காதல் சின்னம்.

காதல் சின்னம்

அற்றைத் திங்களின்

அற்புத நிலவொளியில்

அரசனின் அந்தப்புரத்தின்

அரசனையில் அழகுப் பதுமையாய்

அன்பு மனம் கலந்திருந்த

அரிதான தருணமதில்

அட்சர சுத்தமாய்

அன்புக் கட்டளையிட்டாள்

அரியணைப் பதுமையாம் மும்தாசு.

இற்றைத் திங்களில்

இந் நிலவொளியில்

இம்மையில் இனியும்

இச்சை கொண்டொரு

இல்லாளை வேண்டாமல்

இவ்விரண்டு மக்களையும்

இன்பமுற வாழ வழி செய்து

இந்நிலையை காலம் முற்றும்

இப்புவியுலக காதலர் அனைவரும்

இறுமாப்புடன் நிமிந்து நோக்கும் வண்ணம்

இசைபட பளிங்கு மாளிகையது அமைத்து

இச்சகத்து மாந்தரும் இன்பம் பெற

இணையிலாதொரு காதல் சின்னம் அமைக்கவே

ஓம்காரமாய் ஓங்கி ஒலிக்குதொரு

ஒய்யார மண்டபம் ஒயிலாய்

ஒத்த மனமுடைய மனிதரையும்

ஒண்ணாய் உயிர் சேர்க்கச் செய்கிறது

ஒருமையாய் ஓய்ந்து போன உள்ளமும்

ஒத்தாரை உறவோடு ஏற்றுக் கொள்ளும்

ஒப்புயர்வில்லா உன்னத நிலையையும்

ஒருகாலும் மாறாத அன்பையும்

ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன்

ஓம்கார நாதனின் தண்ணளி வீசி

ஓங்கி உயர்ந்து நிற்கும் மாமலையாமே!!

சுடர் ஒளி.

சுடர் ஒளி

ஓர் உண்மைச் சம்பவத்தின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்ட சிறுகதை.

காலை நேர பரபரப்பு. மருத்துவர் குழு ரவுண்ட்ஸ் வரும் நேரம். ஒரு புறம் அறையை சுத்தப்படுத்தும் பணியாளர்கள். மறுபுறம் நோயாளிகளுக்குத் தேவையான பணிவிடைகள் செய்யும் செவிலியர்கள் என்று மருத்துவமனை அல்லோகல்லோலப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. 106 ஆம் எண் அறைக்கு தனலட்சுமி புதிதாக வந்து சேர்ந்திருக்கும் நோயாளி. கணவர் ராதாகிருஷ்ணன் ஒரு மத்திய அரசு நிறுவனத்தின் உயர் பதவியில் இருப்பவர். தனலட்சுமி நல்ல தெய்வீகக் களையான முகம். பார்த்தவுடன் கையெடுத்துக் கும்பிடத் தோன்றும் கம்பீரமானதோற்றம்.

உடல் நிலை மோசமான அந்நிலையிலும் காலையில் டவல் பாத் எடுத்து, அழகாக நெற்றியில் குங்குமப் பொட்டிட்டு , இளம் பச்சை வண்ணத்தில் சுங்கடி பட்டுச் சேலையும் அதற்கு ஏற்றாற் போல அதேவண்ண இரவிக்கையும் அணிந்து, இலட்சுமி அம்சமாகவே காட்சியளித்தார். அந்த வார்ட் பக்கம் செல்பவர்கள் அவரைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் இந்த அம்மாவிற்கு என்ன வியாதியாக இருக்கும், வயதும் நடுத்தர வயதுதான் என்று சந்தேகத்தோடு மறுபடியும் திரும்பிப் பார்க்காமல் செல்ல மனம் வராது.

அன்று காலை நர்ஸ் நம்ருதா டியூட்டிக்கு நான்கு நாட்கள் விடுமுறைக்குப் பிறகு வந்தாள். தனலட்சுமியை முதன் முதலில் பார்த்தவுடன் ஒரு மரியாதை தோன்றினாலும் அவருடைய கேஸ் ஷீட்டை பார்க்கும் ஆவல்தான் அதிகமானது. அதற்கான முயற்சியில் இருந்த போது, தனலட்சுமி நம்ருதாவை ஏற இறங்க பார்த்து விட்டு,

“ என்னம்மா, இது எத்தனாவது மாதம்? வயிறு பெரிதாக உள்ளதே?”, என்றாள்.

நம்ருதாவும், “ எட்டு மாதம்”, என்றாள், சற்றே நாணத்தால் தலை குனிந்தபடி.

“ ஏம்மா, மாதம் நெருங்கிவிட்டது போல் உள்ளதே. வயிறு நன்றாக இறங்கியுள்ளதே. மெட்டர்னிட்டி லீவ் எடுக்கவில்லையா?,” என்றாள்.

பதில் சொல்ல சற்று தயங்கினாலும், தனலட்சுமியின் அக்கரையான பேச்சும், அன்பான பார்வையும், அவள் கேள்விக்கு பதில் சொல்வதில் எந்த தயக்கமும் காட்ட முடியவில்லை நம்ருதாவால்.

தன் கணவன் ரயில்வே காவல் துறை அதிகாரியாக பணிபுரிந்ததால் அதிக அழுத்தம் காரணமாக மதுப் பழக்கத்திற்கு அடிமையானதன் விளைவாக இன்று பக்கவாதத்தினால் அவதிப் படுவதாகவும், பணிக்குச் செல்ல முடியாத வேதனையுடன் மருத்துவச் செலவின் பாரமும் சேர்ந்து தன்னால் விடுமுறை எடுக்க முடியாத சூழலை உருவாக்கியதன் பின்னணியை தயக்கமின்றி அவளால் கூற முடிந்தது. எட்டு ஆண்டுகளாக குழந்தைப்பேறு இல்லாமல் தவித்த தங்களுக்கு ஆண்டவர் கருணையால் தற்போது கிடைத்த வரத்தை பொக்கிஷமாக காக்க வேண்டிய கட்டாயத்தையும் மனம் விட்டு ஒரு தாயிடம் கொட்டித் தீர்ப்பது போல கொட்டித் தீர்த்தாள் நம்ருதா. காதல் மணம் புரிந்த காரணத்தினால் , இரு குடும்பத்தாரின் உறவும் இல்லாமல் போன சோகக் கதையும் இணைந்து இன்று தன்னை பாடாய்ப் படுத்துவதைத் தவிர்க்க முடியாமல் ஏங்கும் ஏக்கத்தை அவள் வார்த்தைகள் தெளிவாக படம்பிடித்துக் காட்டின.

பேசிக் கொண்டே தனலட்சுமி அம்மாவின் கேஸ் ஷீட்டை எடுக்கப் போனவள், அட்டெண்டர் வந்து, ஒரு அவசர கேஸ் வந்துள்ளதால் மருத்துவர் அழைப்பதாகக் கூறவும் அப்படியே விட்டு விட்டு பிற்பாடு வருவதாகக் கூறிச் சென்று விட்டாள். ஒரு பிரசவ கேஸ், குழந்தை கொடி சுற்றி இருந்ததால் மிகச் சிரமமான நிலையில் நல்லபடியாக தாயிடமிருந்து சேய் பிரிந்து வருவதற்குள் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. இரவு வரை பெரும் போராட்டமாகி விட்டது. கணவனின் நினைவு வந்த மாத்திரத்தில், வேறு நினைவெதுவும் அற்றவளாக வீடு திரும்பினாள், நம்ருதா.

மறுநாள் காலை பணிக்கு வந்தவுடன், ஏனோ தனலட்சுமி அம்மாவின் நினைவாகவே இருந்தது நம்ருதாவிற்கு. உடனடியாகச் சென்று அவருடைய கேஸ் ஷீட்டைப் பார்க்க மனம் துடித்தாலும், மற்ற அவசரப் பணிகள் அவளைத் தடுத்து நிறுத்தி வைத்திருந்தது.

பணியில் மூழ்கியிருந்த சமயம் வார்ட் பாய் வந்து ஒரு எமர்ஜென்ஸி கேஸை, ஸ்கேன் அறைக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டுமென்று கூறவும், அந்தப் பையன் பின்னாலேயே சென்றவள், அவன் 106 ஆம் எண் அறை இருந்த பகுதிக்குச் செல்லவும், அவள் மனம், ‘ கடவுளே தனலட்சுமி அம்மாவின் அறையாக இருக்கக் கூடாதே’, என்று தன்னையறியாமல் வேண்டிக் கொள்ள ஆரம்பித்தது.

ஆனால், விதி யார் வேண்டுதலையும் பொருட்படுத்தாமல், தன் தர்ம நியாயப் படித்தானே காரியங்கள் செய்து கொண்டிருக்கிறது? அப்படியானால் வேண்டுதல் என்பதன் அர்த்தமே பொய்யாகிப் போய்விடுகிறதே?

அந்தப் பையன் சரியாக தனலட்சுமி அம்மாவின் அறையின் வாசலில் சென்று நின்று கொண்டிருந்தான். மனம் படபடக்க ஆரம்பித்தாலும், ஒரு கணத்தில் கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வந்தவள், பரபரவென செயலாற்றத் துவங்கினாள் நம்ருதா.

உள்ளே தனலட்சுமி அம்மாவிற்கு வெண்டிலேட்டர் பொருத்தியிருந்தார்கள். லேசான மயக்கத்தில் இருந்தார் அவர். அவரை பையனின் உதவியுடன் ஸ்ட்ரெச்சரில் மாற்றி, சலைன் பாட்டிலை ஒரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு அந்தப் பையன் ஸ்ட்ரெச்சரை தள்ளிக் கொண்டுப் போக, மூன்றாம் மாடியில் இருந்த ஸ்கேன் அறைக்கு லிப்டில் அழைத்துச் சென்றனர். தனலட்சுமி அம்மாவின் கணவரின் முகத்தில் இருந்த சோகம் நம்ருதாவின் மனதிலும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. அவர்களின் ஒரே மகன், 15 வயது இருக்கலாம், என்பது உறவினர்கள் பேச்சிலிருந்து தெரிய வந்தது. தேம்பித் தேம்பி அழுது கொண்டிருப்பதும், தந்தை ஆறுதல் சொல்ல இயலாத நிலையில் நின்று கொண்டிருப்பதையும் பார்த்து உறவினர்களும் விக்கித்து நின்று கொண்டிருந்தனர்.

இவையனைத்தையும் கவனித்தாலும், நம்ருதா, உடனே தனலட்சுமி அம்மாவை தாமதிக்காமல் ஸ்கேன் அறைக்கு அழைத்துச் சென்று பார்த்து, விரைவில் சிகிச்சையை ஆரம்பிக்க வழி செய்ய வேண்டுமென்ற உந்துதலில் தன் நிறைமாத பாரச் சுமையையும் பொருட்படுத்தாது பரபரப்பாக இயங்கத் தொடங்கினாள்.

லிப்டில் தனலட்சுமி அம்மாவின் நெருக்கமாக நின்று கொண்டு, அவர் தலையை ஆதரவுடன் தடவிக் கொடுத்து, “ எல்லாம் சரியாகிவிடும் அம்மா, கர்த்தர் ஒருகாலும் தங்களைக் கைவிட மாட்டார். தைரியமாக இருங்கள்”, என்றாள் நம்ருதா ஆதரவுடன்.

அரை மயக்கத்தில் இருந்த தனலட்சுமி அம்மாவோ நம்ருதாவின் கையை இருகப் பற்றிக் கொண்டு ஏதோ பேச வேண்டும் என்பது போலவும் வெண்டிலேட்டரை எடுக்க முயற்சிப்பது போலவும் சைகை செய்தார். ஏதோ தன் சிரமம் குறித்து சொல்லப் போகிறார் என்ற எண்ணத்தில் குனிந்து வாயருகே காதை வைத்துக் கொண்டு கேட்க முயற்சித்தாள் நம்ருதா. பேச முடியாத அந்த நிலையிலும், மிகச் சிரமப்பட்டு, தனலட்சுமி அம்மாள் சொன்ன அந்த விசயம் நம்ருதாவை கண் கலங்கச் செய்தது. ‘இதெல்லாம் பின்பு பார்த்துக் கொள்ளலாம் அம்மா, நீங்கள் ஓய்வெடுங்கள்’, என்றாள் நம்ருதா.

