச் சென்று திரும்புவதையேக் குறியாகக் கொண்டு, வேறு எதைப் பற்றியும் சிந்திக்காது, வேகமாகச் சென்றுவிட்டார். அங்குச் சென்றவுடன்தான் தெரிந்தது, தான் தன் கடவுச் சீட்டை கைப்பையிலேயே வைத்துவிட்டு வந்தது. அதற்குள் பாதுகாப்பு ஆய்விற்காக [security checking] அண்ணாச்சிகள் வரவும், இவரிடம் கடவுச் சீட்டு இல்லாததுக் கண்டு, மிகுந்த பரபரப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது.

தீவிர வாதம் தலைவிரித்து ஆடுகிற இது போன்ற சமயங்களில் ஒரு சிறு சந்தேகம் கூட அங்கு பெரும் புயலையேக் கிளப்பி விடுகிறது. இவர் கடவுச் சீட்டு என்னிடம்தான் உள்ளதென்பதை எவ்வளவுதான் எடுத்துக் கூறியும், அதனைக் காதில் வாங்காமல் பரபரவென பாதுகாப்பு அதிகாரிகள், ஒன்று கூடி அவரைச் சுற்றி வளைக்கவும் அவரால் அந்த களேபரத்தில் ஏதும் சரியாகப் பேசமுடியவில்லை போலும்! வியர்க்க விறு விறுக்க எதையோச் சொல்லியும் இருக்கிறார்.

ஆனாலும், அவர்கள் அதை காதில் வாங்காமல், அவரை அசையக் கூட விடவில்லை. இந்தக் களேபரத்தில், 2 மணிகள் எளிதாக ஓடிவிட்டது. சென்ற மனிதரைக் காணவில்லையே, எங்குதான் போய்த் தேடுவது, அந்த பிரம்மாண்ட விமான நிலையத்தில் என்று ஒரே தவிப்பாகிவிட்டது.

அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தால் திரும்பவும் அவர் என்னைத் தேட வேண்டிவருமே என அசையாமல் அங்கேயே இருக்க வேண்டியிருந்தது. அப்பொழுதுதான் என் மகள் கொடுத்த அலைப்பேசியை மறுத்தது எவ்வளவு தவறு என்பதை உணர்ந்தேன். அங்கும் இங்கும் அருகிலேயே சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போது ஒலி பெருக்கியில் எங்கள் இருவரின் பெயரும் ஒலிபரப்பக் கேட்டவுடன் என் கையும் காலும் ஓடவில்லை. என்னை நான் நிற்கும் அதே இடத்தில் நிற்கச் சொல்லி அறிவித்தார்கள்.

சில நிமிடங்களிலேயே, துப்பாக்கி ஏந்திய ஒரு பாதுகாவலருடன் வியர்க்க, விறுவிறுக்க வருகிறார் என்னவர். அந்தப் பாதுகாப்பு அதிகாரி என் கணவருடையது போலவே என்னுடைய குளிர் அங்கியும் இருப்பதைப் பார்த்து, சற்றே சந்தேகம் தணிந்தவராக, மெலிதாகப் புன்னகைத்துவிட்டு, என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு உயர் அதிகாரிகளிடம் சென்றார்.

அங்கு நுழைந்தவுடன் அத்துணை அதிகாரிகளின் முகத்திலும் சிரிப்பு. உடனே, அதில் ஒருவர், Vow, he must be right, this lady must be his wife, see both are wearing the same jacket, oh.......god........ என்றாரேப் பார்க்கலாம்?

இதற்குப் பிறகுதான், அவர்கள் இறுக்கம் குறைந்தவர்களாக, அமைதியாக பேச ஆரம்பித்தார்கள். இத்தனைக் கூற்று நடந்து முடிவதற்குள், ஐயோவா நகரத்திற்கான கடைசி விமானமும், கிளம்பிவிட்டது. திரும்பவும் அடுத்த நாள் மாலைதான் எங்களுக்கு விமானம்.

இதற்கிடையில் எங்களை அழைத்துச் செல்வதற்காக விமான நிலையத்தில் மனைவி குழந்தையுடன் காத்துக் கிடக்கும் எங்கள் மகனோ எங்களைக் காணாமல் தவித்துப் போய், என்ன செய்வதென்று புரியாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்க, நாங்களோ பொது தொலைப்பேசியைக் கூடத் தேடத் திராணியற்றவர்களாக, அந்த விமான நிலைய அதிகாரியின் உதவியுடனே எங்கள் மகனுக்கு விவரத்தைச் சொன்னோம்.

பொதுவாக இதுபோன்ற இறுக்கமானச் சூழலில்தான் என் மகனின் மூளை சுறு சுறுவென வேலைச் செய்யும். அவன் அந்தப் பனிப் புயல், அடை மழையில், மனைவி, குழந்தையையும் கூட்டிக் கொண்டு, 31/2 மணி நேரம் காரில் வந்து பெரும் சாதனையாக எங்களை அழைத்துச் செல்லும் வரை, அந்த பாதுகாப்பு அதிகாரிகளின் பார்வை வளையத்துக் குள்ளேயே குறுகுறுவென, உட்கார்ந்திருந்தது, எங்கள் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாத அனுபவமாகிப் போனது.

வெளிநாடு செல்லும் ஒவ்வொருவரும் கண்டிப்பாக இதைப் படித்துணர வேண்டியது அவசியம்.!