ஸ்கேன் அறைக்குச் சென்று, தனலட்சுமி அம்மாவை மெதுவாக தூக்கி படுக்க வைத்தாள். மனதில் ஏனோ பெரும் பாரம் நிறையத் தொடங்கியது. அந்த மின் இயந்திரம் உள்ளே இருக்கும் விபரீதங்கள் அனைத்தையும் தெள்ளத் தெளிவாக படம் பிடித்துக் காட்டத் தொடங்கியது. நம்ருதாவின் இதயமும் வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது.

நல்ல இதயத்தைக் கொடுத்த அந்த ஆண்டவன், எத்துணை இரக்கமற்ற அரக்கன் என்பதை தெளிவாக படம் பிடித்துக் காட்டியது அந்த மின் சாதனம். ஆம், தனலட்சுமி அம்மாவின் மார்பகப் புற்று நோய், அவருடைய மொத்த உள்ளுருப்புகளையும், பாரபட்சமின்றி பாதித்திருந்தது. உள்ளிருந்தே கொல்லும் வியாதியாக இறுதி எல்லையைத் தொட்டிருந்தது. தன் கண்களையே நம்ப முடியாதவளாக திரும்பவும், மருத்துவர் அறிக்கையையும் படித்து உறுதிப் படுத்திக் கொண்ட நிலையில், செய்வதறியாது, நேரே பிரார்த்தனை அறைக்குச் சென்று மனதார பிரார்த்திப்பதைத் தவிர வேறு வழி அறியாதவளானாள்.

பணி நேரம் முடிந்தும், வீடு திரும்ப எண்ணமில்லாதிருந்தும் உடல் அசதியும், கணவனின் நினைவும் சேர்ந்து அவளை வீடு நோக்கி நடக்கச் செய்தது. அடுத்து வந்த சில நாட்கள் தனலட்சுமி அம்மாவின் உடல் படும் வேதனையால், நல்லுள்ளம் கொண்டோர் அனைவரும் மன வேதனை கொள்வது தவிர்க்க முடியாததாகிப் போனது.

அன்று வெள்ளிக்கிழமை. உடல் அசதியால் பரபரப்பாக இயங்க முடியாது சற்றே

மெத்தனம் காட்டியதன் விளைவு மருத்துவ மனைக்கு காலம் தாழ்ந்து வர வேண்டியதாகிவிட்டது. தலைமை மருத்துவரிடம் வழக்கம்போல் பாட்டு கேட்க வேண்டிவருமே என்ற அச்சத்துடனே மருத்துவமனையினுள் அடியெடுத்து வைத்தவள், தலைமை மருத்துவர் தன் இருக்கையில் இல்லாதது கண்டு சற்றே பெருமூச்சு விட்டாள், நம்ருதா.

ஆனால் அது வெகு நேரம் நீடிக்கவில்லை. மருத்துவமனை மிகவும் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. தனலட்சுமி அம்மாவின் அறையின் புறம்தான் அந்த பரபரப்பு என்பதை அறிந்த மாத்திரத்தில் அவள் அதிர்ச்சியடைந்ததோடு ஏதோ விபரீதம் நடக்கப் போவதாகவும் உணர்ந்தாள். தன் உடற்சுமையையும் பொருட்படுத்தாது வேகமாக ஓட்டமும் நடையுமாக தனலட்சுமி அம்மாவின் அறையை நெருங்கினாள். தலைமை மருத்துவர் அங்குதான் பரிசோதனை நடத்திக் கொண்டிருந்தார். இவளைக் கண்டவுடன் இன்றும் தாமதமா என்பது போல பார்வையிலேயே கோபத்தின் எல்லையை வெளிப்படுத்தினார்.

தனலட்சுமி அம்மாவோ மூச்சுத் திணறலால் துடித்துக் கொண்டிருந்தார். வெண்டிலேட்டர் பொருத்தப்பட்டிருந்தது. மருத்துவர் சலைன் பாட்டிலில் வேறு ஏதோ மருந்தை ஏற்றிக் கொண்டிருந்தார். அந்த அம்மாவோ மிகவும் துவண்ட நிலையில் நினைவுகளும் தப்பிக் கொண்டிருந்தது புரிந்த போது பேரதிர்ச்சியாக இருந்தது நம்ருதாவிற்கு. இரவு சென்று காலை வருவதற்குள் இத்தனை கொடுமையான ஒரு நிலைமையை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை அவள். 37 வயதேயான தனலட்சுமி அம்மாவிற்கு இப்படி ஒரு அவசர முடிவு மிகக் கொடியதாகும். அடுத்த சில மணித்துளிகள் கல் நெஞ்சையும் கரையச் செய்யும், விளக்க முடியாத சம்பவங்கள். அவர் உடல் படும் மரணவேதனையுடன் ஒரு படி அதிகமாக அவரின் கணவர் மற்றும் ஒரே மகனும் தாங்கொணாத்துயரில் இருந்தனர். உறவினர்களும் அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொல்ல முயன்று தோற்றுக் கொண்டிருந்தனர்.

இந்த நேரத்தில்தான் யாருமே எதிர்பார்க்காத வகையில் தனலட்சுமி அம்மாள், அணையப் போகும் தீபம் சுடர்விட்டு பிரகாசிப்பது போல, வெண்டிலேட்டரை தானே எடுத்துவிட்டு நம்ருதாவை அருகே அழைத்து, மெல்லிய குரலில் அவளிடம், இனிமேல் கொஞ்ச நாட்களுக்கு குழந்தை பெரிதாகும் வரை தான் பணிக்கு விடுமுறை எடுத்துக் கொள்ளவும், கணவருக்குத் தேவையான மருத்துவ சிகிச்சைகள் பெறுவதற்கும் தங்கள் லயன்ஸ் கிளப் டிரஸ்ட் மூலம் ஏற்பாடு செய்துள்ளதாகவும் அதற்கான கடிதம் தன் தலையணை அடியில் இருப்பதாகவும் சைகை மூலமும் வார்த்தைகள் மூலமும் புரிய வைத்தார், அந்த தெய்வப் பெண்மணி. இதனைக் கண்ட அத்துணைக் கண்களிலும் இரத்தக் கண்ணீர் வடிந்ததென்றால் அது மிகையாகாது. ‘மனிதம்’ என்பதன் முழுப் பொருளாக விளங்கிய ஒரு மாமனிதம்!

அந்த நொடி நம்ருதாவின் இதயம் துடித்து, மனதோ, தனலட்சுமி அம்மாவின் உயிர் தன் கருவில் இணைய வேண்டுமென ஏங்க ஆரம்பித்தது. கண்களை மூடி மனமார பிரார்த்திக்க ஆரம்பித்தாள் அந்த அபலைப் பெண். கர்பிணிகளின் வேண்டுதல்கள் பெரும்பாலும் செவிசாய்க்கப்படுவதாக நம்பிக்கையும் உண்டு.

தனலட்சுமி அம்மாவின் உயிர் அமைதியாக அடங்க ஆரம்பித்தது.......... திடீரென நம்ருதாவிற்கும் பிரசவ வேதனை ஆரம்பித்தது. அவள் மயக்கம் தெளிந்து கண் விழித்து பார்த்தபோது தன் அருகில் அழகானதொரு பெண் குழந்தை நிச்சலமாக உறங்கிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்ட மாத்திரத்தில் ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள்...........

கனவு தேசம்.

அன்று சனிக்கிழமை. மாலை நேரம். பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் என் அன்புத் தோழி மித்ராவை வீட்டின் வெளியே தோட்டத்தில் காண முடிந்தது. வார இறுதி நாட்களில் மட்டும்தான் அவளைக் காண இயலும்.

“ மித்ரா, இந்த கோடை விடுமுறைக்கு எங்கே போகப் போகிறீர்கள்?”, என்று கேட்டபோது, என் குரலில் சற்றே பொறாமை தலை தூக்கியதை மறைக்க முடியவில்லை.

“ ஓ, அதைக் கேட்கிறாயா. இன்னும் இதுவரை முடிவு செய்யவில்லை. எனக்கும், சந்துருவிற்கும் [ கணவனை பெயர் சொல்லி அழைக்கும் உயர்ந்த நாகரீகம் !] எத்தனை நாட்கள் ஆபிஸில் லீவ் கிடைக்கப் போகிறது என்பதைப் பொறுத்துத்தான் முடிவு பண்ண வேண்டும் !”

“ ரித்திக்காவிற்கு அடுத்த வாரத்திலிருந்து லீவ் ஆரம்பித்துவிடும் இல்லையா ?” என்றேன்.

”ஆமாம், ஆனால் அவள் பள்ளியில் இந்த முறை அந்தமான், நிக்கோபார் தீவுகளுக்குக் கூட்டிச் செல்கிறார்கள். அவளும் செல்கிறாள்”.

“ சரி, சரி, இந்த முறை நீங்க இரண்டு பேரும் தனியா இரண்டாம் முறையா ஹனிமூன் போகப்போறீங்க”, என்றேன் பெருமூச்சுடன்.

அவள் ஒரு குறும்புப் பார்வையுடன், “அதற்கெல்லாம் வயசு தாண்டிவிட்டது. அதுமட்டுமில்லை, நாங்கள் இருவரும் ஓடி ஓடி அலுத்துப் போய்விட்டோம். ஒரு நாளாவது வீட்டில் அமைதியாக ஓய்வெடுத்தால் போதும் என்றிருக்கிறது”, என்று அலுத்துக் கொண்டாள்.

“என்னைப் போலவா? அந்த விஷப் பரீட்சையெல்லாம் வேண்டாம் மித்ரா, அது ரொம்ப சிரமமான காரியம்.நாள் முழுவதும் வீட்டிலேயே அடைந்துக் கிடப்பது சாமான்ய காரியமில்லை “, என்றேன்.

“சும்மா, விளையாட்டிற்குச் சொன்னேன். நாங்கள் இருவரும் வேலையை விடுவது பற்றி கனவிலும் நினைக்க முடியாது. எங்களுடைய செலவு அப்படி.குழந்தையையும் அப்படியே கேட்பதெல்லாம் கொடுத்து வளர்த்து விட்டோம். அதனால் இருவரும் சம்பாதிக்காவிட்டால் கட்டுபடியாகாது “, என்றாள்.

“சரி, அதைவிடு, இந்த முறை எங்கே போகப் போகிறீர்கள். நீங்கள் இன்னும் ஜெர்மனி போகவில்லை என்று நினைக்கிறேன். !’, விடாப்பிடியாக.

“இல்லையே, 2007 லேயே, ஜெர்மனி சென்று வந்துவிட்டோமே “.

“அப்போ ஸ்டேட்ஸ் போகப் போகிறீர்களோ?”,

‘இல்லம்மா’ என்ற போது அவளுடைய சலிப்பு அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது.

“ வெளிப்படையா சொல்லனும்னா, நாங்க எங்க புரோகிராமை பற்றி வெளியே சொல்வதே இல்லை.காரணம், அத வாங்கிகிட்டு வா, இதை வாங்கிட்டு வா, என்று சொந்தக்காரர்களின் தொல்லைதான்”,

என் முக வாட்டத்தைக் கவனித்தவளாக, ‘நான் உன்னைப் பத்தி சொல்லவில்லை மாலா, தவறாக எடுத்துக் கொள்ளாதே’, என்றாள் ஆதரவாக என் கையைப் பற்றியபடியே.

‘ஒண்ணு மட்டும் என்னால இப்ப சொல்ல முடியும் மாலா, இந்து முறை சந்திரு என் சாய்ஸ்ஸீக்கே விட்டு விட்டார். நான் தான் முடிவு பண்ணப் போகிறேன் எங்கு செல்வதென்று ‘, என்றாள் பெருமை பொங்க.

‘ஆஹா, வெரி குட், எப்பவும் அவர்தான் முடிவு பண்ணுவார், இந்த முறை உன் சாய்ஸ், ஜமாய், மித்ரா. உன் கனவுத் தேசம் எதுன்னு எனக்கு மட்டும் சொல்லுவியா?”, என்றேன் ஆர்வத்துடன்.

‘கனவுத் தேசம்’ என்று திரும்பக் கூறிய மித்ரா, ஒரு கணம் கண்ணில் ஆர்வம் பொங்க, ஏக்கத்துடன், ‘கனவுத் தேசம்’ என்று திரும்பக் கூறினாள்.

அவள் கற்பனையை கலைக்கும் விதமாக, ‘உன் சான்ஸை முழுமையாக பயன்படுத்திக் கொள் மித்ரா. அவர் விருப்பத்தை உன் மேல் திணிப்பதை அனுமதிக்காதே’ என்று அறிவுறுத்தினேன்.

‘கட்டாயமாக, எப்படி இருந்தாலும் நான் முடிவு பண்ணியவுடன் முதலில் உன்னிடம் கூறுகிறேன்’ என்றாள் நம்பிக்கையாக.

நானும், ‘ஓகே, ஓகே, எப்பவும் போல இந்த முறையும் நாங்கள் எங்கேயும் போகவில்லை. நீ விரும்பினால், வழக்கம்போல சாவியை எங்களிடம் கொடுத்துச் செல் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம்’, என்றேன் அக்கரையாக.

ஏக்கமான என்னுடைய இந்தப் பேச்சிற்கு காரணம் இல்லாமல் இல்லை. என் கணவர் பக்கத்திலிருக்கும் பழனி மலைக்கு கூட்டிச் செல்வதற்குக் கூட கணக்குப் பார்ப்பவர். அம்மா வீட்டைத் தவிர எந்த ஊருக்கும் போவது என்பது எனக்கு கனவில் மட்டும்தான். பாவம் அவர்தான் என்ன செய்வார், வியாபாரத்தில் முட்டி மோதி எவ்வளவுதான் உழைத்தாலும் சாண் ஏறினால், முழம் சறுக்குகிறது.நாம் பிறந்த நேரம் அப்படி! குழந்தைகள் படிப்புச் செலவு, கரண்ட் பில், போன் பில் என்று பட்ஜெட் போட்டு, போட்டு செலவு செய்ததால்தான், இந்த சிறிய வீடாவது கட்ட முடிந்தது. அதற்கே அந்த கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும்..........

மித்ரா வீடு என்பதைவிட பங்களா என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். 8000 சதுர அடியில், சுற்றி தோட்டம் மற்றும் போர்டிகோ என்று சகல வசதியும் கொண்ட அந்த பங்களாவின் பக்கத்தில் எங்களின் சாதாரண வீடு மட்டும்தான். 1 கிமீ தூரத்திற்கு வேறு காலனியோ, வீடோ எதுவும் கிடையாது. முள் காடும், காட்டுப் பூச்செடிகளும் நிறைந்த அந்த இடத்தில் எங்கள் இரண்டு வீடு மட்டும்தான்.

நான் எப்பொழுதுமே மித்ராவின் வாழ்க்கை முறையைப் பார்த்து பொறாமைப் படுவேன். மித்ராவின் கணவர் சந்திரு ஒரு பெரிய அமெரிக்க நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் உயர் அதிகாரி. ஒரு கணிணி வல்லுநர். மித்ராவும் அவருக்குச் சளைத்தவள் அல்ல. எலக்ட்ரானிக் பொறியியல் துறையில், ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் உயர் பதவியில் இருப்பவள். வீடு முழுக்க பல நாட்டுப் பொருட்கள் அலங்காரமாக வீற்றிருக்கும். தினந்தோறும் வீட்டில் மாலை நேரத்தில் நண்பர்கள், தொழில் முறை நபர்கள், உறவினர்கள் என்று இரவு வெகு நேரம் வரை வீட்டில் கலகலப்பிற்கு பஞ்சம் இருக்காது. இரவு வேகு நேரத்திற்குப் பிறகு தான் கார் கிளம்பும் ஓசையும் மகிழ்ச்சியான பிரிவு உபசார மொழிகளும் கேட்கும். வீடு அமைதியாக இருக்கிறதென்றால் அவர்கள் ஏதோ பார்ட்டிக்குச் சென்று விட்டார்கள் என்று அர்த்தம். அவர்கள் வீட்டில் இல்லாத நேரமெல்லாம் என் மனம் கிடந்து அடித்துக் கொள்ளும். ஐயோ, எத்தனை அழகான வீடும், தோட்டமும் அனுபவிப்பாரற்றுக் கிடக்கிறதே....என்று. அதுசரி வீட்டை தலையில் தூக்கிக் கொண்டா போக முடியும்?

மித்ரா சரியான புத்தகப் பிரியை. அவள் அறை முழுவதும் புத்தம் புதிய புத்தகங்கள் பல கேட்பாரற்றுக் கிடக்கும். சந்திருவோ பாட்டுப் பிரியர். சிடிக்கள், டிவிடிக்கள் என்று பிரிக்காமல் கூட இறைந்துக் கிடக்கும். இருவரும் என்றாவது ஒரு நாள் தங்களுக்கு இத்யெல்லாம் அனுபவிக்க நேரம் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையோடு வாங்கிக் குவித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

அவர்கள் வீட்டில் போட்டிருக்கும் விலையுயர்ந்த சோபாக்கள் , கார்பெட்டுகள், ஓவியங்கள் போன்றவற்றை வீட்டிற்கு வரும் விருந்தாளிகள் அனுபவிக்கும் அளவிற்குக் கூட இவர்கள் அனுபவித்திருக்க வாய்ப்பில்லை. தோட்டத்திலிருக்கும் அந்த விளையாட்டு மைதானத்தையாவது, ரித்திகா தன் நண்பர்களுடன் விளையாட பயன்படுத்துவாள்.

ஆனால், தோட்டக்காரனால், ஒழுங்காகப் பராமரிக்கப்பட்டு அங்கு மணம் பரப்பிக் கொண்டிருக்கும் மனோரஞ்சித மரம், அழகழகான ரோஜா மற்றும் குரோடன்ஸ் செடிகள், மெத்தென்ற பச்சைக் கம்பளம் விரித்தது போன்ற அந்த புல்வெளிகள் இவையெல்லாம் கேட்பாரற்றுக் கிடப்பதைப் பார்க்க மனது சங்கடப்படத்தான் செய்கிறது.

மித்ரா குடும்பத்தின் பிசியான வாழ்க்கையில் ஓய்வு என்பது, இவர்கள் வெளிநாட்டிற்கு கோடை விடுமுறைக்குச் செல்வது மட்டும்தான். ஊரைச் சுற்றிவிட்டு அலுத்துப் போய் ஏகப்பட்ட புகைப்படங்கள் மற்றும் நினைவுப் பொருட்களுடன் திரும்பி வருவார்கள். நான் பலமுறை மித்ராவிடம் அவளுடைய இந்த அதிர்ஷ்டமான வாழ்க்கைப் பற்றி பெருமாயாகப் பேசும்போது அவளும், சந்திரு ஒரு சுற்றுலாப் பிரியர் என்று கூறுவாள்.

அன்று மாலை நான் என் கணவரிடம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தேன். மித்ரா எங்கு போகப் போகிறாள் என்பதை இரகசியமாகவே வைத்திருக்கிறாள் என்று.

‘நீ ரொம்பவும் அவர்கள் விசயத்தில் மூக்கை நுழைக்கிறாய். இது நல்லதில்லை,’ என்றார் கோபமாக.

இந்த ஏரியாவில் என்னைத்தவிர அவளுக்கு வேறு நட்பும் கிடையாது, உதவுபவரும் கிடையாது என்று சொல்லும் போதே, இதைத் தொடருவதற்கு விரும்பாத என்னவர் ஒரு முறை என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்துவிட்டு தினசரியில் தலையை நுழைத்துக் கொண்டார்.

பல வருடங்களாக கோபால்தான் அவர்கள் வீட்டையும், குழந்தையையும் கவனித்துக் கொள்கிறான்.

நான்கு நாட்கள் கழித்து மித்ராவைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தபோது மறக்காமல் திரும்பவும் அவளிடம் இது பற்றிக் கேட்டேன்.

அவளும், ஒரு வழியாக நாளை கிளம்புவதாக முடிவெடுத்து விட்டோம் , ஆனால் 15 நாள் ட்ரிப் தான் என்றாள்.

எந்த இடம் என்று கேட்க ஆரம்பிப்பதற்குள், மித்ரா ஆதரவாக என் தோளைப் பற்றி அதை மட்டும் கேட்க வேண்டாம் என்றும் தன் கணவரிடம் இந்த ரகசியத்தைக் காப்பற்றப் போவதாக சவால் விட்டிருப்பதையும் கூறினாள். 10,000 ரூபாய் பந்தயம் என்றாள் அவள்.

நானும் அவளிடம் மேற்கொண்டு அதைப் பற்றிக் கேட்காமல், அவளே பந்தயத்தில் செயிக்க வேண்டுமென வாழ்த்தினேன்.

மித்ராவும், “ரித்தி இன்று அந்தமான், கிளம்பி விட்டாள். அவள் வருவதற்கு 20நாட்கள் ஆகும். அதற்குள் நாங்கள் திரும்பி விடுவேம். கோபால் தன் கிராமத்திற்குப் போய்வர விரும்புகிறான். அவனும் நாளைக்குச் சென்றுவிட்டு நாங்கள் வருவதற்குள் திரும்பிவிடுவான் . உங்களிடம்தான் சாவியை கொடுத்துச் செல்லப் போகிறோம் என்றாள்.

நானும் ‘ஓ, யெஸ், கட்டாயம் பார்த்துக் கொள்கிறேன். கவலைப்படாமல் போய் வாருங்கள்’ என்றேன்.

அவளும் ஒவ்வொரு முறை ஊருக்குப் போகும் போதும் உங்களுக்குத்தான் தொந்திரவு கொடுக்கிறோம் என்று பார்மலாக சொன்னாள்.

நானும் அதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை என்று சமாதானம் சொல்லிவிட்டேன். அவளும் பந்தயத்தில் ஜெயித்த பணத்தில் நான் உனக்கு ஏதாவது நல்ல பரிசாக வாங்கி வருகிறேன் , என்றாள் சிரித்துக் கொண்டே.

அடுத்த நாள் சந்திரு கேட் மற்றும் வீட்டுக் கதவு ஆகிய 2 சாவிகளையும் கொண்டு வந்து கொடுத்துவிட்டுச் சென்றார்.நானும் அதை வாங்கி பத்திரமாக டிராயரில் போட்டு வைத்தேன்.

அடுத்த சில நாட்கள் அமைதியாகக் கழிந்தது. ஒரு நாள், மாலை என் கணவர் தன் அலுவலகத்திலிருந்து வரும் பொழுது, மித்ரா வீட்டு மாடி சன்னல் வழியாக பளிச்சென்ற ஒளி வீசியதாகக் கூறினார்.

இதைக் கேட்டவுடன், ஐயோ, ஒரு வேளை திருடனாக இருக்குமோ என்று மனது படப்படப்பானது. சென்ற முறை அவர்கள் மலேசியா சென்றிருந்தபோது கூட மாடியில் ஒரு பல்ப் எறிய விட்டுத்தான் சென்றார்கள். அது போல இந்த முறையும் செய்திருக்கலாம் என்றேன். அவரும் அப்படித்தான் இருக்கும் என்று சொல்லி விட்டுவிட்டார்.

அடுத்த ஆபிஸில் இருந்து வரும போதே மிகவும் பரபரப்பாக வந்தார். இன்று அவர்கள் வீட்டு மாடியில் லைட் எரியவில்லை என்றார் ஆச்சரியமாக. நேற்று எரிந்து கொண்டிருந்த லைட் இன்று எப்படி எரியாமல் இருக்கும் என்ற சந்தேகத்தையும் கிளப்பினார்.