ஆனந்தம்.........பரமானந்தம். _ திரு சுகி சிவம்

நேற்று ஈரோடு புத்தகத் திருவிழா முழுவதுமாகக் களை கட்டியிருந்தது. சொல்லின் செல்வர் திரு சுகி சிவம் அவர்களின் பேச்சு, அத்துனை உள்ளங்களையும் கட்டி இழுத்து வைத்திருந்தது என்றால் அது மிகையாகாது. அரங்கு நிறைந்த காட்சியாக மட்டுமல்லாமல், ஆங்கிலத்தில், 'pin drop silence', என்பார்கள், அப்படி ஒரு அமைதியாக இருந்தது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் புத்தகம் வாங்கிப் படிப்பவர்களின் எண்ணிக்கை கூடிக் கொண்டே போய்க்கொண்டிருப்பதற்கு, இதுவே ஒரு சான்று. காரணம் அரங்கில் இருந்த பெரும்பாலானவர்களின் கைகளில் சில புத்தகங்களாவது இருந்தது.

ஐயா சுகி சிவம் அவர்கள் கூறியது போல, வெளிநாடுகளில் கொடுப்பது போன்ற அங்கீகாரம் நம் ஊர்களில் சமூகச் சேவை ஆர்வலர்களுக்கு வழங்கப் படுவதில்லை என்பதும் வருந்தக் கூடிய விசயம்தான். திரு ஸ்டாலின் குணசேகரன் அவர்களின் அருமையான 'விடுதலை வேள்வி' எனும் புத்தகங்களை அடியேனும் ஓரளவிற்குப் படித்திருக்கிறேன். அதற்குப் பின்னால் இத்துனை பெரிய உழைப்பு இருப்பது நேற்றுதான் தெரிந்தது. உயர்ந்த சேவைக்கு உரிய அங்கீகாரம்தான், மற்றவர்களையும் இத்தகையச் சேவைகளுக்கு ஊக்குவிக்கக் கூடியது என்பதுதானே நிதர்சனம்.

திரு. சுகி சிவம் அவர்கள் ஆனந்தம்....பரமானந்தம் எனும் தலைப்பில் வெகு அழகாக , கோர்வையாகப் பேசி அரங்கையே அந்த 1 1/2 மணித் துளிகள் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தார்.

நம் ஊரில் 'பூப்பு நன்னீராட்டு விழா' என்ற ஒரு விழா, பெண் குழந்தைகள் பூப்படைவதை, ஊருக்கேத் தம்பட்டம் அடிக்கும் வகையில், பெரிய திருமண மண்டபத்தில் 500 முதல் 1000 பேரைக் கூடத் திரட்டி, அந்த' திரட்டி' என்கிறச் சடங்கைச் செய்வார்கள். அதற்கு அவர் சாட்டையடியாக, தினந்தோறும் பூ பூக்கிறது, காய் காய்க்கிறது _ இதிலென்ன விசேஷமிருக்கிறது? அப்படித்தான் பெண்களும் அந்தந்த வயதில் பருவமடைவது இயற்கை. இதற்கு ஒரு விழா அனாவசியமானது என்று நாம் ஆழ்ந்து சிந்திக்க வேண்டிய ஒரு செய்தியைச் சொன்னார்.

அடுத்து, வாழ்க்கை என்பது நாம் பலரும் நினைத்துக் கொண்டிருப்பது போல, வெறும் சம்பவங்களால் ஆனது அல்ல. சம்பவங்கள் பற்றிய அனுபவங்களால் ஆனது என்ற ஆழ்ந்த சிந்தனைக்குரிய விஷயத்தை முன்னிறுத்தி அதற்கு அழகான விளக்கங்களும் அளித்தார்.

வாழ்க்கை ஒரு பயணம் என்றால் அது எதை நோக்கியது? மயானம் அல்லது மரணத்தை நோக்கித்தான் என்றாலும், அது எப்படி ஆரம்பித்ததோ அப்படித்தானே முடிய வேண்டும். அதாவது பிறப்பு என்பது ஆண், பெண் என்ற இரு உயிர்களின், [ அது மனிதனோ அல்லது மிருகமோ, பறவைகளோ எதுவாகவும் இருக்கலாம்] இன்பத்தின் உச்சத்தின் சங்கமம் தான். இப்படி பேரானந்தத்தில் ஜனித்த அந்த உயிர் பரமானந்தத்தில் தானே முடிய வேண்டும், துக்கத்தில் முடிந்தால் அது எப்படி சரியாகும்? என்ற பெரும் தத்துவத்தையும் விளக்கினார்.

'உடல்', என்கிற அருமையான கருவி, மகிழ்ச்சிக்காக அளிக்கப்பட்டதாகும். நல்லதோர் வீணை.இந்தக் கருவியை சரியான முறையில் பயன்படுத்தினால் மகிழ்ச்சிக்கு உத்திரவாதம்.

மேற்கோள்களை நம்பி அறிவை வளர்த்துக் கொள்வது முட்டாள்தனத்தின் உச்சமாம்!

தன் உடலை நேசிப்பது மட்டுமே ஆரோக்கியமாக வாழ்வதற்குரிய சரியான அணுகுமுறை. நோயின்றி இருப்பது மட்டுமே ஆரோக்கியமல்ல. தூங்கி எழும் போது, ஒரு குழந்தையைப் போல துள்ளிக் கொண்டு, ஆனந்தமாக எழுந்திருக்க முடிந்தால் அதுவே ஆரோக்கியமான நோயற்ற நிலை என்று அர்த்தமாம்.

மதம் என்பது, ஒரு எல்லையில் நின்று விடும்.ஆன்மீகம் அப்படியல்ல .மதம் நெடுஞ்சாலை போன்றது.கடந்து செல்வதற்கு மட்டுமே பயன் படுத்தப்பட வேண்டியது. குடியிருப்பதற்காக அல்ல. ஆகவே மதம் என்னும் பெயரால் மூட நம்பிக்கைகளை தூக்கி எறிதல் வேண்டும்.