உடனே என் மகன் அரவிந்த் ஒரு வேளை பல்ப் பியூஸ் போய் இருக்கலாம் என்றான்.

என் மகள் கீர்த்தியோ, ‘ அப்பா, நீங்க தெரு விளக்கு வெளிச்சம் அவர்கள் வீட்டு கண்ணாடியில் பட்ட பிரதிபிம்பத்தைத்தான் பார்த்திருப்பீர்கள். சரியாக கவனிக்காமல் சொல்லிவிட்டீர்கள்’, என்றாள்.

ஒரு வேளை தெருவில் கடந்து போகும் காரின் ஹெட்லைட் வெளிச்சம் கூட அதில் பட்டிருக்கலாம் என்று எண்ணிப் பார்த்தபோது அது சரியாக இருப்பது போல் தோன்றியது. எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று அவர்கள் வீட்டு கேட் பூட்டு ஒழுங்காக பூட்டப்பட்டுள்ளதா என்பதையும் சரிபார்த்து விட்டார் என்னவர். அடுத்த 2 நாட்கள் அமைதியாகக் கழிந்தது.

இருந்தாலும் என் கணவருக்கு மட்டும் மனதில் ஏதோ உறுத்தல் இருந்து கொண்டேயிருந்தது. எதற்கும் உள்ளே போய் ஒரு முறை சோதித்துப் பார்த்து விட்டு வந்து விடலாம் என்று கேட்க ஆரம்பித்தார். அவர்கள் வீடு முழுவதும் மிக உயர்ந்த பொருட்கள் நிறைய வைத்திருப்பதால், திருடன் வருவதற்கும் வாய்ப்புள்ளதே என்று சந்தேகம் வேறு கிளப்பி விட்டு விட்டார்.

ஐயோ திருடன் இருப்பது போல் இருந்தால் நாம் தனியாக செல்வது ஆபத்தாகுமே என்றேன் பதட்டத்துடன்.

அவரும், ‘ வேறென்ன செய்வது, நீதானே, நாங்கள் வீட்டைப் பார்த்துக் கொள்கிறோம் ‘ என்று ஒத்துக் கொண்டாய்”, என்றார்.

இருந்தாலும் அந்த இரவு வேளையில் போய் வீட்டை திறந்து பார்க்கும் அளவிற்கு தைரியம் வரவில்லை. திருடனாக இருந்தாலும் இந்நேரம் வேண்டுவதெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு கம்பி நீட்டியிருப்பான். எதுவாக இருந்தாலும், அடுத்த வீட்டுக்காரர் என்பதற்காக நம் உயிரை பணயம் வைத்து, இந்த இரவு நேரத்தில் போக வேண்டாம், காலையில் போய் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.

ஆனால் பிள்ளைகளோ, போலீசில் தகவல் கொடுத்துவிடலாம் என்று கட்டாயப் படுத்தினர்.

என் கணவரோ இது போல சின்ன சந்தேகங்களுக்கெல்லாம் போலீசை வரவழைக்க முடியாது. அவர்கள் தொந்தரவு பெரிதாகிவிடும் என்றார் யோசனையுடன்.

சரி, எது எப்படியோ நாளை பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்து படுக்கச் சென்றோம். நிம்மதியான உறக்கம் இல்லைதான், ஆனாலும் வேறு வழி தெரியவில்லை.

அடுத்த நாள் அவர் அவசரமாக வெளியே கிளம்பியவுடன், நான் பிள்ளைகளை அழைத்துக் கொண்டு மித்ரா வீட்டிற்குச் சென்றேன். இரும்பு கேட் கிரீச் என்ற சத்தத்துடன் திறந்ததைத் தவிர வேறெந்த மாற்றமும் இல்லாமல் இயல்பாகவே இருந்தது.

அரவிந்த் காலிங் பெல்லை விடாமல் அடித்தான். உள்ளே பெல் அடிக்கும் சத்தம் வெளியே கேட்டது. கீர்த்தியோ, ஏண்டா திருடன் வந்து கதவைத் திறப்பானோ என்று கிண்டல் பண்ணிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவனும், சீ, போடி, என்று அவள் சடையைப் பிடித்து இழுக்க இரண்டு பேரும் சண்டை போட ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.இருவரையும் மிரட்டி அடக்கி விட்டு, கதவை திறந்து உள்ளே போய் பார்ப்பதா வேண்டாமா என்று ஒரே குழப்பமாக இருந்தது. ஆனால் குழந்தைகள் ஏகமனதாக திறந்து பார்த்துவிடுவது என்று முடிவெடுத்தனர். பட்டபகலில் என்னதான் நடந்து விடப் போகிறது என்று தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு வீட்டைத் திறக்க முடிவெடுத்து விட்டோம்.

2, 3 நாட்களாக மழை பெய்து கொண்டிருந்ததனால், புல் வெளியில் நடக்கும் போதே சிலீரென குளிராக இருந்தது. நனைந்த மனோரஞ்சிதம் கபடமில்லாமல் மணம் பரப்பிக் கொண்டிருந்தது.

‘அட ஆண்ட்டி சேரை உள்ளே எடுத்து வைக்க மறந்துவிட்டார்கள் என்றாள் கீர்த்தி., அங்கிருந்த இரு பிரம்பு நாற்காலிகளைக் காட்டி. அவள் காட்டிய திசையில் நான் கண்ட காட்சி மேலும் அதிர்ச்சியைக் கூட்டியது. அங்கிருந்த டேபிளில் இரு காக்கைகள் எதையோ கொத்தித் தின்று கொண்டிருந்தது. யாரோ சமீபத்தில் அந்த டேபிளில் அமர்ந்து எதையோ சாப்பிட்டிருக்கிறார்கள் என்பதையே அது உறுதி செய்தது. மித்ரா குடும்பம் ஊருக்குச் சென்று வாரம் ஒன்றாகிறது. ஒரு வேளை திருடனின் வேலையாக இருக்குமோ என்ற சந்தேகம் அச்சமூட்டியது. இனிமேல் அங்கிருப்பதோ, உள்ளே செல்வதோ சரியாக இருக்காது என்று திரும்பி போய் விடலாம், முதலில் போலீசுக்கு தகவல் சொல்லலாம் என்று கூறினேன்.

அரவிந்தோ வந்ததே வந்துவிட்டோம், கொஞ்ச நேரமாவது ஊஞ்சல் ஆடிவிட்டுத்தான் வருவேன் என்று அடம் பிடித்தான். அவனை வேண்டாம் போகலாம் என இழுத்து வருவதற்குள், கீர்த்தி ஓடிவந்து, வீட்டிற்குள் இருந்து அப்பம் வாசனை கமகமவென வருவதாகக் கூறினாள்.

‘ என்னடி சொல்கிறாய். பூட்டிய வீட்டிற்குள் இருந்து எப்படி அப்பம் வாசம் வரும், பக்கத்திலும் வீடு ஏதும் இல்லை ‘, என்றேன்.

அரவிந்தோ, திருடந்தான் உள்ளே அப்பம் சுட்டு சாப்பிடுகிறான் என்றான் கிண்டலாக.நானும், அப்பா கூட இல்லாமல் தனியாக இங்கே இருப்பது சரியல்ல என்று அவர்களை கிளம்பலாம் என்று கூப்பிட்டேன்.

அப்பம் வாசனை காற்றிலே மிதந்து வந்து என் மூக்கையும் நிறைத்தது. கீர்த்தி, அம்மா சன்னல் ஒன்று லேசாக திறந்திருக்கிறது நான் போய் அதன் வழியாக பார்க்கிறேன் என்று ஓடினாள், அம்மா வேண்டாம் என்று கத்துவதையும் பொருட்படுத்தாது, காம்பவுண்டு மேல் ஏற முயற்சித்தாள்.

எனக்கு பயத்தில் கை,கால் எல்லாம் வெடவெடத்தது. கொடியில் உலர்த்தப்பட்டிருந்த கருப்பு உள்பாவாடை மற்றும் தோட்டத்தில் இருந்த காலடித் தடங்கள் இவையனைத்தும் மேலும் அச்சத்தை உண்டாக்கியது.

கீர்த்தி, வந்துவிடு போயிடலாம், என்றேன் ஈனஸ்வரத்தில்.

சுவர் மிகவும் உயரமாக இருந்ததால் எனக்கு ஏறுவது சிரமம் என்று முன்னால் சென்று கதவைத் திறக்கலாம் என்று ஓடினேன். கீர்த்தியை தனியாக உள்ளே செல்லவிடுவதைவிட எது நடந்தாலும் பரவாயில்லை என வீட்டைத் திறந்துவிடுவது என்ற முடிவிற்கே வந்துவிட்டேன்.

அரவிந்த் அம்மா என்று ஓடி வரவும், இரு பார்க்கலாம் என, கதவின் துவாரத்தில் சாவியை நுழைப்பதற்காக முயன்ற போது, அடுத்த அதிர்ச்சி காத்துக் கொண்டிருந்தது. ஆம் கதவு உட்புறமாக தாள் திறக்கப்பட்டு படாரென திறந்தது...........

ஒரு குரல், ‘ஹலோ மாலா, இன்ப அதிர்ச்சியாக இருக்கிறதே, வா உள்ளே ‘ என்றது.

அங்கே, மித்ரா, ஒரு வெளுத்துப் போன நைட்டியுடன், மேக் அப் இல்லாத எளிய தோற்றத்துடன் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவள் பின்னே, பர்மூடாசுடன், ஷேவிங் செய்யாத முகத்துடன், அவள் கணவன் சந்திரு. அவர்கள் இருவரையும் ஆச்சரியமாக கண் கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருக்கிறாள் கீர்த்தி.

ஒரு வினாடி என் கண்களையே நம்ப முடியாதவளாக பின்னால் நகர யத்தனித்த போது, மித்ரா ஆதரவுடன் என் கைகளைப் பற்றி உள்ளே அழைத்துச் சென்றாள்.

சந்திரு, ’மேடம் உங்களுக்கு எவ்வளவு அதிர்ச்சியாக இருக்கும் என்பது புரிகிறது. உள்ளே வந்து உட்காருங்கள் முதலில்’ , என்றான்.

மித்ரா, என்னை அணைத்தபடி ‘ சாரி மாலா, இதுதான் என்னுடைய விருப்பமான கனவு தேசம் , அமைதியான விடுமுறை’ என்றாள்.

‘அட, என்ன சொல்கிறாய், நீங்கள் எங்கேயுமே போகவே இல்லையா?’ என்றேன் மேலும் ஆச்சரியமாக.

‘ஆமாம், 10 நாட்களாக இதே வீட்டிற்குள், நிம்மதியாக அமைதியாக விடுமுறையை கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கிறோம். நினைத்ததை உடுத்திக் கொண்டு, விரும்பிய பாட்டை கேட்டுக் கொண்டு, ஆசைப்பட்டதெல்லாம் சமைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டு, நிறைய புத்தகம் படித்துக் கொண்டு, வாவ்........ரியலி ஃபெண்டாஸ்டிக் ஹாலிடே ‘! என்றாள் சிலிர்த்துக் கொண்டே.

ஓ, இன்றைய ஸ்பெசல் அப்பமா என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே....

‘ஆம், 15 நாட்களுக்குத் தேவையான பழங்கள், காய்கறிகள், இன்ஸ்டண்ட் ஐட்டம்ஸ் எல்லாம் வாங்கி வைத்துக் கொண்டோம். எங்கள் வீட்டின் மொத்த சந்தோசமும் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.’ என்றான் சந்திரு.

மித்ரா முகத்தில் முன்னெப்போதும் இல்லாத வெட்கம் கலந்த அந்த மகிழ்ச்சி மிகவும் புதுமையாக இருந்தது.

‘ எங்களுடைய தேனீ போன்ற வாழ்க்கையில் ஒருவரை ஒருவர் பலவகையில் தொலைத்திருக்கிறோம்’, என்றாள் நீண்ட பெருமூச்சுடன்.

‘ ஆனால் எங்களுடைய உண்மையான சந்தோசத்தையும், புரிதலையும் எங்களுடைய இந்த வீட்டுச் சொர்கத்திலேயே கண்டுபிடித்து விட்டோம்’ என்று சந்திரு ஏக்கம் கலந்த பெருமூச்சுடன் கூறினான்...........

அதிக நேரம் அங்கிருந்து அவர்களின் நிம்மதியை கெடுக்க விரும்பாமல் குழந்தைகளை கூட்டிக் கொண்டு கிளம்பப் போனேன். மித்ரா அதற்குள் சுடச்சுட அப்பத்துடன் வந்தாள். அதையும் சாப்பிட்டுவிட்டு, மகிழ்ச்சியாகக் கிளம்பினோம், இக்கரைக்கு அக்கரை பச்சை என்ற முடிவுடன்.......

--

ஆலகாலமும் அமுதாகும் ! - பகுதி - 4

சண்டீஸ்வரர் வழிபாடு

பொன்னக் கடுக்கை முடிவேய்ந்த

புனிதற்கு அமைக்கும் பொருள் அன்றி

மின்னும் கலன்ஆடைகள் பிறவும்

வேறுதமக்கு என்று அமையாமே

மன்னாந் தலைவன் பூசனையின்

மல்கும் பயனை அடியார்கள்

துன்னும்படி பூசனை கொள்ளும்

தூயோன் அடித்தா மரைதொழுவாம்.

நலம் தரும் நந்தி

கந்தனின் தந்தையைத்தான் கவணமாய் சுமந்துசெல்வாய்

நந்தனார் வணங்குதற்கு நடையினில் விலகி நின்றாய்

அந்தமாய் ஆதியாகி அகிலத்தை காக்க வந்தாய்

நந்தியே உனைத் துதித்தேன் நாடி வந்து எம்மைக் காப்பாய்

ஒன்பது கோள்:களுக்கும் உயரிய பலன் கொடுப்பாய்

பொன் பொருள் குவிய வைப்பாய் புகழையும் வளர்த்து வைப்பாய்

சிந்தனை வளங்கொடுப்பாய் சிகரத்தில் தூக்கி வைப்பாய்

நந்தியே உனைத்துதித்தேன் நாடி வந்தெம்மைக் காப்பாய்

மாலைகள் ஏற்க வைப்பாய் மழலைகள் பிறக்க வைப்பாய்

வேலைகள் கிடைக்க வைப்பாய் விதியையும் மாற்றி வைப்பாய்

சோலையின் வண்ணப் பூவை சூடிடும் நந்தி தேவா

நந்தியே உனைத்துதித்தேன் நாடி வந்தெம்மைக் காப்பாய்

தஞ்சையில் பெரியநந்தி தளிருடன் வெண்ணெய் சாத்தி

அஞ்சாத வேந்தன் நந்தி அழகிய நெகமம் நந்தி

குஞ்சர முகத்தான் தந்தை குந்திடும் ரிஷப நந்தி

தஞ்சடனாய் உனையடைந்தேன் தயங்காது எம்மைக் காப்பாய்.

பஞ்ச புராணம்

இடரினுந் தளிரினும் எனதுறு நோய்

தொடரினும் உனகழல் தொழுதெழுவேன்

கடல்தனி லமுதொடு கலந்த நஞ்சை

மிடறினி லடக்கிய வேதியனே

இதுவோ எமை ஆளுமா

றீவதொன்றெமக் கில்லையேல்

அதுவாஉன தின்னருளாவடுதுறை அரனே --- தேவாரம்

சிவபுராணம்

நமச்சிவாய வாழ்க நாதன்றாள் வாழ்க

இமைப்பொழுதும் என் நெஞ்சில் நீங்கா தான் தாள் வாழ்க

கோகழி ஆண்ட குருமணிதன் தாள் வாழ்க

ஆகமமாகி நின்று அண்ணிப்பான் தாள் வாழ்க

ஏகன் அநேகன் இறைவன் அடி வாழ்க

வேகம் கெடுத்தாண்ட வேந்தன் அடி வெல்க

பிறப்பறுக்கும் பிஞ்ஞகன் தன் பெய்கழல்கள் வெல்க

புறத்தார்க்குச் சேயோன் தன் பூங்கழல்கள் வெல்க

கரம்குவிவார் உன்மகிழும் கோன்கழல்கள் வெல்க

சிரம்குவிவார் ஓங்குவிக்கும் சீரோன் கழல்வெல்க

ஈசன்னடிபோற்றி எந்தை அடி போற்றி

தேசன் அடிபோற்றி சிவன் சேவடி போற்றி

நேயத்தே நின்ற நிமலன் அடிபோற்றி

மாயப் பிறப்பறுக்கும் மன்னன் அடி போற்றி

சீரார் பெருந்துறைநம் தேவன் அடிபோற்றி

ஆராத இன்பம் அருளும் மலை போற்றி

சிவன் அவன் என் சிந்தையுள் நின்ற அதனால்

அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கிச்

சிந்தை மகிழச் சிவபுராணந்தன்னை

முந்தை வினைமுழுவதும் ஓய உரைப்பன்யான்

கண்னுதலான் தன்கருணைக் கண்காட்ட வந்தெய்தி

எண்ணுதற்கு எட்டா எழிலார் கழல் இறைஞ்சி

விண்ணிறைந்து மண்ணிறைந்து மிக்காய் விளங்கொளியாய்

எண்ணிறைந்து எல்லை இலாதானே நின்பெருஞ்சீர்

பொல்லா வினையேன் புகழுமாறு ஒன்றறியேன்

புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப்

பல்விருகமாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக்

கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய்

வல்லசுர ராகிமுனிவராய்த் தேவராய்ச்

செல்லா அநின்ற இத்தாவர சங்கமத்துள்

எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்திளைத்தேன் எம்பெருமான்

மெய்யே உன் பொன்னடிகள் கண்டின்று வீடுற்றேன்

உய்யஎன் உள்ளத்துள் ஓங்காரமாய் நின்ற

மெய்யா விமலா விடைப்பாகா வேதங்கள்

ஐயா என ஓங்கி ஆழ்ந்து அகன்ற நுண்ணியனே

வெய்யாய் தணியாய் இயமான நாம் விமலா

பொய்யாயின எல்லாம் போயகல வந்தருளி

மெஞ்ஞானமாகி மிளிர்கின்ற மெய்ச்சுடரே

எஞ்ஞானம் இல்லாதேன் இன்பப் பெருமானே

அஞ்ஞானம் தன்னை அகல்விக்கும் நல்லறிவே

ஆக்கம் அளவு இறுதி இல்லாய் அனைத்துலகும்

ஆக்குவாய் காப்பாய் அழிப்பாய் அருள் தருவாய்

போக்குவாய் என்னைப் புகுவிப்பாய் நின் தொழும்பில்

நாற்றத்தின் நேரியாய் சேயாய் நணியானே

மாற்றம் மனங்கழிய நின்ற மறையோனே

கறந்தபால் கன்னலொடு நெய்கலந்தாற் போலச்

சிறந்தடியார் சிந்தனையுள் தேனூறி நின்று

பிறந்த பிறப்பருக்கும் எங்கள் பெருமான்

நிறங்கள் ஓர் ஐந்துடையாய் விண்ணோர்கள் ஏத்த

மறைந்திருந்தாய் என்பெருமான் வல்வினையேன் தன்னை

மறைந்திட மூடிய மாய இருளை

அறம்பாவம் என்னும் அருங்கயிற்றால் கட்டிப்

புறந்தோல் போர்த்தெங்கும் புழுஅழுக்குமூடி

மலஞ்சோரும் ஒன்பது வாயிற் குடிலை

மலங்கப் புலனைந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய

வலங்கு மனத்தால் விமலா உனக்குக்

கலந்து அன்பாகிக் கசிந்துள் உருகும்

நலந்தான் இலாத சிறியேற்கு நல்கி

நிலந்தன் மேல் வந்தருளி நீள்கழல்கள்காட்டி

நாயிற் கடையாய் கிடந்த அடியேற்குத்

தாயிற் சிறந்த தயாவானதத்துவனே

மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே

தேசனே தே ஆர் அமுதே சிவபுரனே

பாசமாம் பற்றறுத்து பாரிக்கும் ஆரியன்

பேராது நின்ற பெருங்கருணைப் பேராறே

ஆரா அமுதே அளவிலாப் பெம்மானே

ஓராதார் உள்ளத்து ஒளிக்கும் ஒளியானே

நீராய் உருக்கி என் ஆருயிராய் நின்றானே

இன்பமும் துன்பமும் இல்லானே உள்ளானே

அன்பருக்கும் அன்பனே யாவையுமாய் அல்லையுமாம்

சோதியனே துன்னிருளே தோன்றாப் பெருமையனே

ஆதியனே அந்தம் நடுவாகி அல்லானே

ஈர்த்து என்னை ஆட்கொண்ட எந்தை பெருமானே

கூர்த்த மெய்ஞ்ஞானத்தால் கொண்டுணர்வார் தம் கருத்தின்

நோக்கரிய நோக்கே நுணிக்கரிய நுண்ணுணர்வே

போக்கும் வரவும் புணர்வுமிலாப் புண்ணியனே

காக்கும் எம் காவலனே காண்பரிய பேரொளியெ

ஆற்றின்ப வெள்ளமே அத்தாமிக் காய்நின்ற

தோற்றச் சுடரொளியாய்ச் சொல்லாத நுண்ணுணர்வாய்

மாற்றமாம் வையகத்தின் வெவ்வேறே வந்து அறிவாம்

தேற்றனே தேற்றத் தெளிவே என் சிந்தனையுள்

ஊற்றானே உண்ணார் அமுதே உடையானே

வேற்று விகார விடக்குடம்பின் உட்கிடப்ப

ஆற்றேன் என் ஐயா அரனேஓ என்று

போற்றிப் புகழ்ந்திருந்து பொய்கெட்டு மெய்யானார்

மீட்டு இங்கு வந்து வினைப்பிறவி சாராமே

கள்ளப் புலக்குரம்பை கட்டழிக்க வல்லானே

நள்ளிருளில் நட்டம் பயின்றாடும் நாதனே

தில்லையுற் கூத்தனே தென்பாண்டி நாட்டானே

அல்லற் பிறவி அறுப்பானே ஓஎன்று

சொல்லற்கு அரியானைச் சொல்லித் திருவடிக் கீழ்ச்

சொல்லிய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார்

செல்வர் சிவபுரத்தின் உள்ளார் சிவனடிக்கீழ்ப்

பல்லோரும் ஏத்தப் பணிந்து.

திருச்சிற்றம்பலம்

வாழ்த்து

வான்முகில் வழாது பெய்க

மலிவளம் சுரக்க மன்னன்

கோன்முறை அரசு செய்க

குறைவிலாது உயிர்கள் வாழ்க

நான்மறை அறங்கள் ஓங்க

நற்றவம் வேள்வி மல்க

மேன்மை கொள் சைவ நீதி

விளங்குக உலகம் எல்லாம்.

ஆலய தரிசன விதி முறைகள் :

1. குளித்து தூய ஆடை அணிந்து ஆலய தரிசனத்திற்குச் செல்ல வேண்டும்.

2. ஆலயத்திற்குள் செல்லும் முன் கோவிலின் கோபுரத்தைப் பார்த்து வணங்க வேண்டும். கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம் என்பர் பெரியோர்.

3. மகாசிவநாமமாகிய, “ஓம் சிவாய நம “ என்ற ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தை மனதினுள் செபித்துக் கொண்டே கொடிமரத்தைப் பார்த்து வணங்க வேண்டும்.

4. பின்பு விநாயகப் பெருமானை தோப்புக்கரணம் இட்டு வணங்க வேண்டும். இதுவும் ஒரு வகை யோகப் பயிற்சியுமாகும்.

5. ஈச்சுவரரை தரிசிக்கும் முன்னர் நந்திதேவரை வணங்கி ஆசி பெற்று உள்ளே செல்ல வேண்டும்.

6. பின்பு ஈச்சுவரரின் காவல் தெய்வங்களாகிய துவாரபாலகர்களிடம் அனுமதி பெற்று ஈச்சுவரனை வணங்க வேண்டும்.