மனம் எப்படி உருவாகிறது? சிறு வயது முதல் நாம் பார்த்த, கேட்ட சொற்கள், செயல்கள் ஆகியவற்றின் பதிவுகளே பிற்காலத்தில் ஆனந்தம், துக்கம் என்பதாக வெளிப்படுகிறது. இருப்பதைக் கொண்டு மகிழ்ச்சியடைவதைவிட்டு, இல்லாததை எண்ணி ஏங்குவதுதான் துக்கத்திற்கு காரணமாகிவிடுகிறது.

மனதை நிகழ்காலத்தில் நிற்க வைத்தால் மட்டுமே, மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும். இறந்த காலத்தையோ, எதிர் காலத்தையோ எண்ணிக் கொண்டு நிகழ் கால நிம்மதியை இழக்கக் கூடாது.

முல்லா கதையின் மூலமாக நகைச்சுவையாக, கழுதைகளோடு ஒத்துப் போனால், பிரச்சனையில்லாமல் அமைதியாக வாழ முடியும், என்றார். யாரையும், யாரும் மாற்ற முடியாது. அவரவர் பாரம்பரிய முறையில் ஒவ்வொருவரும் வளர்ந்துள்ளதால் அதனை மாற்றியமைப்பது, எளிதல்ல. அப்படியே ஏற்றுக் கொள்வதே எளிதானதாகும்.

மனதை அடக்கி ஆள நினைப்பதும் தவறானதாகும். மனதை அடக்க நினைப்பதைவிட கடக்க வேண்டியதே அவசியமாகும்.

மனதை, அறிவை பயன் படுத்தி ஆனந்தமாக வாழ்வதே சிறந்த வாழ்வாகும்.

ஆனந்தத்தில் பிறந்து, பேரானந்தத்தை அடைவது விழிப்பு நிலை _ AWARENESS அனைத்திலும் விழிப்பு நிலை அதுவே ஆனந்த நிலை!!!!!!!

மழையின் கீதம் _ கலீல் ஜிப்ரான்

நான் சொர்க்கத்திலிருந்து கடவுளால் துளிக்கப்பட்ட,

புள்ளியிட்ட வெள்ளி நூல்களாவேன்.

இயற்கை பிறகு நிலத்தையும், பள்ளத்தாக்கையும்

அணி செய்வதற்காக என்னை எடுத்துச் செல்கிறது.

நான் வைகறையின் மகளால்

தோட்டத்திற்கு அணி சேர்த்து

அழகூட்டுவதற்காக, இஸ்தாரின்

மகுடத்திலிருந்து பறிக்கப்பட்ட

அழகான முத்தாவேன்.

நான் அழும்போது, குன்றுகள் சிரிக்கின்றது.

நான் பணிவுடன் இருக்கும்போது, அந்த

மலர்கள் கொண்டாடுகின்றன.

நான் சிரம் தாழ்த்தும் போது, அனைத்துப்

பொருட்களும் பூரிப்படைகின்றன.

நிலமும் சிறு முகிலும் காதலர்கள்

அவர்களிடையில் நான் ஒரு

கருணையின் தூதுவன் ஆவேன்.

நான் ஒருவரின் தாகம் தணிக்கிறேன்

நான் மற்றவரின் பிணியைப் போக்குகிறேன்.

இடியின் குரல் என் வருகையை தெரிவிக்கின்றது.

வானவில் என் செய்கையை அறிவிக்கின்றது.

நான் பித்துப் பிடித்த மூலங்களின்

பாதத்தில் புறப்பட்டு, எழுச்சியுற்ற

மரணச் சிறகுகளின் கீழ் முடிவுறும்

உலக வாழ்வைப் போன்றவன்.

நான் கடலின் இதயத்திலிருந்து

மேலெழும்பி, தென்றலுடன் உயரப் பறக்கிறேன்.

என் தேவை உள்ள நிலத்தைக் கண்டால்,

நான் கீழே சென்று மலர்களையும்

மரங்களையும், இலட்சக்கணக்கான,

சிறு வழிகளில் ஆரத் தழுவிக் கொள்கிறேன்.

நான் என்னுடைய மென்மையான விரல்களினால்

சன்னல்களை சாந்தமாகத் தீண்டுகிறேன்.

மற்றும் என்னுடைய அறிவிப்பே,

வரவேற்பு கீதமாகும்.அனைவரும் அதனைக்

கேட்கலாம், ஆனால் உணர்ச்சிமிக்கவரே

புரிந்து கொள்ள முடியும்.

காற்றில் உள்ள வெப்பமே என்னை பிரசவிக்கிறது.

ஆனால் அதன் கைமாறாக நான் அதைக் கொல்கிறேன்.

பெண் ஆணிடமிருந்து எடுத்துக் கொண்ட

சக்தியைக் கொண்டே அவனை

வெற்றி கொள்வது போல.

நான்தான் கடலின் ஆழ்ந்த மூச்சாகும்;

நிலத்தின் நகைப்பாகும்;

சொர்க்கத்தின் கண்ணீராகும்.

அதனால் காதலுடனே _

ஆழமான கடலின் பாசத்தின் பெருமூச்சாவேன்: வண்ணமயமான நிலத்தின் ஆன்மாவின் நகைப்பு: சொர்க்கத்தின் நினைவுகளின் கண்ணீர்.

வெற்றிக் கனியை எட்டிப் பிடிக்க வேண்டுமா.........? வாருங்கள்..............

இன்பமும், துன்பமும் பிறர் தர வாரா !!