7. எம்பெருமானை வணங்கி மும்முறை வலம் வர வேண்டும்.

8. வலம் வரும் போது குருவாகிய தட்சிணாமூர்த்தி சுவாமிமுன் நின்று கண்களை திறந்து அவரைப் பார்த்து வணங்க வேண்டும்.

9. அடுத்து வள்ளி தெய்வானை சமேதரராயக் காட்சியளிக்கும் முருகப் பெருமானை தரிசிக்க வேண்டும்.

10 . சண்டிகேசுவரர் சன்னதிக்குச் சென்று, அவரிடம் ஆசி பெற வேண்டும்.

எக்காரணம் கொண்டும், தியானத்தில் ஈடுபட்டிருக்கும் சண்டிகேசுவரர் சந்நிதியில் கைதட்டியோ, ஒலி எழுப்பியோ இடையூறு செய்தல் ஆகாது.

தீபம் ஏற்றும் முறை :

வேப்பெண்ணெய், நெய், இலுப்பெண்ணெய் மூன்றும் கலந்து தீபமிடுவதால் செல்வம் உண்டாகும். இது மேலும் தெய்வத்திற்கு மிகவும் உகந்ததாகும்.

மருத்துவ குணம் நிறைந்த இம்மூன்று எண்னெய் கொண்டு தீபம் ஏற்றுதல் சுற்றுச் சூழல் மற்றும் உடல் நலம், மன நலம் இவையனைத்திற்கும் சுகம் விளைவிக்கக் கூடியதாகும்.

நெய், விளக்கெண்னெய், இலுப்பெண்ணெய், வேப்பெண்ணெய், தேங்காய் எண்ணெய் ஆகிய இந்த ஐந்து எண்ணெய்களையும் எவர் ஒருவர் கலந்து ஊற்றி ஒரு மண்டலம் பூசை செய்கின்றனரோ அவருக்கு தேவியின் அருள் மந்திரசக்தி உண்டாகும்.

தீபம் ஏற்றும் திசைகளின் பயன்கள் :

கிழக்கு : இத்திசையில் தீபம் ஏற்றி வழிபட துன்பம் ஒழியும். கிரகக் கோளாறுகள் நீங்கும்.

மேற்கு : இந்நிலையில் தீபமேற்றி வழிபட கடன் தொல்லை, சனிப்பீடை, கிரகதோசங்கள், சல்லியதோசம், பங்காளிப் பகை இவை நீங்கும்.

வடக்கு : இத்திசையில் தீபம் ஏற்றி வழிபட திரண்ட செல்வம், மங்களம், திருமணத்தடை, கல்வித்தடை இவையனைத்தும் நீங்கி, சர்வ மங்களம் உண்டாகும்.

தெற்கு : இத்திசையில் தீபம் ஏற்றக் கூடாது. இது பெரும்பாலும் அபசகுனமாகும்.

திரி ஏற்றும் முகப்பக்கம் :

ஒரு முகம் ஏற்றுவது - மத்திமம்.

இரண்டு முகம் ஏற்றுவது - குடும்ப ஒற்றுமையைப் பெருக்கும்.

மூன்று முகம் ஏற்றுவது - புத்திரசுகம்.

நான்கு முகம் ஏற்றுவது - பசு பரி இனத்தைத் தரும்

ஐந்து முகம் ஏற்றுவது - செல்வத்தைப் பெருக்கும்.

திரி தரும் பலன்கள் :

பஞ்சுதிரி : குடும்பத்தில் மங்களம் நிலைக்கும்.

தாமரைத் தண்டு திரி : முன் வினைப்பாவம் நீங்கி, செல்வம் நிலைக்கும்.

வாழைத்தண்டு திரி : மக்கட் செல்வம் உண்டாகும். தெய்வக் குற்றம் நீங்கி மன அமைதி ஏற்படும்.

வெள்ளை எருக்கன் பட்டைத் திரி : பெருத்த செல்வம் சேரும்

புது மஞ்சள் துணித் திரி : திருமணத்தடை நீங்கும், மலட்டுத் தன்மை நீங்கும்.

புது வெள்ளைத் துணித் திரி : தரித்திரம் நிவாரணமாகி, குடும்பத்தில் சுபிட்சம் நிலவும்.

இல்லக விளக்கது இருள் கெடுப்பது

சொல்லக விளக்கது சோதி உள்ளது

பல்லக விளக்கது பலரும் காண்பது

நல்லக விளக்கது நமச்சிவாயவே.

அம்மை துதி :

எண்ணில் ஆகமம் இயம்பிய இறைவர் தாம் விரும்பும்

உண்மையாவது பூசனை என உரைத்தருள

அண்ணலார் தமை அர்ச்சனை புரிய ஆதரித்தாள்

பெண்ணின் நல்லவளாயின பெருந்தவக் கொழுந்து.

முருகப் பெருமான் துதி:

கொன்றை வேணியார் தாமும் பாகங் கொண்ட குலக்கொடியும்

வென்றி நெடுவேல் மைந்தரும் தம் விரைப்பூங்கமலச் சேவடிக்கீழ்

நின்ற தொண்டர் மனைவியார் நீடு மகனார் தாதியார்

என்றும் பிரியாதே இறைஞ்சி இருக்க உடன்கொண்டு ஏகினார்.

அம்பலவாணன் துதி :

உருத்தெரியாக் காலத்தே உள்புகுந்து என் உளம்மன்னிக்

கருத்து இருத்தி ஊன்புக்குக் கருணையினால் ஆண்டுகொண்ட

திருத்துருத்தி மேயானைத் தித்திக்கும் சிவபதத்தை

அருத்ததியினால் நாயடியேன் அணிகொள் தில்லை கண்டேனே.

குறிப்பு :

வழிபாட்டின் தொடக்கத்திலும் நிறைவிலும் “திருச்சிற்றம்பலம்” என்று சொல்லி மகுடம் சொல்வது நலமாம்.

தென்னாடுடைய சிவனே போற்றி

எந்நாட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி

ஏகம்பத்துறை எந்தாய் போற்றி

பாகம் பெண்ணுருவானாய் போற்றி

காவாய் கனகத் திரளே போற்றி

கயிலை மலையானே போற்றி! போற்றி !!

திருச்சிற்றம்பலம்.

நிறைவடைந்தது.

ஆலகாலமும் அமுதாகும் ! - பகுதி - 3.

பிரதோச விரதம்

பிரதோச விரதம், வளர்பிறை, தேய்பிறை என்ற இரண்டு பட்சங்களிலும் வரும், திரயோதசி திதி அன்று நீராடி மாலை 4.30 மணி முதல் 6 மணிக்குள் சிவாலயம் சென்று வழிபட வேண்டும். அன்று முழுவதும் உபவாசம் இருக்க வேண்டும்.சுவாமிக்கும், அம்பிகைக்கும் அபிசேக ஆராதனைகள் செய்ய வேண்டும். அல்லது சிவன் கோவிலில் சுவாமிக்கும், அம்மனுக்கும் அபிசேக ஆராதனைகள் பிரதோச காலத்தில் நடக்கும். அதில் கலந்து கொண்டு அருள் பெறலாம். பிரதோச பூசையன்று முதலில் நந்தி தேவருக்கு பூசை நடைபெறும். சிவபெருமான் பிரதோச காலத்தில் நந்திதேவரின் இரு கொம்புகளுக்கு இடையே உயிர்கள் உய்யும் பொருட்டுத் திருநடனம் புரிந்தார்.

இப்பிரதோச வேளையில் பூலோகம் மட்டுமல்லாமல், ஈரேழுலகத்தில் வசிப்பவர்களும் வழிபாடு செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதுதான் பிரதோசத்தின் வழிபாட்டின் சிறப்பு அம்சமாகும். குறிப்பாக தேவர்கள் தாங்கள் பிரதோச வழிபாடு செய்வதோடு அவ்வழிபாடு செய்பவர்களுக்கும் தாங்களே முன்வந்து உதவுவதாக புராணங்கள் கூறுகின்றன.

திருவாரூரில் உள்ள சிவாலயத்தில்தான் முதன் முதலில் பிரதோச பூசை ஆரம்பித்துள்ளது. தேவலோகத்தைச் சேர்ந்த தேவேந்திரன் தான் முதன் முதலில் இப்பூசையை ஆரம்பித்து வைத்திருக்கிறார். பிரதோச தினத்தன்று நாள் முழுவதும் விரதம் இருந்து பிரதோச தரிசனம் முடிப்பது அதிக நற்பலனை அளிக்கவல்லது என்பது அனுபவத்தில் உணர்ந்த உண்மை. ‘பிர’ என்பதன் பொருள் பாவம், அந்த பாவத்தைப் போக்கும் தோசம் என்பது நேரம் என்பர் ஆன்றோர்.

பிரதோச காலத்தில் சிவபெருமான் அனைத்துப் பொருட்கள், அதாவது உயிருள்ள மற்றும் ஜடமான அனைத்துப் பொருள்களையும் தன்னுள்ளே அடக்கிக் கொள்கின்றார். அதனால் பிரதோச காலம் என்பது அகிலாண்ட நாயகனான பரமேச்வரனை தியானம் செய்வதற்கும் அந்த ஈச்வரனையே தம் வசப்படுத்திக் கொள்வதற்கும் உகந்த காலமாகும். பிரதோச வேளையில் ‘சிவாய நம’ என்ற ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தை உச்சரிக்கும் போது உடல், மனம் இரண்டும் தூய்மை பெறுகிறது. அதனால் பல நன்மைகளும் விளைகின்றது. பிரதோச காலத்தில் சிவபுராணப் பாடலைப் பாடி வழிபடுதல் நலம்.

பிரதோச காலங்களில் ஐந்து வகையுண்டு.

1. நித்ய பிரதோசம் : தினந்தோறும் மாலை 4.30 மணி முதல் 5.00 மணி வரையுள்ள காலகட்டமே நித்ய பிரதோசம் எனப்படும்.

2. பஷ பிரதோசம் : வளர்பிறையில் [ சுக்லபட்சம்] சதுர்த்தி திதியில் மாலைக் காலமே பஷ பிரதோசம் எனப்படும்.

3. மாத பிரதோசம் : தேய்பிறையில்

[ கிருஷ்ணபட்சம்] திரயோதசி திதியில் வரும் பிரதோசமே மாத பிரதோசம் எனப்படும்.

4. மஹா பிரதோசம் : தேய்பிறையில் [கிருஷ்ணபட்சம்] திரயோதசி திதியில் சனிக்கிழமையில் வந்தால் அதுவே மிகச் சிறப்புடைய மஹாபிரதோசம் எனப்படும்.

5. பிரளய பிரதோசம் : பிரளய காலத்தில் இவ்வுலகின் அனைத்து சீவராசிகளும் சிவனிடம் ஒடுங்கும். அதுவே பிரளய பிரதோசமாகும்.

பிரதோச பூசை செய்தால் ஒருவருக்குக் கிட்டும் பலன்கள்.

1. துன்பம் நீங்கி இன்பம் எய்துவர்.

2. மலடு நீங்கி மகப்பேறு பெறுவர்.

3. கடன் நீங்கி தனம் பெறுவர்.

4. வறுமை ஒழிந்து செல்வம் சேரும்.

5. நோய் நீங்கி நலம் பெறுவர்.

6. அறியாமை நீங்கி ஞானம் பெறுவர்.

7. பாவம் தொலைந்து புண்ணியம் எய்துவர்.

8. பிறவி ஒழிந்து முக்தி எய்துவர்.

ஒரு வருட பலன் : சனிக்கிழமை தவிர மற்ற கிழமைகளில் வரும் பிரதோச தினத்தன்று பிரதோச வேளையாகிய மாலை 4.30 மணி முதல் 6 மணிக்குள் அன்று, முழுவதும் விரதம் இருந்து சிவாலயத்திற்குச் சென்று ஆலய வழிபாடு செய்தால் ஒருவருக்கு ஒரு வருடம் தினமும் கோவில்சென்று வழிபட்ட பலன் கிடைக்கும்.