நம்முடைய வெற்றிக்கும், தோல்விக்கும் நாமேதான் முழு காரணமாகிறோம்.வாழ்க்கையில் வெற்றியடைய வேண்டுமா? அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்,மற்றும் செய்யக் கூடாது? வாருங்கள் பார்க்கலாம்.

ஒவ்வொரு ஆண்டும், புது வருடத்தில், நாம் ஒரு சில தீர்மானங்கள் எடுத்துக் கொள்கிறோம். அப்படி எடுத்துக் கொள்ளும் தீர்மானங்களை செம்மையாக நிறைவேற்றும் பட்சத்தில், நம்முடைய வாழ்க்கை தரம் உயரும் வாய்ப்பு அதிகரிக்கிறது. எந்தக் காரியத்தையும் தள்ளிப் போடாமல் செய்ய வேண்டிய வேளையில் தவறாமல் செய்ய வேண்டும் என்கிற ஒரு தீர்மானம் எடுக்கும் பட்சத்தில், நாம் வெற்றியை நோக்கி எடுத்து வைக்கும் முதல் படியாக அது மாறி விடுகிறது என்பதில் ஐயமில்லை.! அதனால் நாம் எக்காரணம் கொண்டும் நம்முடைய கடமைகளைத் தள்ளிப் போடுவதில்லை என்ற தீர்மானம் எடுத்துக் கொள்ளத் தயங்கக் கூடாது.

தாம் தள்ளிப் போடுபவர் இல்லையே என்ற எண்ணம் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் இருந்தாலும், பெரும்பாலும் ஏதோ ஒரு சூழ்நிலையில், ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக நாம் தள்ளிப் போட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.

உதாரணமாக, பலர் சிரமமான காரியங்கள் என்பதற்காகவோ, நீண்ட வரிசையில் நின்று பில் கட்டுவது, பல நாட்களாக சேர்த்து வைத்திருக்கும் பரண் குப்பையைச் சுத்தம் செய்வது போன்ற வேலைகளை முடிந்த வரை தள்ளிப் போட்டுத்தான் செய்கிறார்கள். ஆனால், சமீபத்தில் எடுத்த ஒரு ஆய்வறிக்கையின்படி 25%தினர், இது போன்ற பழக்கம், தங்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு தீராத பிரச்சனையாக உள்ளதென்றும், 40%தினர், பல நேரங்களில் இந்தத் தள்ளிப் போடும் வழக்கத்தினால், பல வாய்ப்புக்களையும், வருமானங்களையும் கூட இழந்திருப்பதாகவும் ஒப்புக் கொண்டுள்ளனர்.இதனால் எத்தனையோ, இழப்புக்களை சந்திக்கவும் நேரிடலாம்.

இந்த பழக்கம் விலைமதிப்பில்லாத நேரத்தை மட்டும் வீணடிக்காமல், மன அழுத்தத்தையும் அதிகரிக்க வல்லதாயினும், நம்முடைய குறிக்கோளை அடைவதிலும், கனவு நிறைவேறுவதிலும் தடைகளை ஏற்படுத்திவிடுகிறது. இது பிறவிப் பழக்கமோ, பரம்பரைப் பழக்கமோ அல்ல. இடையில் கற்றுக் கொள்ளும் ஒரு தீய பழக்கமே என்கின்றனர், வல்லுனர்கள்.இந்தப் பழக்கத்திலிருந்து விடுபடுவதற்கு,முதலில், நாம் எந்த வகையில் நேரத்தை வீணடிக்கிறோம் என்பதை இனம் காண வேண்டும்.இதற்காகப் பல மனோதத்துவ நிபுணர்கள் பல வழிமுறைகளைக் கண்டறிந்துள்ளனர். அதைப் பற்றி பார்ப்போம்.

முதற்படி; எப்பொழுது,எப்படி, ஏன் தள்ளிப் போடுகிறோம்? நம் வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒரு பகுதியில்தான் நாம் இதைச் செய்கிறோம். உதாரணமாக, பலர் தன் அன்றாடக் கடமைகள் எல்லாவற்றிலும் மிகத் தெளிவாக இருப்பவர்கள், வழக்கமான மருத்துவப் பரிசோதனை, உணவுக் கட்டுப்பாடு, போன்றவற்றில் கோட்டை விட்டு டிடுவார்கள்.இதனைக் கண்டு பிடிப்பதற்கு, கடந்த 6 மாத காலத்தில் நாம் எதற்கெல்லாம் தள்ளிப் போட்டிருக்கிறோம் என்பதைப் புரட்டிப் பார்க்க வேண்டும்.நம்முடைய தொழில் சம்பந்தப்பட்டதாகவோ, சமூக வாழ்க்கை, பொருளாதாரச் செயல்கள், இப்படி எதுவாகவும் இருக்கலாம். இது எதனால் தள்ளிப் போடப் பட்டது? பயம், சலிப்பு, களைப்பு, நன்றாக செய்ய வேண்டும் என்ற பேராவலாகவும் இருக்கலாம். இல்லை வேறு ஏதாவது பொழுது போக்கில் ஈடுபட்டு, இதையெல்லாம் தள்ளிப் போட்டோமா? இதைக் கண்டறிந்தாலே அதிலிருந்து, எளிதாக மீண்டு விடலாம்.