மஹா பிதோசம் :

ஐந்து வருட பலன் : சனிக்கிழமை வரும் பிரதோச வேளையில் நாள் முழுவதும் விரதமிருந்து சிவாலயம் சென்று வழிபாடு செய்தால் ஐந்து வருடம் தினமும் தவறாது கோவிலுக்குச் சென்று வழிபடும் புண்ணியம் கிட்டும். பஞ்சமாபாபமும் விலகும் என்பர்.

பிரதோச காலத்தில் நந்தீஸ்வரர் பூசை.

1. ஒவ்வொரு பிரதோச வேளையிலும் சிவபெருமானை பூசிப்பதற்கு முன் நந்தியெம்பெருமானை பூசிப்பது நலமாகும்

2. பிரதோச வேளையில் நந்தி தேவரின் இரு கொம்புகளுக்கிடையில் இறைவனை தரிசித்து வணங்கினால் கடன், வறுமை, நோய், பயம், மனகிலேசம், மரணவேதனைகள் நீங்குதல், புத்திர பாக்கியம் பெறுதல், காரியசித்தி பெறுதல் ஊக்கத்தை உண்டாக்குதல், சகல சௌபாக்கியங்களையும் பெறுதல் இவைகளுடன் கைலாயமும் அடைந்து இம்மை, மறுமையில் அனைத்து நன்மைகளையும் பெற்று பயனடைவர்.

3 . எனவே பிரதோச காலத்தில் நந்தியெம் பெருமானின் தரிசனமும் பூசையும் பெறும் பலனளிக்கக் கூடியதாகும்.

பிரதோச பூசையன்று முக்கிய அபிசேகப் பொருள்களும் அதன் பலனும்:

1. அபிசேக வேளையில் பால் கொடுத்தால் - நோய் தீரும், நீண்ட ஆயுள் கிடைக்கும்.

2. தயிர் கொடுத்தால் - பல வளமும் உண்டாகும்.

3. தேன் கொடுத்தால் - இனிய சாரீரம் கிட்டும்.

4. பழங்கள் கொடுத்தால் - விளைச்சல் பெருகும்.

5. பஞ்சாமிர்தம் கொடுத்தால் - செல்வச் செழிப்பு ஏற்படும்.

6. நெய் கொடுத்தால் முக்திப் பேறு கிடைக்கும்.

7. இளநீர் கொடுத்தால் - நன்மக்கட்பேறு கிட்டும்.

8. சர்க்கரை கொடுத்தால் - எதிர்ப்புகள் மறையும்.

9. எண்ணெய் தைலம் கொடுத்தால் - சுக வாழ்வு கிட்டும்.

10 சந்தனம் கொடுத்தால் - சிறப்பான சக்திகள் பெறலாம்.

11. மலர்கள் கொடுத்தால் - தெய்வ தரிசனம் கிட்டும்.

பிரதோச நாளன்று கூடியவரை விரதம் இருந்து வர வேண்டும். அன்றைய தினம் தரிசனம் முடிந்த பின்னர் பால், பழம் மட்டும் அருந்தி வெறுந்தரையில் படுத்து உறங்கினால் பிரதோசப் பலன் முழுமையாகக் கிட்டும்.

நந்தியெம் பெருமான் வழிபாடு.

ஐயிரு புராணநூல் அமலற்கு ஓதியும்

செய்யபன் மறைகளும் தெரிந்து மாயையான்

மெய்யறு சூள்புகல் வியாதன் ஈட்டிய

கையறு நந்திதன் கழல்கள் போற்றுவாம்.

நந்தீஸ்வரர் பெருமை

நந்தியெம் பெருமான் தன்னை

நாள்தோறும் வணங்குவோர்க்குப்

பக்தியால் ஞானம் சேரும்

பொலிவுறு செல்வம் கூடும்

குலமுறை தழைத்தே ஓங்கிக்

குன்றுபோல் செல்வம் சேரும்

சிந்தையில் அமைதி தோன்றும்

சிறப்புறு மக்கள் சேர்வர்

இந்திர போகம் கிட்டும்

இணையிலா வாழ்வு தானே

உளம்நிறை எண்ணம் கூடி

உயர்ந்திடும் வாழ்வு தானே.

தொடரும்.

ஆலகாலமும் அமுதாகும் ! - பகுதி - 2

விநாயகர் வழிபாடு

ஐந்து கரத்தனை ஆனை முகத்தனை

இந்தின் இளம்பிறை போலும் எயிற்றனை

நந்தி மகந்தனை ஞானக் கொழுந்தினைப்

புந்தியில் வைத்து அடிபோற்று கின்றேனே.

திருவாக்கும் செய்கருமம் கைகூட்டும் செஞ்சொல்

பெருவாக்கும் பீடும் பெருக்கும் - உருவாக்கும்

ஆதலால் வானோரும் ஆனை முகத்தானை

காதலால் கூப்புவர்தம் கை.

நெஞ்சக் கனகல்லு நெகிழ்ந் துருகத்

தஞ்சத் தருள்சண் முகனுக் கியல்சேர்

செஞ்சொற் புனைமாலை சிறந்திடவே

பஞ்சக் கரவானை பதம் பணிவாம்.

பாலும் தெளிதேனும் பாகும் பருப்புமிவை

நாலும் கலந்துனக்கு நான் தருவேன் கோலஞ்செய்

துங்கக் கரிமுகத்துத் தூமணியே நீயெனக்குச்

சங்கத் தமிழ்மூன்றும் தா.

பிரதோச வரலாறு :

உலகாளும் நாயகியான அன்னை பராசக்தி தன்னுடைய பீடத்தில் அமர்ந்திருக்குங்கால், தேவலோகக் கன்னிகையை நடனம் ஆடப் பணித்தார். அன்னையின் ஆவலைப் பூர்த்தி செய்யும் பொருட்டு, அக்கன்னிகை, அற்புதமாக நடனம் ஆடி அன்னையை உளம் குளிரச் செய்தாள். அன்னையும் உளம் குளிர்ந்து, அவள் நாட்டியத்தை மெச்சி, தன் கழுத்தில் அணிந்திருந்த மலர் மாலையை எடுத்து அவளுக்குப் பரிசாகக் கொடுத்தார். அக்கனிகையையும் பேரானந்தம் கொண்டு அம்மாலையுடன் செல்லும் வழியில் துர்வாச முனிவரைச் சந்திக்கிறார். அம்மாலையின் மகத்துவம் குறித்து முனிவரிடம் அப்பெண் கூறக் கேட்ட துர்வாசரும் மனம் மகிழ்ந்து அப்பெண்ணை வாழ்த்தினார். அப்பெண்ணும் அம்மாலை தன்னிடம் இருப்பதைவிட இம்மாமுனிவசம் இருப்பதுதான் சிறப்பாகும் என்றெண்ணி, அம்மாலையை முனிவர் வசம் ஒப்படைத்தார்.

துர்வாச முனிவரும் அம்மாலையை நேராக தேவலோகம் எடுத்துச் சென்று, தேவேந்திரனிடம் அம்மாலையின் மகத்துவம் பற்றி எடுத்துக் கூறி அதை அவருக்கே அளித்தார்.

தேவேந்திரனோ, அம்மாலையைத் தன் வஜ்ராயுதம் கொண்டு வாங்கி, அதனை அருகில் நின்று கொண்டிருந்த யானையிடம் கொடுக்கிறார். யானையோ அதன் மகத்துவம் உணராமல் கீழே போட்டு காலால் மிதித்து விடுகிறது. இதனைக் கண்ணுற்ற துர்வாச முனி கடுங்கோபம் கொண்டு, தேவேந்திரனையும், தேவலோகத்தை சேர்ந்த அனைவரையும் கடுமையாகச் சபித்து விட்டுச் சென்றார். அதன் காரணமாக தேவேந்திரனும் ஏனைய தேவலோகத்தாரும், சாப விமோசனம் பெற்று, நரை, மூப்பு, மரணம் போன்ற துன்பங்களிலிருந்து விடுபட்டு வாழும் ஆவல் கொண்டு நாரத முனியின் துணையுடன், பிரம்ம தேவனிடம் சென்று முறையிட்டனர்.

பிரம்ம தேவனும் அவர்களை, பாற்கடலில் பள்ளி கொண்ட பரந்தாமனிடம் அழைத்துச் சென்று நடந்த விவரங்களைக் கூறி, பாபவிமோசனம் நாடினர்.

திருமால் தேவர்களிடம், அவர்கள் திருப்பாற்கடலைக் கடைந்து, அமிர்தம் எடுத்து உண்டால், அவர்களின் சாபம் நீங்கி, பாபவிமோசனம் பெற்று, அசுரர்களின் பிடியிலிருந்து விலகுவதோடு, மரணம் நீங்கி என்றும் இளமையான தோற்றம் பெறலாம் என்றுரைத்தார். நாரதரும், யார் யார் பாற்கடலைக் கடைதல் நலம்தரும் என்பதனையும் திருமாலிடமே கேட்க, அவரும், தேவர்களும் அசுரர்களும் சேர்ந்தே கடைதல் வேண்டும் என்றும், தேவர்கள் வால் பகுதியையும், அசுரர்கள் தலைப் பகுதியையும் பிடித்துக் கடைதல் வேண்டும் என்றருளினார்.

இந்திராதி தேவர்கள் திருப்பாற்கடலை அடைந்து மந்திரகிரி மலையை மத்தாகவும், வாசுகி என்ற அரவத்தை தாம்புக் கயிறாகவும் அமைத்து திருப்பாற்கடலைக் கடையும் சமயம், மந்திரகிரி மலை சாய்ந்து, கடலில் மூழ்கிப் போகும்போது தேவேந்திரன் திருமாலிடம் ஓடி முறையிடுகிறார். ஸ்ரீமந்நாராயணன் அவ்வேளையில், “கூர்ம அவதாரம் “ எடுத்து கடலுக்குள் சென்று, தன்னுடைய முதுகின்மேல் மந்திரகிரி மலையை தாங்கிப் பிடித்துக் கொள்கிறார். அந்த நாள் பத்தாவது திதியான தசமித் திதியாகும்.

பிறகு தொடர்ந்து தேவர்கள் திருப்பாற்கடலை கடைந்து வரும்போது, மறுநாள் 11 வது திதியான ஏகாதசித்திதியாகும். வாசுகி வலி யினால் ஏற்பட்ட துன்பம் தாளாமல் கடலில் நஞ்சை உமிழ்ந்தது. கடலிலும் நஞ்சு உண்டானது. கடலில் தோன்றிய ஆலமும், வாசுகி கக்கிய ஆலமும் ஒன்று சேர்ந்து “ஆலாலம்” ஆனது. கடல் முழுவதும் நஞ்சாய் ஆனது. வெண்ணிறமாக இருந்த விஷ்ணு மூர்த்தியும் கடும் நஞ்சினால், நீலநிறமானார். இதைக் கண்ணுற்ற வானவர்கள் அஞ்சி, நடுங்கினர். திரும்பவும் திருமாலின் பதம் நாடினர். திருமாலும், நான்முகனும் சேர்ந்து, தேவர்களை திருக்கைலாயம் செல்லும்படிக் கூறினர். அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து கைலாயம் விரைந்தனர்.

திருக்கையிலையில் சிவபெருமான் சந்நிதியில் நந்திதேவர் பொற்பிரம்பும், உடைவாளும் ஏந்தி, காவல் புரிந்து கொண்டிருந்தார். தேவர்கள் முதலில் நந்திதேவனை வணங்கி, திருப்பாற்கடலைக் கடையவேண்டிய காரணத்தையும், அதனால் நேர்ந்த இன்னல்கள் குறித்தும் விவரமாக நந்திதேவனிடம் கூறி, அந்த இன்னல் தீர்க்கும் பொருட்டேத் தாங்கள் அகிலாண்டகோடி நாயகனைக் காண வந்த சேதியும் கூறினர். நந்திதேவனும் இவர்களை வாயிலிலேயே நிறுத்திவிட்டு, சிவபெருமானிடம் சேதி சொல்லி, சர்வேஸ்வரனின் அழைப்பிற்குப் பிறகு தேவர்கள் , நவரத்தினமணி பீடத்தில் எழுந்தருளியுள்ள சிவ சக்தியைக் கண்டு, தங்கள் இன்னல்களைக் கூறித் தங்களைக் காப்பாற்ற வேண்டி இறைஞ்சினர்.