இரண்டாம் படி; நாம் எப்பொழுதுமே மிக நன்றாக ஒரு காரியத்தை செய்ய வேண்டும் என எதிர் பார்ப்போமானால், எல்லாவற்றையும் குழப்பிக்கொள்ளாமல் நிதானமாக நன்றாகச் செய்யலாம் என்று தள்ளிப் போடுவோம். தகுதிக்கு மீறிய உயர்ந்த தரத்தை எதிர்பார்ப்பதை தவிர்த்தாலே, இது போன்று தள்ளிப் போடுதலைத் தவிர்க்கலாம், என்று நியூயார்க்கைச் சேர்ந்த பிரபல எழுத்தாளர் ஜூலி, தன்னுடைய TIME MANAGEMENT FROM THE INSIDE OUT, என்கிற பத்திரிக்கையில் தெளிவாக குறிப்பிட்டுள்ளார். அதற்காக ஒழுங்கு முறையைக் கைவிட்டு விட வேண்டும் என்பது பொருளல்ல. தேர்ந்தெடுத்த ஒழுங்கு முறையைக் கடைப் பிடித்தாலே போதும்.எந்த வேலைக்கு அதிகப் படியான கவனம் தேவைப் படுகிறது என்பதைக் கண்டறிய வேண்டும்.இப்படிச் செய்வதால் முக்கியமாகத் தேவையான இடத்தில் நம் நேரத்தைச் செலவிட முடியும்.

மூன்றாம் நிலை; ஒரு வேலையை நாம் தள்ளிப் போடுவதற்கான காரணம் பல நேரங்களில் நம் அணுகு முறையால் தான். உதாரணமாக, தாம் எழுத வேண்டிய கணக்குகள், அல்லது, வரவு செலவுக் கணக்குப் போடுவது போன்ற வேலையை இரவு 10 மணிக்கு மேல் செய்வது. நம்முடைய தெளிவான சிந்தனைக்கு முட்டுக் கட்டை போடக்கூடிய அந்த வேலையைத் தேர்ந்தெடுப்பது, தம் வேலையைத் தள்ளிப் போடத் தூண்டுகிறது.

இது போன்று தொடர்ந்து தள்ளிப் போடுகிறோம் என்றால், அந்த வேலையச் செய்யும் முறையை சற்றே மாற்றியமைக்க வேண்டும் சலிப்படையச் செய்யக் கூடிய வேலைகளைச் செய்ய முற்படும் போது விடுமுறை நாளையோ, ஓய்வாக இருக்கும் நேரத்தையோ தேர்ந்தெடுத்து, மனம் விரும்புகிற நல்ல பாடலோ, பிடித்த உணவு வகைகளோ, பக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டு செய்ய முற்பட்டால எப்படித் தள்ளிப் போடும் எண்ணம் வரும்? எந்த வேலையாக இருந்தாலும், அதை விருப்பத்துடன் உற்சாகமாக, நகைச்சுவை உணர்வுடன்,ஒரு பாடமாக எடுத்துக் கொண்டு செய்ய வேண்டும்.அப்படியும் செய்ய முடியவில்லையென்றால் வேறு யாராவது மூலமாக வேலையை முடிக்கப் பார்க்க வேண்டும். தம்முடைய பொறுப்புக்களைத் தட்டிக் கழிக்கப் பார்ப்பதால், அதை நிறைவேற்றுவதற்குரிய சக்தியையும், நேரத்தையும் விட அதிகமாக செலவிட வேண்டி வரும், என்பதை மனதில் கொள்ள வேண்டும்.

நான்காம் நிலை; சில நேரங்களில் நாம் மிகவும் விரும்பிச் செய்யக் கூடிய வேலைகளைக் கூடத் தள்ளிப் போட நேரிடுகிறது. உதாரணமாக நல்ல அழகான கண்ணாடி ஓவியம் செய்து புதிதாகக் கட்டிய நம்முடைய வீட்டின் வரவேற்பறையில் மாட்ட வேண்டும் என்ற ஆசை. நம்முடைய மற்றப் பணிகள் மற்றும் பொறுப்புகள் காரணமாக இது தள்ளிப் போய்க்கொண்டே இருக்கலாம். கை வேலைகள் செய்கின்ற வேறு நண்பரையோ அல்லது பயிற்சி வகுப்பின் மூலமாகவோ ஒரு ஊக்கச் சக்தியைப் பெற்று, மளமளவென வேலையை முடிக்க முயல வேண்டும். அப்படி ஒரு வேலையை முடிக்கும் பட்சத்தில் ,அதை நமக்குப் பிடித்த உணவோடு, குடும்பத்துடன், கொண்டாடலாமே. சில நேரங்களில் ஒரு காரியத்தில் இறங்கும் போது, அதனால் அவமானப் பட்டுவிடுவோமோ அல்லது தவறாகப் போய்விடுமோ என்ற அச்சம் காரணமாகக் கூட தள்ளிப் போட்டுக் கொண்டே இருப்போம்.இது போன்ற நேரங்களில் நாமே நன்றாக சிந்தித்து எதற்காக அஞ்சுகிறோம் என்பதைக் கண்டறிந்து, அதனைத் தவிர்க்கப் பார்க்க வேண்டும். முடியவில்லையென்றால், நண்பர்களிடம் ஆலோசனை பெற்றாவது, அக் காரியத்தைத் தொடர முயற்சிக்க வேண்டும். அந்தக் காரியத்தின் மூலம் நமக்கு ஏதாவது ஆதாயம் கிடைக்கின்ற பட்சத்தில் அதை எப்படியாவது முடிக்க முயல வேண்டும்.

அமெரிக்க வல்லுனர்களான ரீட்டா மற்றும் ஜூலி ஆகியோரின் ஆலோசனைப்படி, அன்றாடம் முடிக்க வேண்டிய வேலைகளைக் குறிப்பெடுத்து வைத்துக் கொண்டு, அதனை தம் கைப்பட எழுதிக் கொள்ள வேண்டும்.

தேவையான ஓய்வு எடுக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் வேலை செய்யும் நேரத்தை நம்மையறியாமல் அது கைப்பற்றிவிடும்.

மிகவும் சலிப்படையச் செய்யக் கூடிய நீண்ட வேலையாக இருக்கும் பட்சத்தில், அதைப் பிரித்து ஒரு வாரத்திலோ அல்லது மாதக் கணக்கிலோ குறிப்பிட்டு நிர்ணயித்து சலிப்படையாமல் செய்து முடிப்பதற்கு வழி வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

போனில் பேசுவது, படிப்பது, எழுதுவது, இப்படிப்பட்ட மன உற்சாகம் அளிக்கக் கூடிய செயல்களுக்காகவும் நேரம் ஒதுக்க வேண்டும்.

மேற்கண்ட அனைத்து விசயங்களையும் உள் வாங்கி, செம்மையாக நம் கடமையை நேரந்தவறாமல் செய்யும் போது, வெற்றி நிச்சயம்தானே!!!!!! .

இளைஞர்களே............எங்கே போகிறோம்?

வசந்த கால பொன்மாலைப் பொழுது. பரந்து, விரிந்து, விழுதுகள் ஊன்றி நிழல் பரப்பிக் கொண்டிருக்கும், நெடிதுயர்ந்த ஆலமரம். அதன் உச்சியில் இரு கிளைகள் சங்கமிக்கும் இணைப்பின் மடியில் ஒரு குச்சி வீடு, அழகிய குருவிக்கூடு. குருவிக் குஞ்சுகள் குக்கூ......குக்கூ........குக்கூ என்று விடாமல் கத்திக் கொண்டேயிருக்க, சர் என்று எங்கிருந்தோ பறந்து வந்த தாய்க் குருவி அந்த குஞ்சுகள் ஒவ்வொன்றுக்கும் உணவை ஊட்டிக் கொண்டிருந்தது.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பறக்கவும் கற்றுக் கொண்டிருந்தன அந்தக குருவிகுஞ்சுகள் நாட்கள்தான். குஞ்சுகள் மெல்ல, மெல்ல பறக்கவும் கற்றுக் கொண்டிருந்தன, அந்தக் குஞ்சுகள். சில நாட்களிலேயே நன்கு பறக்க கற்றுக் கொண்டு, தன் இரையைத் தானே தேடவும், தனக்காக கூடு கட்டிக் கொள்ளவும் பழகிவிட்டன. பறவைகள், மிருகங்கள் எல்லாமே இப்படித்தான், ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு மேல் சுதந்திரமாக இருக்கவே பழகிக் கொள்கின்றன.

ஒரு தாய்ப்பறவை தன் குஞ்சுக்கு ஊட்டி வளர்க்கும் இந்த சுதந்திரப் பண்பு மனிதர்களும் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய அவசியமான ஒன்றாகும். தாங்கள், தங்கள் குடும்ப உறவுகளை சிரம் மேல் தாங்கி தங்கக் கூண்டில் எந்தப் பாதிப்பும் வராத வகையில் பாதுகாக்க வேண்டும் என்றுதான் ஒவ்வொரு மனிதனும் எண்ணக் கூடும். ஆனால் அதன் அளவு கோளில் ஒரு நிர்ணயம் வேண்டும். அதிக பாதுகாப்பு உணர்ச்சி, அவர்கள் வாழ்க்கை முன்னேற்றத்தைப் பாதிக்கச் செய்யும் பாச வலையாக மாறிவிடக் கூடாது . பெண் குழந்தைகளை பொத்தி வளர்க்க வேண்டியது எவ்வளவு அவசியமோ, அதே அளவு அவர்களுக்கு தனித்து சுதந்திரமாக இயங்கக் கூடிய தைரியத்தையும், முடிவெடுப்பதில் ஒரு தெளிவையும் ,எப்பேர்ப்பட்ட, சூழலிலும் தன்னைத்tதானே தற்காத்துக் கொள்ளவும் , சுய கட்டுப்பாட்டுணர்வையும், சிறு வயது முதலே ஊட்டி வளர்க்க வேண்டியதும் அவசியமாகிறது.

இன்றைய காலகட்டத்தில், பெண் குழந்தைகளும், படிப்பு, மற்றும் பணி காரணமாக தனியாக வெளிநாடுகளில் கூடச் சென்று வருடக் கணக்கில் தங்க வேண்டிய சூழ்நிலை க்கு ஆளாகிறார்கள். அதிக கட்டுப் பாட்டுடன் வளரும் குழந்தைகள், முதல் முறையாக முழுமையான சுதந்திரம் பெறும் போது, காணாததை கண்டது போன்ற ஒரு நிலைக்குத் தள்ளப் படுகிறார்கள். அது அவர்களின் வாழ்க்கைச் சூழல் மட்டுமன்றி பெற்றோரின் கனவு, நம்முடைய இந்தியப் பண்பாடு கலாச்சாரம் அத்துனையையும் பதம் பார்த்துவிடுகிறது.

மதுரையிலிருந்து வந்த ஒரு பெண்ணும் சென்னையிலிருந்து வந்த ஒரு இளைஞனும் அமெரிக்காவிற்கு பணி நிமித்தம் சென்றவர்கள், கண்ணோடு கண் நோக்கியதன் விளைவு, இன்று இருவரும் ஒரே வீட்டில் சேர்ந்து வாழ்ந்து [?] கொண்டிருக்கிறார்கள். இதையறியாத பெற்றோர் அவர்களுக்கு இந்தியாவில் வரன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

திடீரென ஒரு நாள் இது தெரிய வரும் போது அவர்கள் நிலை என்னவாகப் போகிறது என்று ஒரு பெற்றோரின் நிலையிலிருந்து யோசிக்கும் போது பேரதிர்சியாக உள்ளது. நம் குழந்தைகள் திரைகடல் ஓடியும் திரவியம் தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று பெருமைப் படும் அதே வேளையில் நம் கலாச்சாரம் எப்படியெல்லாம் சீரழிகிறது என்று சிந்தித்தால் அடிவயிறு கலங்கத்தான் செய்கிறது.