சிவபெருமானும் அனைத்து சீவராசிகளையும் காக்கும் பொருட்டு, அருகில் நின்றிருந்த தன் தொண்டனான சுந்ததரை திருநோக்கம் செய்து, “ சுந்தரா, அந்நஞ்சை, அவ்விடம் அகற்றி, இவ்விடம் கொண்டுவருவாயாக”, என்று பணித்தார். சுந்தரரும், மாலைப்பொழுதான காரணத்தினால், வானவர்கள் அணுக இயலாத அக்கொடிய விடத்தை நாவற்கனி போன்ற வடிவத்தில் திரட்டி, உருட்டிக் கொண்டுவந்து சிவபெருமானிடம் கொடுத்தார்.திரிசடைப்பெருமானோ, அக்கொடிய விடத்தை, அமரர்களான தேவர்கள் வாழும் பொருட்டு அமுதம் போல அதனை உண்டருளினார். அவ்விடம் உள்ளே சென்றால், உள் முகத்திலுள்ள ஆருயிர்கள் அழிந்துவிடுமே என்றும், உமிழ்ந்தாலோ வெளிமுகத்திலுள்ள ஆருயிர்கள் அழிந்துவிடுமாதலாலும், உண்ணாமலும், உமிழாமலும் கண்டத்தில் தரித்தருளினார்.

இக்காரணத்தினாலேயே எம்பெருமானின் செம்பொன்மேனியானது, கன்னங்கரிய மேனியானது. இக்காரணத்தினாலேயே ஐயனுக்கு, “மணிகண்டன்” மற்றும் “திருநீலகண்டர் “ என்றும் பெயர் ஏற்பட்டது. இது நிகழ்ந்தது, ஏகாதசி திதியன்று மாலைப் பொழுதாகும். சிவபெருமான் தேவர்களை நோக்கி மீண்டும் சென்று திருப்பாற்கடலைக் கடையும்படிப் பணித்தருளினார். அவ்வாறே, தேவர்களும், அசுரர்களும் சென்று திரும்பவும் திருப்பாற்கடலைக் கடைய முற்பட்டனர்.

தேவர்கள் கடையும் போது, அதிலிருந்து, இலட்சுமி ஐராவதம் என்ற வெண்யானை, காமதேனு, கற்பகத்தரு, சிந்தாமணி, கௌஸ்துபமணி, சூடாமணி, உச்சைஸ்வரம் என்ற குதிரை முதலானவை ஒவ்வொன்றாக வரத் தொடங்கின. இலக்குமியைத் திருமால் எற்றருளினார். மற்றவற்றை தேவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டனர்.

தேவர்கள் தொடர்ந்து திருப்பாற்கடலைக் கடைந்து கொண்டிருந்தனர். மறுநாள், துவாதசியன்று அதிகாலையில் அமிர்தம் தோன்றலாயிற்று ! தேவர்கள் அதனைப் பகிர்ந்து உண்டனர். அமிர்தம் உண்ட மகிழ்ச்சியில் ஆடியும், பாடியும் மகிழ்ச்சிக் கடலில் ஆழ்ந்து , இவற்றுக்குக் காரணமான ஈசனையே வணங்க மறந்து விட்டனர். பிறகு பிரம்மதேவர், தேவர்களின் தவறை உணரச் செய்து, அவர்களை சிவபெருமானிடம் சென்று பணிந்து தங்கள் குற்றத்தை மன்னித்தருளும்படி வேண்டச் செய்தார்.

பரம்பொருளான எம்பெருமான் மகிழ்ந்து தேவர்களுக்கு அருள்புரியத் திருவுளம் கொண்டு திருக்கயிலையில் அன்று மாலை 4.30 மணி முதல் 6 மணிவரையிலான, பிரதோச வேளையில் தம் திருமுன் இருந்த ரிசப தேவரின் இரு கொம்புகளுக்கு இடையில் நின்று அம்பிகையைக் காண திருநடனம் செய்தருளினார்கள். தேவர்கள் அதைகண்டு பேரானந்தம் கொண்டு, சிவபெருமானை வணங்கினர். அதுமுதல், திரயோதசி திதியன்று மாலை நேரம் பிரதோச காலம் என்று வழங்கலாயிற்று. இது கார்த்திகை மாதம் சனிக் கிழமையன்று நடந்ததால் சனிப்பிரதோசமாகும். பிரதோசம் என்ற விரதம் சிவபெருமானுக்கு மட்டுமே உரியதாம். அனைத்து உலக ஜீவராசிகளும், தேவர்களும், விஷ்ணு, பிரம்மா என்று அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து விரதம் இருந்த நாள்தான் பிரதோச நாளாகும்.

பிரதோச விரதம் இருக்கும் முறை குறித்து இனிக் காணலாம்.

தொடரும்.

ஆலகாலமும் அமுதாகும் !

ஆலகாலமும் அமுதாகும் !

பூமியர் கோன் வெப்பொழித்த புகலியர்கோன் கழல் போற்றி

ஆழிமிசைக் கல் மிதப்பில் அணைந்த பிரான் அடி போற்றி

வாழி திருநாவலூர் வந்தொண்டர் பதம் போற்றி

ஊழிமலி திருவாத ஊரர் திருத்தாள் போற்றி.

நால்வர் பெருமக்கள் துதி.

இப்பூவுலகின்கண் வாழும் உயிரினங்களில் ஆறறிவுப் படைத்த மனித இனம் சாலச் சிறந்ததொரு படைப்பாகும்.ஆதி காலத்தில் வாழ்ந்த அருளாளர்கள், ஞானிகள் ஏனையோர், ஆலயங்களில் உருவத்திருமேனி, அருவுருவத் திருமேனிகளில் நீக்கமற எங்கும் நிறைந்துள்ள களங்கமற்ற பரம்பொருளாகிய சிவத்தை எழுந்தருளச் செய்து வழிபட்டு, நித்திய ஆனந்தம் பெற்றனர் என்றால் அது மிகையாகாது.

ஆதிகாலந்தொட்டே நாயன்மார்கள், சந்தானாச்சாரியார்கள் போன்றவர்கள் சைவத்தை ஒளியூட்டி பிரகாசிக்கச் செய்வதில் பெரும் பணியாற்றியுள்ளனர்.சைவாலயங்களின் வழிபாட்டில் பிரதோச கால வழிபாடு மிகவும் சிறப்புடையதாகும்.

மகாப் பிரதோசத்தின் மகிமை :

* சிவபெருமான் ஆலகால விடத்தை அருந்திய நேரம்தான் பிரதோச வழிபாடாக செயல்படுகிறது.

* ஒரு பிரதோசம் பார்ப்பது பதினைந்து நாட்கள் கோவிலுக்குச் சென்று வந்த பலனைக் கொடுக்கும்.

* பதினோரு பிரதோசம் பார்ப்பது ஒரு கும்பாபிசேகம் பார்த்த பலனைக் கொடுக்கும்.

* நூற்று இருபது பிரதோசம் பார்ப்பவர்களுக்கு மறுபிறவி கிடையாது.

* சிவாலயங்களில் சிறப்பான வழிபாடு மாலை 4.30 மணி முதல் 6.30 மணி வரை நடைபெறும்.

* பிரதோச விரதம் கடைப்பிடிப்பவர்களுக்கு சகல செல்வங்களும் வந்து சேரும் என்பது திண்ணம்.

துன்பங்கள் [ விக்கினங்கள் ] அனைத்தையும் நிவர்த்தி செய்யும் என்பெருமான் விக்னேசுவரன் என்றும் அழைக்கப் பெறுகிறார்.இம்மையிலும், மறுமையிலும், அறிந்தும், அறியாமலும் செய்யும் பாபமாகிய தோசங்கள் அனைத்தையும் போக்கும் வழிபாட்டிற்கு பிரதோசகால வழிபாடு அதாவது பிரதோசம் எனப் பெயர் வழங்குகிறது.

கிறித்துவ மதங்களில், பாவ மன்னிப்பு என்று ஒரு முறை உண்டு.அம்முறையில், மத குருமார்களின் காதில் சென்று தான் செய்த பாவத்தைக் கூறி அதற்கு மன்னிப்பும் கேட்கப்படும். மத குருவும் ஆண்டவரிடம் அந்த பக்தரின் சார்பில் பாவ மன்னிப்புக் கோரி தூது செல்வதாக ஐதீகம்.

இது போலத்தான் நம் இந்து மதத்தில், சைவாகமத்தில், இந்த பிரதோசகால வழிபாடு அமைந்துள்ளது எனலாம்.

ப்ர - தோசம் - மிக்க தோசம், எனப் பொருள்.

அதாவது, போக்குதற்கு இயலாத எத்தகைய தோசமாக இருந்தாலும் அவை அனைத்தையும் நிவர்த்தி செய்யும் ஆற்றல் கொண்டதுதான் பிரதோச வழிபாடு.

பிரதோச காலத்தில் சிவபெருமான் நந்தியெம்பெருமான் விருப்பப்படி நர்த்தனக் காட்சி அளிக்கின்றார். நந்தியெம்பெருமானுக்கு அபிசேக ஆராதனை செய்து, விடையின் மேல் உலகையே ஆளுகின்ற சக்தியாகிய பராசக்தியுடன் சிவபெருமான் எழுந்தருளி அடியவருக்கு நித்தியானந்தம் அளிக்கின்றார்.

பிரதோச காலத்தில், விரதமிருந்து வழிபடும் அடியார்களுக்கு கடன், நோய், தரித்திரம், மனக்கவலை, மரணபயம், மன சோர்வு, கோபம், மோகம், பயம் போன்றவைகளால் வரும் தோசங்கள் அனைத்தும் அறவே நிவர்த்தி ஆகும் என உத்தரகாரணாகமம் இயம்புகின்றது.

பசுவின் திருமேனி, பிற உயிரினங்களின் சரீரங்களைக் காட்டிலும் பல்வகையிலும் மேன்மையுடையதாகும். இல்லத்தையும், மற்ற இடங்களையும், பசுவின் சாணம் மற்றும் கோமயம் கொண்டு சுத்தம் செய்வது வழக்கத்தில் உள்ளது. அக்காலந்தொட்டு, வீட்டு வாசலை அதி காலையில் பசுஞ்சாணம் கொண்டு மொழுகுவது இலட்சுமி கடாட்சம் அருள்வதாகவும் பெரியோர் கூறுவர்.

ஆகவே, தருமத்தின் சொரூபமாக விளங்கும் விடையின் மேல் ஏறி வலம் வருகின்றார் இறைவன், இப்பிரதோச காலத்தில்.

தேவர்கள் வாழும் பொருட்டு நஞ்சை உண்டு, கண்டத்தில் தாங்கி, நஞ்சுண்ட கண்டனாக அருள்பாலித்து, அமிர்தத்தை அவர்களுக்கு வழங்கிய காலம் இப்பிரதோச காலமாகும்.

இப்பிரதோச நாளில் வழிபடும் அன்பர்கள் வேண்டுவன அனைத்தையும் பெற்று மேன்மையான வாழ்வைப் பெறுவார்கள் என்பது அனுபவத்தில் உணர்ந்த மறுக்க இயலாத உண்மையாகும்.

தொடரும்.

பி.கு.: பிரதோச விரதம் என்ற விரதம் சிவபெருமானுக்கு மட்டுமே உரியது. அனைத்துலக ஜீவராசிகளும், தேவர்களும், விஷ்ணு, பிரம்மா என அனைவரும் ஒன்று கூடி விரதம் இருந்த நாள்தான் பிரதோச நாளாகும். பிரதோச வரலாறும், விரதம் இருக்க வேண்டிய முறை குறித்தும் தொடர்ந்து காணலாம்.