இன்னும் இருக்கிறது................

அடடா.........டென்சன் பார்ட்டியா.........நீங்க?

அவசரமாக அலுவலகத்திற்கு கிளம்பும் நேரம். இரண்டு சக்கர வாகனம் பழுது காரணமாக புறப்பட மாட்டேன் என்று அடம் பிடிக்கும் அந்த நேரத்தில், மன உளைச்சல் அதிகமாகி, வண்டியை காலால் உதைத்தால், கால் தான் வலிக்குமே தவிர வண்டி நகராது.அதை உணர்ந்து,அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும், ஆட்டோ பிடித்து போகலாமா அல்லது நண்பரிடம் உதவி கேட்கலாமா,என்பதைத்தானே யோசிக்க வேண்டும்.

மன அழுத்தம் ஏற்படுத்தக் கூடிய பதற்றமான மனோநிலை, சக்கரை வியாதி, அல்சர், இரத்தக் கொதிப்பு போன்ற பல வியாதிகளை முன் மொழியும் என்பதும் அனைவரும் அறிந்ததே.


வாழ்க்கைச் சூழலில் ஏற்படக்கூடிய மாற்றங்கள், அதன் காரணமான மோதல்கள், மற்றும் சவால்களை எதிர் கொள்ள வேண்டிய தருணங்கள், இவை அனைத்தும் மன அழுத்தத்தை தவிர்கக முடியாததாக்கிவிடுகிறது. மன அழுத்தத்தை தவிர்க்க இயலாவிட்டாலும், இதன் பின் விளைவுகளையாவது நம் கட்டுப்பாட்டிற்குள் வைத்துக் கொள்ள முடியும். இதற்கான யதார்த்தமான, நிரூபிக்கப்பட்ட சில வழிமுறைகள் பற்றிக் காண்போம்.

முதன் முதலில் சரியான, நெறிமுறைப் படுத்தப்பட்ட வாழ்க்கை முறை, பெரும்பாலும் மன அழுத்தத்தைக் குறைக்க வல்லது என்பது வல்லுனர்களின் ஒருமித்த கருத்தாகும்.

இதனை திட்டமிடுவதற்காக நாம் எடுத்துக் கொள்ளக் கூடிய நேரமே, இதற்கான மூலதனம் ஆகும். அதாவது அந்த வாரத்திற்குரிய வேலைகளை முதலில் திட்டமிடல் வேண்டும்.

வேலைக்குச் செல்லும் பெண்களாக இருந்தால் அந்த வாரம் முழுவதும், என்ன சமைக்கப் போகிறோம் என்பது வரை அனைத்து விபரங்களையும் முன் கூட்டியே முடிவு செய்து வைத்துக் கொள்ளலாம்.

வியாபாரம் செய்பவர்களாக இருந்தாலும் அந்த வாரத்திற்குரிய முக்கியமான அலுவல்கள், வங்கிக் கணக்கு வழக்குகள், வசூலுக்குச் செல்ல வேண்டிய நாட்கள் இப்படி அனைத்தையும் முடிந்த வரை வாரக் கடைசி நாளே, தீர்மானித்து, நாட்குறிப் பேட்டில் குறித்து வைத்து விட வேண்டும்.எல்லா வேலைகளையும் தானே பார்த்துக் கொள்ளும் பேர்வழி என்று, நேரம் போதாமல் மன அழுத்தத்தை ராக்கெட் வேகத்தில் எகிற விடாமல், குடும்பத்தில் உள்ளவர்களிடமோ, தமக்குக் கீழ் பணிபுரிபவர்களிடமோ பங்கிட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.

உணவின் மூலமாக ஆறுதல் பெற முடியும்.!
பெரும்பாலானவர்களுக்கு, மிகவும் மன உளைச்சலான நேரங்களில் ஏதாவது உணவு உட்கொண்டால், அது ஆறுதல் அளிப்பதாக இருக்கும். இதற்கான முதல் இடம் அரிசி உணவிற்குத்தான். மாவுப் பொருட்கள், மூளையில் சுரக்கின்ற செரோடினின் என்கிற இரசாயனப் பொருள் அளவை அதிகப்படுத்தி, முழு உடலுக்கும் ஒரு அமைதியைக் கொடுக்க வல்லதாம். இதன் காரணமாக மன அழுத்தத்தினால் வரக்கூடிய, கோபம், எரிச்சல் மற்றும் மனதை ஒருநிலைப் படுத்த முடியாத தன்மை போன்றவைகள் மட்டுப்படுத்தப் படுகிறது. இந்த மாவுப் பொருட்களின் சக்தி 2 முதல் 3 மணி நேரம் வரைதான் இருப்பதால் கலோரியின் அளவைக் கவனத்தில் கொண்டு அந்த உணவை 5 அல்லது 6 முறையிலான குட்டி உணவாகப் பிரித்து உண்ணலாம்.

சூழ்நிலைகளால் ஏற்படுத்தக் கூடிய மன அழுத்தத்தை சற்று நிதானமாகக் கையாண்டால், எளிதாக சமாளிக்க முடியும். எப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையாக இருந்தாலும், சறிது சிந்தித்து , அந்த குறிப்பிட்ட விசயத்தை விட்டு சற்றே வெளியே வந்து, அடுத்தவர் நிலையிலிருந்து, யோசித்தாலே போதும்.அந்தச் சூழல் மிக எளிதாகிவிடும். பிறகு தாமே தீர்வையும் கண்டு விட முடியும்.

நடைப் பயிற்சி, மன அழுத்தத்தைக் குறைக்கும் மாயச் சக்தியாகும்.அன்றாடம் குறைந்தது, முப்பது நிமிடங்களாவது, நடக்கும் வழக்கத்தைக் கொள்ளவேண்டும். இது மன அமைதியுடன் உடல் ஆரோக்கியத்தையும் ஊக்குவிக்கும்.

தினந்தோறும் முடிந்தவரை, ஒரு அரை மணி நேரமாவது, தான் மிகவும் விரும்பும் ஏதாவது ஒரு பொழுது போக்கில் ஈடுபடுவது நன்மை பயக்கும். முக்கியமாக குடும்ப விழாக்கள், நண்பர்கள் வீட்டு விழாக்கள் என்று இப்படி ஏதாவது வாய்ப்பு கிடைத்தால் அதை நழுவ விடக்கூடாது.

தவிர்க்க முடியாத நெருக்கடியான சூழ்நிலையில் மன இறுக்கத்தை தளர்த்துவதற்கு மிக எளிமையான ஒரு சிறியப் பயிற்சியை பற்றி பார்ப்போம். இதற்கு, "வயிற்று சுவாசம் " என்று பெயர். இந்த மூச்சுப் பயிற்சியினால் நுரையீரல் முழுவதும் நிறைந்து மூளைக்கு அத்தியாவசியமான ஆக்சிஜனை துரிதப் படுத்துகிறது.

ஆழ்ந்த, நிதானமான மூச்சை மூக்கின் வழியாக எடுத்து, அது அடி வயிறு வரை செல்வதை உணர வேண்டும். இப்பொழுது நீண்ட, மெதுவான மூச்சை வெளிவிட வேண்டும். வயிறு அப்படியே உள்ளே போய் சம நிலையில் இருப்பதை கவனிக்க வேண்டும். உள்ளே இருக்கும் மூச்சு கண்டிப்பாக அமைதியையும், நிம்மதியையும் அளிக்க வல்லதாக கற்பனை செய்ய வேண்டும். அதே போல் மூச்சு வெளியே விடும் போது அதனுடன் சேர்ந்து மன அழுத்தமும் போய் விடுவதாக நினைக்க வேண்டும். இது மன அழுத்தத்தைக் கட்டுப்படுத்தக் கூடிய ஒரு சிறந்த பயிற்சியாகும்.

எந்த காரியமாக இருந்தாலும் அதன் எளிதான பக்கத்தை மட்டும் பார்க்க பழகிக் கொள்ள வேண்டும்.

சந்திரன், ஒரு பெரிய அறுவை சிகிச்சைக்காக மருத்துவ மனையில் சேர்க்கப் பட்டார். அறுவை சிகிச்சை அரங்கிற்கு உள்ளே செல்லும் நேரம், அவருடைய மகனும், மனைவியும் கலங்கி, செய்வதறியாது நிற்க, உடனே, அவர்களுடைய குடும்ப நண்பர், வடிவேலு பாணியில்," ஃபீலிங்ஸ்ஸ்......... சரி சரி ஓவரா ஃபீல் பண்ணாதீங்க, இன்னும் 2 மணி நேரத்திலே வெளியே வந்துடுவாப்ல. அப்பறம் சண்டையை வைச்சுக்கலாம்", என்று சொல்லவும் எல்லோரும் கொல்லென்று சிரித்து விட்டனர், சந்திரன் உட்பட. இலேசான மனதுடன் சென்று நல்லபடியாக அறுவை சிகிச்சை முடிந்து திரும்பியும் விட்டார், சந்திரன். "வாய் விட்டு சிரித்தால் நோய் விட்டுப் போகும்", என்பார்கள்.நல்ல மனமார்ந்த சிரிப்பு, சதை இறுக்கத்தை தளர்த்தி, இரத்தக் கொதிப்பை மட்டுப்படுத்தி மன அழுத்தம் சம்பந்தப்பட்ட ஹார்மோன்களைக் குறைத்து, நோய் எதிர்ப்புச் சக்தியை ஊக்குவிக்கிறது.

மன அழுத்தமான நேரத்தில் காபி, கோகோ குளிர் பானங்கள் போன்றவைகள் நல்லதல்ல.

தொடர்ந்து கடுமையாக உழைக்க வேண்டிய நேரத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட இடைவெளியில் ஒரு சிறு ஓய்வாவது எடுக்க வேண்டும்.

தினந்தோறும் காலை வேளையில் அமைதியாக தியானம், பிரார்த்தனை, இவைகளை செய்வது நாள் முழுவதும், அதிகமான மன அழுத்தம் ஏற்படுத்தும் நார் அட்ரினலின் மற்றும் அட்ரினலின் போன்ற ஹார்மோன்களைக் கட்டுப் படுத்தி, அதனால் ஏற்படக்கூடிய பாதிப்பைக் குறைக்கிறதாம்.

இறுதியாக ஒன்றை நாம் நன்றாக நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அதாவது, நம்முடைய உள்மன அமைதி என்பது நம்மிடம் மட்டுமேதான் உள்ளது. எந்த மருத்துவரும், எந்த மருந்தும் இதற்கு துணை புரியாது. அதை உணர்ந்து நாமே நம்மை அமைதியாக்கிக் கொள்ள வேண்டும்!!
,